Liefs uit Londen

Het is jaren geleden dat ik hier was en een concert van Madonna is natuurlijk een prima excuus om deze grootse stad weer aan te doen, in de kleinste hotelkamer, dat wel. Maakt echter niks uit, want a) ik ben de hele dag op pad; b) beneden is een supermoderne gym mét zwembad.

Deze keer ben ik er niet alleen, maar met mijn Madonna maatjes Hans en Kimmy. Samen hebben we al heel wat avonturen rondom ons idool beleefd, alleen nu doen we het rustig aan. Geen nachten in de rij op straat, geen stress in de oververhitte massa. De arena waar Madonna optreedt heeft stoelen en wij hebben prachtige plaatsen bemachtigd. Inderdaad, voor een prijs van een ruime hotelsuite.

Vrijdag – na onze aankomst verkennen we de omgeving. Op veel plekken in de stad zijn spontaan ‘herdenkingsplaatsen’ ontstaan voor Michael Jackson, die de week ervoor zo tragisch om het leven kwam. Het is heel indrukwekkend: briefjes in alle talen, zo zien wij schriften in het Nepalees en Arabisch. Sommige boodschappen zijn echte kunstwerken met foto’s en tekeningen. Verder liggen er veel bloemen, kaarsen en knuffels. We staan even emotioneel bij stil bij het leven en hoe snel het uit je handen kan glippen: de hartaanval van Hans, het getuige zijn van een ernstig ongeval, afscheid nemen van geliefden… Madonna zal morgen optreden in de O2 Arena, waar Michael enkele dagen erna zijn concerten zou geven. Michael Jackson was ook voor een artiest als Madonna een grote inspiratie, met zijn liedjes, videoclips en shows. Allebei 50 en al jaren aan de top. Niet voor niets worden zij in één adem de King en Queen of Pop genoemd. Met Michael verloren wij een bijzonder mens. Wij voelen en delen het verdriet van de fans. De hemel is een icoon rijker; op aarde leeft zijn muziek voort.

Zaterdag – vandaag gaan we ieder onze gang. Ik wil niet te ver door de stad dwalen, want we willen bijtijds richting concert. Dit omdat de metro wegens werkzaamheden niet naar de arena rijdt en we met een boot gaan, die we uiteraard niet willen missen. Verder moeten we de bestelde kaarten nog bij de kassa ophalen. We zijn gespannen, omdat we de tickets nog niet daadwerkelijk in handen hebben. Natuurlijk is alles in orde met de bestelling ( op papier staat al bevestigd ‘rij 4 voor de catwalk’ ), maar we kunnen het pas geloven als we op onze stoel zitten. Onderweg kom ik langs de winkel van Louis Vuitton. Madonna maakt reclame voor deze exclusieve (lees: onbetaalbare c.q. ondraagbare) tassen en schoenen. Gauw maak ik een paar foto’s van de advertenties langs de gevel, voordat het risico geschept te worden door een taxi te groot wordt. Inmiddels ben ik erachter dat er verderop een gay pride parade door de stad toert. Hier is het wringen door de menigte. Over een stukje van een paar honderd meter doe je zo ongeveer een uur. Tropische taferelen, want het is ook nog eens 32 graden.

In het hotel tutten we ons op en dan gaan we op pad. Eerst langs een noodles-restaurantje voor de nodige calorieën. Dan weer langs het hotel, want de één heeft hoofdpijn en de ander moet naar het toilet (geen verrassing: het zijn de zenuwen). Onderaan de London Eye (reuzenrad) wachten we op de boot. Het is een leuke tocht, zo over de Thames: van Big Ben, via Towerbridge, naar… de O2 Arena. Daar treffen we wederom een herdenkingsplaats voor Michael Jackson. Er hangt een prachtige foto en ook hier liggen brieven en bloemen. Zelf heb ik een schelp van het Scheveningse strand meegenomen die ik daar een plekje geef. Vlugger dan gedacht hebben we onze felbegeerde tickets in handen. Het is nu wéér wachten, want zoals gewoonlijk begint Madonna (veel) te laat. In open stadions begint de show pas als het donker is en de verlichting en videoschermen het beste tot hun recht komen. Maar dit is een gesloten arena, dus wij kunnen geen excuus bedenken anders dan: de wil van de dame is wet. Waarschijnlijk heeft zij de tijd genomen voor haar VIP gasten, want vlak voordat de show start, arriveren op rij 1 o.a. de beroemde modeontwerpers Valentino en Stella McCartney. Licht uit: spot aan!

De show is grotendeels hetzelfde als de optredens die wij in 2008 zagen: dit is immers een verlenging van de tour Sticky & Sweet. Er zijn een paar kleine wijzigingen in de kostuums (nog mooier) en de setlist (gelukkig één gitaarnummer minder, takkenherrie). De videobeelden bij het openingsnummer zijn ook anders, maar ik ben zo gefascineerd Madonna weer live op het podium te zien, dat ik nauwelijks oog heb voor de rest van het toneel. Daarom ga ik vaker naar hetzelfde optreden van mijn idool, want er gebeurt altijd meer dan je in één keer kunt bevatten.

Grootste verschil ten opzichte van vorig jaar is uiteraard de recente dood van Michael Jackson. Bovendien start Madonna haar tournee in het stadion waar Michael enkele dagen later de zijne zou beginnen. Vooraf hadden wij al gespeculeerd: Madonna zou in haar show ongetwijfeld iets zeggen ter nagedachtenis. Maar een Madonnashow is een Madonnashow, dus daar zou het wel bij blijven. Nee… Wij worden compleet verrast door een overweldigende en waardige ode aan Michael Jackson! Tussen twee van haar songs klinkt plotseling de muziek van Billie Jean en verschijnt een danser gekleed én dansend als Michael. Op de videoschermen verschijnen mooie foto’s van the King of Pop. Er volgt een medley van Jackson’s hits, met een spectaculair optreden van de danser, terwijl Madonna op de achtergrond staat. De ode krijgt achteraf een extra lading, als wij op haar website vernemen dat deze danser een groot Michael Jackson fan is en ook bij zijn show had willen dansen, maar al was aangenomen bij de tour van Madonna. In de show komen nog twee verwijzingen naar Michael: op het videoscherm zijn tekst “If you wanna make the world a better place, take a look at yourself and then make a change” en de witte glitterhandschoen die Madonna en haar dansers tijdens het laatste nummer dragen. Zelf krijg ik de indruk dat Madonna meer van de show geniet. Haar ogen zijn vaker op het publiek gericht en ze lacht regelmatig. Het toont allemaal meer ‘ontspannen’ dan voorheen.

Zondag – Na het indrukwekkende concert ga ik mijn laatste dag struinen door Londen. Ik doe een deel van de Prinses Diana Memorial Walk, die veel door parken loopt. Zo sta ik midden in de stad oog in oog met diverse exotische eendjes, eekhoorns en… een pelikaan. Uiteraard loopt de route langs Buckingham Palace. Mijn wandeling gaat verder, want het Natural History Museum is mijn doel. Ik kom langs het Science Museum, waar ik even naar binnen ga voor de tentoonstelling over ruimtevaart. Ten opzichte van mijn bezoek een paar jaar geleden, is er echter niets veranderd. Ik had iets extra’s verwacht, aangezien het deze maand (juli) 40 jaar geleden is dat de mens voet zette op de maan. Dus ik land eerder dan verwacht in het natuurhistorisch museum. Gelukkig maar, want in het schitterende gebouw is veel moois te zien. Hier ligt onder andere het originele fossiel van de eerste vogel: de archaeopteryx. Ook de tijd vliegt en vlak voor sluitingstijd verlaat ik het museum. Mijn pootjes zijn moe, dus ik ga met de bus (jawel, zo’n rode dubbeldekker) terug naar het hotel. Daar duik ik heerlijk in het zwembad.

Maandag – Nog even naar “the gym”, mijn laatste Engelse ontbijt van de reis en… afscheid nemen van mijn vriendjes Hans en Kimmy. Zij gaan nog verder met Madonna op tournee, maar voor mij zit het erop. Ik heb genoten van ons samenzijn, het delen van de traan en de lach, van Madonna en mijn weerzien met London. Het leven is het waard om er dubbel en dwars van te genieten!

Caroline