UP FOR GRABS – een terugblik

 

 

Nu Madonna met haar Madame X Tour alleen theaters aandoet, moest ik vanzelfsprekend denken aan mijn ‘very first time’ met Madonna in een theater. Het is alweer 17 jaar geleden dat 21 jarige Kimberly met de Eurolines bus naar Londen ging om ‘Up For Grabs’ bij te wonen. Madonna zou de hoofdrol gaan vertonen in dit stuk van David Williamson in het Wyndhams Theater op het West End.

Nog super high van mijn Drowned World Tour avontuur een jaar eerder was dit een dikke kers op de taart. Madonna….DE Madonna in een piepklein theater, dat was even iets anders dan een concertzaal! Het was tevens mijn ‘very first time’ in Londen en oh boy is dat alsof je even thuis komt, wat een geweldige stad. We hadden (heel logisch) een hotel geboekt in South Kensington dat helemaal niet in de buurt lag van het theater, maar ja in Londen pak je gewoonweg de metro (met zwarte neusgaten als resultaat).

De eerste avond was op 8 juli 2002 en kan ik mij herinneren als de dag van gisteren. Enorm opgetogen stapten we uit bij metro halte Leicester Square en liepen direct tegen het theater aan. Diverse fans hadden zich al verzamelt voor de entree van het theater, dus sloten wij aan. Een kwartier later werden we door ontzettend onbeschofte security naar achteren geduwd met ijzeren hekken. Een zwarte auto met geblindeerde ramen reed de stoep op en ineens doken vanuit iedere hoek camera’s op. Daar stond ik dan met een camera uit het jaar nul, het leek alsof ik in een achtbaan zat en alleen maar naar beneden ging (je weet wel dat enge gevoel, ze hebben ook wel een benaming dat vlinders in je buik heet maar ik ben vegetarier).

Super casual passeert ineens mevrouw Ciccone mij rakelings richting ingang theater. Gekleed in een donkerblauwe Adidas tracksuit en enorme zonnebril herkende ik haar direct. Zo klein als ze is, dat loopje herken je direct. Die camera uit het jaar nul, die deed dus niets he? Behalve dat ik erbij stond als een malloot had ik dus ook geen foto van HET moment. Fans allemaal super blij en elkaars opnames bekijken, stond ik er maar een beetje bij in een roes. Had Madonna serieus mij net van zo vlakbij gepasseerd? We gingen maar even pizza eten aan de overkant om bij te komen (eten is altijd goed). Ik zat nog geen minuut op mijn stoel of ik moest huilen. Je had de mensen moeten zien in het restaurant met hun blikken vol medelijden, ik kon hun gedachten gewoon lezen. Het vriendje heeft het vast net uitgemaakt, wat sneu het arme schaap. Waar de huilbui vandaan kwam, geen idee ik denk een soort van explosie van verlate tienerhormonen. Misschien was het gewoon my time of the month?

Die avond zat ik in de stalls op de tweede rij en zag Madonna op een manier die ik helaas nooit meer heb kunnen evenaren. Stel je voor je zit in een prachtig theater, lekker klein en intiem, het gordijn gaat omhoog en daar staat ze gewoon in al haar glorie. Madonna met haar Louis Vuitton tas die als Lauren een geweldige rol speelde met een erg charmant lachje. Het was gewoonweg briljant om dit mee te maken, de grootste ster ter wereld die even een stuk voor je neus staat op te voeren. Het stuk was ontzettend leuk en ja Madonna vertolkte haar rol prima.

De rest van de week in Londen heb ik nog vier voorstellingen mogen bijwonen en tevens haar iedere dag zien arriveren en vertrekken. Madonna was niet altijd even vriendelijk naar de menigte die stond te wachten wanneer ze het theater verliet. Toppunt was wel toen ze niemand een blik gunde en telefonerend het gebouw uitkwam. To be fair, als ik elke avond verplicht moest lachen naar een menigte die naar mijn bezwete hoofd kwam kijken zou ik dat ook niet kunnen. Maar wat een geweldige dingen heb ik meegemaakt, zoals die avond dat Guy Ritchie in het publiek zat en zijn best deed om niet op te vallen bij de fans, en juist daardoor alle aandacht trok. Of die keer dat ik een man een ‘fried green tomato’ noemde omdat hij vond dat ‘Up For Grabs’ wel klonk als iets waar Madonna haar medewerking aan zou verlenen.

Na ‘Up For Grabs’ heb ik altijd gehoopt op een nieuwe kans om haar in het theater te zien, het heeft 17 jaar geduurd maar het moment is daar. Dit keer niet in een theater stuk maar geheel muzikaal (of misschien kan ze het niet laten om toch wat stand-up comedy erin te verwerken). Ik persoonlijk kan niet wachten om te zien waar Madame X ons mee gaat verrassen, maar ik ben overtuigd dat ze iedere cent waard is. Madame X is an…..entertainer!

 

Kimberly van Pinxteren – 13 mei 2019