W.E. premiere Londen 3-10-2011
Na twee jaar kon ik eindelijk weer een datum toevoegen aan mijn ‘Madonna lijstje’. Het was voor mij toch een jaarlijkse traditie geworden om Madonna tenminste 1 x per jaar in levende lijve te aanschouwen. Na Sticky & Sweet in 2009 werd het echter erg stil rondom Madonna, ze was erg druk met de voorbereidingen en het filmen van haar tweede film W.E. (Filth & Wisdom is toch echt haar regiedebuut, W.E. is haar tweede film). Er was niet echt een gelegenheid om een tripje te plannen en haar te zien, voor mij flink wennen, ik had ineens een ‘normale’ vakantie en geen Madonna gerelateerde.
Madonna was in 2011 klaar met haar W.E. en presenteerde film zowel in Venetie als in Toronto, al snel werd bekend dat de film ook gescreend zou gaan worden op het BFI festival in Londen op 23 oktober. Ik heb nog even getwijfeld of ik hier naartoe wilde gaan, het was nou eenmaal niet 100% zeker of Madonna zelf ook aanwezig zou zijn bij de premiere. In feite was het natuurlijk meer dan logisch dat ze er zelf bij zou zijn, dit is haar film en ze zou een behoorlijke flater naar de pers en het publiek slaan als ze haar eigen film niet kwam ondersteunen. Dit was voor mij voldoende bevestiging om toch die tickets te kopen. Ik koos voor zitplaatsen in de stalls op rij Q, even later baalde ik, had ik niet beter voor de eerste rijen kunnen gaan? Want wat als ze inderdaad kwam, dan zou ze inderdaad een toespraak op het podium gaan geven.
Londen, 23 oktober 2011
Het was inmiddels helemaal zeker, Madonna was gearriveerd in Londen en zou inderdaad aanwezig zijn bij de officiele Engelse premiere in de Empire bioscoop op Leicester Square.
Vroeg in de ochtend stonden er al fans voor de bioscoop, deze wilden wachten op Madonna’s entree die avond in de hoop een mooie foto of handtekening te kunnen bemachtigen. De hekken stonden er al en de W.E. vlaggen en posters werden opgehangen. Het was voor oktober een erg warme dag in Londen, op sommige plekken in de zon zelfs 24 graden! Naarmate de dag vorderde werd het drukker en drukker voor de Empire bioscoop en stonden er nu een groot aantal fans achter de inmiddels opgezette hekken. Een paar keer liep pers voorbij om de fans te interviewen en te filmen.
Rondom 18.00 stond alles klaar en was het een drukte op Leicester Square, de reguliere bezoeker van het plein moest omlopen omdat alles naar de bioscoop toe inmiddels compleet was afgezet.
Wij moesten met onze ticket bij een bepaalde ingang wachten totdat we om 18.45 eindelijk de rode loper opgelaten werden. We liepen langs de pers, de organisatie en de fans en mochten de Empire bioscoop betreden. Na check van ons ticket werden we naar onze stoelen gewezen. In tegenstelling tot bij de premiere van I’m Going To Tell You A Secret, kregen we nu geen goodie bag, maar lag er een flesje water en een reep chocolade. De grote zaal van het Empire is prachtig, de perfecte zaal voor een premiere als deze. Toen ik opstond en me omdraaide zag ik tot mijn grote verrassing dat Madonna op de eerste rij zat van de circle, de rij achter ons! Op de rode stoelen waren blaadjes geplakt met namen en die met de naam MADONNA was recht achter ons!
Was inmiddels nu meer dan blij dat ik toch voor de rij Q i.p.v. rij A gekozen had, Madonna zou gewoon de gehele film achter mij zitten. Na mij kregen anderen het ook in de gaten en werd het dan ook een populaire plek om elkaar te fotograferen. Na ongeveer een halfuur zat iedereen in de uitverkochte zaal en werd de film en Madonna aangekondigd. Madonna stond al klaar bij een van de ingangen omringt door security, Guy Oseary en Liz Rosenberg. Toen Madonna werd aangekondigd ging vanzelfsprekend iedereen staan, klaar met fototoestel. Madonna liep de trap af richting het podium omringt door de vele flitsen van de camera’s. Het was helemaal te gek om haar weer te zien, het was een tijdje geleden dus weer erg spannend. De hysterie van vroeger is er niet meer, de bewondering wel.
Madonna zag er fantastisch uit in een zwarte strakke jurk met accent (ik had al verwacht dat ze in het zwart gekleed zou komen), en haar haar in een mooie blonde krul. Madonna introduceerde de film en gaf aan nu meer nerveus te zijn dan bij de 
premieres in Venetie en Toronto en dat de English crews de best zijn! Ze was inderdaad zichtbaar nerveus maar kwam erg bescheiden en vriendelijk over. Een deel van de cast werd op het podium gehaald door Madonna en geintroduceerd. Hierna gaf Madonna aan dat ze vooral hoopte dat we van de film zouden genieten. Ook werd aangekondigd dat Madonna na de film een Q&A zou doen met een medewerker van het festival. Ik stond alvast klaar met mijn fototoestel omdat Madonna het gangpad naast mijn stoel nam om naar haar plaats te lopen. Het werd weer even een ouderwets gekkenhuis want iedereen wilde een foto maken. Ze liep rakelings langs ons heen en nam toen plaats. Enthousiast stonden we allemaal te kijken naar Madonna die gewoon als ieder ander lekker ging zitten. Iemand achter haar riep iets in de trant van ‘who needs Lady Gaga?’ en Madonna zei tot ieders amusement ‘Lady who?!’ Het was moeilijk om even de knop om te schakelen, ons om te draaien en lekker onderuit te gaan zitten voor de film. De organisatie kwam vragen of we toch echt wilden gaan zitten, want de film begon.
Het duurde even voordat ik kon vergeten dat Madonna achter me zat en ik me kon verdiepen in de film. Het eerste halfuur van de film moest ik echt even inkomen, vele flashbacks en veel heen en weer schakelingen maakte het voor mij moeilijk om de verhaallijn te volgen. Na dat eerste halfuur zat ik echter helemaal in de film. Wat mij het meest opviel waren de prachtige locaties, de ontzettend mooie en klassieke kostuums (en make up) en de overweldigende en doeltreffende soundtrack. Het acteerwerk van ieder van de acteurs vond ik ijzersterk en vond ook wel iets van Madonna terug in Wally. Sommige scenes deden me erg denken aan Evita, en dan heb ik het voornamelijk over de uitstraling en kostuums. Een heel andere film dan haar regiedebuut Filth & Wisdom, maar een waar ik zeer onder de indruk van was. Je kon duidelijk merken dat Madonna keihard aan deze film gewerkt had, haar onderzoek goed had gedaan en haar hart en ziel in dit project gestopt had.
Toen de aftiteling begon, stonden wij direct op om Madonna haarzelf een staande ovatie te geven. Al snel stond iedereen en was Madonna zichtbaar erg blij met de reactie op de film. Ze werd direct aangesproken door de mensen die vlakbij haar zaten. Madonna nam vele felicitaties in ontvangst en maakte met meerdere mensen een praatje. Wij konden ongestoord de meest geweldige foto’s maken, wij zaten letterlijk recht voor haar, voelde me nu wel heel erg bevoorrecht dat ik juist deze plek in de bioscoopzaal had. Guy Oseary hield iedereen goed in de gaten. Vele fans gaven Madonna complimentjes en ze beantwoorde ze allemaal. Op de opmerking dat ze queen of the movies was, zei ze ‘ooooh thank you’. Na een kleine tien minuten felicitaties in ontvangst te hebben genomen, moest ze klaar staan om weer richting podium te lopen. Madonna liep weer langs ons heen (goed kunnen vastleggen op camera) naar beneden toe, onderweg nam ze nog meer complimentjes in ontvangst en beantwoorde ze nog steeds allemaal. Heb haar niet eerder zo benaderbaar meegemaakt als hier, zo relaxed.
Op het podium ging ze zitten op een kruk en beantwoorde een vijftien minuten durende Q&A. Vele vragen over de film werden beantwoord en Madonna gaf aan hoeveel kostuums er gebruikt waren, dat ze op drie locaties gefilmd hadden en dat ze even moest nadenken wat we eigenlijk moesten leren na het zien van deze film. Ze vertelde over de castings en waarom ze juist Andrea had gecast voor de hoofdrol. Ook dat ze het belangrijk vond om het verhaal te vertellen vanuit Wallis Simpson’s beleving. Na de Q&A ging Madonna via de zij ingang richting uitgang van de bioscoop.
De premiere zat er alweer op en Madonna zat snel in de auto om weer te vertrekken. Met foto’s, videomateriaal en een unieke bioscoopervaring gingen wij ook weer richting hotel. Madonna zag er fantastisch uit, was vriendelijk, bescheiden, nerveus en aandoenlijk. Het was fantastisch om haar en W.E. te hebben mogen zien. Een film die ik iedere serieuze film liefhebber die van mooie decors en een mooie verhaallijn houdt aanraad.
Kimberly van Pinxteren
Amsterdam 25 oktober 2011
