UP FOR GRABS
Londen 7 juli 2002
Weer was het zover, ik zou Madonna in het echt gaan zien. En dit keer tijdens een toneelstuk waar ze de hoofdrol in vertolkte getiteld ‘Up For Grabs’. Ik had er ontzettend veel zin in! We zouden in Londen blijven van 7 t/m 13 juli maar hadden nog maar kaartjes voor twee voorstellingen. Ik had een kaartje voor de show van 8 juli in de stalls op de tweede rij! Mijn eerste voorstelling zou dus ook direct heel erg dichtbij zijn! Verder hadden we een kaartje voor de voorstelling van 11 juli in een box, maar daar was nog wat onduidelijkheid over. Gepaard met veel bagage gingen we dan richting Londen! Met de bus (waarvan de wc het niet deed) en de boot (die veel te veel heen en weer schommelde) kwamen we dan na 10 uur reizen aan in Londen! Ook al was ik hier nog nooit geweest, ik voelde me gelijk thuis. Bij het hotel aangekomen, besloten we eerst te dineren (om 23:00 ‘s avonds!) om vervolgens lekker te gaan slapen.
8 juli 2002
De dag was aangebroken van mijn eerste voorstelling! Tegen etenstijd gingen we alvast richting het Wyndhams Theater bij Leicester square omdat we Madonna wel wilden zien arriveren. Tot mijn verassing ontmoette ik een aantal Nederlandse kennissen die er ook waren (en nog meer Nederlanders). Ik stond een beetje te hangen naast de deur van de vooringang en opeens werden er hekken neergezet door de security. Een man zat een hek helemaal in mijn buik te duwen, dus sprak ik hem erop aan ‘you need to move back!’ zei hij. Dus zei ik ‘I can’t move back if they don’t move back!’ dat was het begin van een geweldige haat verhouding met deze holle bolle Gijs.
Opeens hoorde ik iemand zeggen in het Nederlands ‘de auto is gezien!’ Direct begon ik helemaal misselijk te worden van de zenuwen en had mijn maag het gevoel alsof ze in een achtbaan zat. Tot mijn grote verrassing kwam er ineens een grote zwarte auto half de stoep op rijden. Dat zou toch niet de auto van Madonna zijn? En ja hoor! Uit die auto stapte Madonna, gekleed in blauw trainingspak en haar haar slordig in een staartje. Met open mond stond ik haar aan te gapen, gezien ik naast de ingang stond liep ze rakelings langs mij heen. Wat was het idioot om haar ineens van zo dichtbij te zien, natuurlijk was het ook maar een mens, maar wel een mens waar ik sinds 1991 naar gestaard had op posters, video’s etc. En dan was ze daar ineens vlak voor me!
Met een paar seconden was ze binnen en iedereen om mij heen begon te juichen. Ik stond alleen maar met mijn mond open en was kompleet in shock. Mijn vriend nam mij mee naar de Italiaan aan de overkant om daar een hapje te eten. Ik zat nog geen minuut of ik barstte toch in tranen uit! Ik bleef huilen en de gasten in het restaurant keken mij verbaast aan, die dachten ook ‘ach jeetje, heeft haar vriendje het net uitgemaakt?’. Daar ging mijn mooie make-up, mijn mascara zat op mijn kin! Was gewoon even de shock die eruit moest, hebben daarna lekker gegeten hoor.
Het was tijd voor de voorstelling, ik had natuurlijk het geluk dat ik werd gefouilleerd door holle bolle Gijs (Not!) Ik nam snel mijn plekje in op de tweede rij en kreeg bijna weer een hartaanval toen ik zag hoe onwijs dichtbij ik zat! Anderhalf tot twee meter verwijderd van het podium, geweldig! Toen de voorstelling begon en Madonna daar ineens voor me stond en dichterbij kwam, bevond ik mij in de zevende hemel! Wat was ze dichtbij!! Hier mocht ik dan ongeveer twee uur van haar ongestoord gaan genieten. Ik vond het toneelstuk ontzettend leuk, Madonna acteerde heel goed en ook de andere acteurs (vooral Sian Tomas als Dawn Grey). Het bleef natuurlijk onwijs idioot om zo op je gemak te ‘kijken’ naar Madonna, zo’n grote ster als dat, gewoon in een zaaltje met 750 man. Maar wat acteerde ze fantastisch. Na de voorstelling en de curtain call, rende ik direct naar buiten om haar exit te zien. Madonna kwam vrij snel naar buiten en verdween ook vrij snel weer in de auto, maar kon wel glimlachen naar de vele fans die stonden te wachten! Ik was helemaal blij, wat was dit een droom geweest die was uitgekomen zeg!
9 juli 2002
Vandaag gingen we een poging wagen om ‘returned tickets’ te bemachtigen, uren wachten en geen resultaat. Op een gegeven moment hoorden we van de verkoopster dat we voor morgen wel alvast returned tickets konden kopen. Dus deden we dat natuurlijk direct! Het waren tickets voor de Royal Circle op de tweede rij tegen normale prijs, dus dat was leuk meegenomen! We besloten om voor de voorstelling van vanavond maar tickets te kopen van een ticketbroker. Zaten nu dan ook in de Royal Circle maar dan in het midden.
Konden Madonna niet treffen bij haar aankomst, omdat ze een andere ingang nam. Het was wederom weer een fantastische voorstelling, minpuntje: dat de flits afging van het wegwerptoestelletje dat mijn vriend tijdens de show bij zich had. Na de voorstelling zagen we Madonna nog vertrekken, maar ze had veel haast en gunde de fans die hadden staan wachten geen blik waardig, kwam telefonerend naar buiten en stapte telefonerend de auto in.
10 juli 2002
Vandaag brachten we een bezoekje aan de straat waarin Madonna woonde. We liepen even vluchtig langs, waren niet van plan om net zoals een stel ltalianen de hele dag te gaan kamperen voor haar deur (waren echt een stel gekken).
Saai groot huis, meer konden we er niet over zeggen. Die avond troffen we Madonna dan wel weer bij haar aankomst (zeer dichtbij wederom) en zagen de show vanaf de tweede rij op de Royal Circle. Na de show troffen we Madonna weer bij haar exit en ook dit keer zat ze razendsnel in de auto.
11 juli 2002
De box tickets die we hadden voor vanavond, bleken de absoluut beste plaatsen in heel het Wyndhams Theatre! Deze zaten namelijk in Box 1, dit was de box die jets boven het podium hing aan de rechterkant (voor Madonna linkerkant) dit was nog zelfs dichterbij dan de eerste rij bij de Stalls! We haalden onze vriend Amon op, die speciaal voor de voorstelling van vanavond was komen overvliegen. We hadden een hele gezellige dag met zijn drieën en troffen Madonna dan ook wederom bij haar aankomst. Ze leek er een sport van te maken hoe snel ze vanuit de auto in het theater kon zijn, want het ging steeds vlugger .Toen we onze zitplaatsen vonden konden we onze ogen niet geloven hoe dichtbij we zaten! We zaten exclusief met zijn drietjes in de box. Op een gegeven moment keek ik naar de mensen die beneden in de stalls zaten en zag daar een meneer die wel heel veel op Guy Ritchie leek. Toen ik wat beter keek, bleek het hem nog te zijn ook! Lichtte direct mijn vrienden in en we begonnen Guy zijn aandacht te trekken. Mijn vriend liet zijn Madonna tattoo aan Guy zien, en toen Guy dat zag begon hij te lachen en te fluisteren in de oor van zijn metgezel. Toen de voorstelling begon en Madonna haar opkomst maakte, zaten we met zijn drieën met de mond open van verbazing, wat dichtbij! Madonna staat tijdens de voorstelling heel vaak tegen de pilaar aan die toevallig net naast onze box zat. Met andere woorden, als Madonna tegen de pilaar aanstond, stond ze ook echt naast ons! We zagen de blosjes op haar wangen, haar extreem lange wimpers, haar enorm groene ogen, en vooral haar uitgroei! Dit was echt onwerkelijk, maar zo ontzettend leuk! Op een gegeven moment leek Madonna mijn tattoo te zien (toen nog maar alleen de naam ‘Madonna’) en kreeg zo een uitdrukking op haar gezicht van ‘am I seeing this for real?’
Maar het echte hoogtepunt kwam pas aan het einde van de voorstelling. Madonna houdt dan een zeer emotionele speech en dit keer rolden er echte tranen over haar wangen (misschien dat Guy in het publiek haar net even dat extra zetje gaf?) Opeens tijdens haar speech, keek ze me loodrecht aan. Ze stond iets gebogen en met haar handen in elkaar. Door de tranen waren haar ogen zeer nat, waardoor het groen van haar ogen alleen maar feller werd. Haar blik piercte recht door mij heen en ik kon niet anders doen dan terug staren. Na een paar seconden wendde ze haar blik af en ging verder met haar act. ‘Oh…my god’ waren de enige woorden die ik uit kon brengen. Ik weet dat ze met de DWT eerder aan had gekeken, maar dit was toch wel een totaal ander moment.
Met de curtain call maakten we nog foto’s en renden toen snel naar buiten. Buiten aangekomen zagen we dat we vergeten waren de pleister van de lens weg te halen (om de lens te beschermen) en dus waren al ons mooie toto’s vanuit Box 1 mislukt! Madonna kwam samen met Guy het theater uit en keken niet al te vrolijk, binnen no-time zaten ze in de auto en weg waren ze. Maar dat nam niet weg dat deze avond de meest speciale was die ik tot nu toe had meegemaakt!
12 juli 2002
Troffen Madonna bij haar snelste aankomst bij het theater tot nu toe, gekleed in een oranje trainingspak rende zo zowat naar binnen. Die avond zat ik in de Stalls op rij 7, het was mijn vijfde en laatste voorstelling gezien ik morgenmiddag met de bus vertrok richting Nederland. Weer een erg leuke voorstelling. Gezien de meeste mensen in het publiek de voorstelling al eerder gezien hadden, maakten ze sommige zinnen voor Madonna af waarop Madonna zei ‘I’ll do the talking okay?!’ Na de show zagen we haar niet vertrekken, Madonna was zo sneaky om een tunnel te gebruiken voor haar exit.
13 juli 2002
Omdat we vandaag vertrokken, besloten we op zijn minst Madonna nog te zien aankomen voor haar middagvoorstelling in het Wyndhams theater. Ze kwam vrij kort voor de voorstelling begon pas aan, je kon merken aan Madonna dat ze het allemaal een beetje zat begon te worden. Dit keer was ze wat minder snel binnen, maar vond de stoep heel interessant! Hierna gingen we richting hotel om spullen te pakken. Toen was het weer terug naar Nederland na een ontzettend geweldige ervaring! Madonna bewees dat ze zeker wel goed kon acteren en bovendien ontzettend leuk is in zo een intieme omgeving. AIleen buiten het theater om wilde ze altijd zo snel mogelijk weg van de heisa, en ja dat begrijp en respecteer ik. Op naar het volgende avontuur!
Kimberly – 2002
