Nog aan het bijkomen van de Promo show in Parijs, werd al heel snel bekend dat de nieuwe wereld tournee van Madonna een feit was. Deze gaat de Sticky & Sweet tour heten, bekend werd dat ze zou starten in Europa en dat Cardiff de opening night zou worden, Amsterdam staat op het tour schema, dit keer al als 5e show van het tourschema. Gaaf aan de ene kant dat we wereldpremière zouden mee maken dat zou voor mij dan de 2e keer zijn, de 1e keer was met de Girlie Show maar aan de andere kant zou de show nog wel redelijk stijf en strak zijn. Maar goed het spaarpotje was al redelijk gevuld dus werd het tijd om deze weer te legen voor Madonna.
Uiteraard wilde ik weer zoveel mogelijk shows doen, maar Madonna had besloten dit keer in grote stadions te gaan spelen en met uitzondering van Parijs overal maar 1 keer te spelen. Ook het schema was er een waar ik veel moeite mee had. Zo ging ze van Cardiff naar Nice, Berlijn, Amsterdam, Düsseldorf, Rome en dan weer naar Frankfurt?!? Erg omslachtig allemaal. Veel reizen waardoor mijn teller maar maximaal op 8 uit kwam, want Zürich en Wenen kwamen er later bij, maar ik had geen zin om of met de auto of trein dit te gaan doen aangezien Kimberly niet wil vliegen, kostte dit gewoon TE veel tijd om daar te komen, om maar te zwijgen over Athene. Ik heb erg lang gehoopt op een extra show in Londen maar helaas, ze ging dan door naar Lissabon.
Het is wel de eerste tour die zoveel stops maakte in Europa. Ik had voor 5 shows Hot tickets en voor Amsterdam gewoon veld en voor Parijs Golden Circle. De hot tickets gaf je gegarandeerd toegang tot het voorste vak. Voor Cardiff en Londen zat er Early Access in. Lekker idee dat je daar niet voor in de rij hoeven te staan en gewoon lekker als eerste naar binnen mocht.
Met Kimberly gelijk alles geboekt bij het plaatselijke reisbureau, waarbij we denk ik alle vervoersmiddelen gaan gebruiken; vliegtuig, auto en trein. Caroline had het guest house in Cardiff weten te boeken en de rest heb ik geregeld.
Laat het avontuur maar beginnen.
22 augustus Cardiff
Met het vliegtuig naar Cardiff, Kimberly is doodsbang om te vliegen, en was al een week of 3 bloednerveus en dacht er zelf aan om dan maar niet te gaan. En daar gingen Simon en ik weer op haar in te praten dat het wel mee zou vallen etc. We vertrokken om 15.00 en dat hield in 2 uur van te voren aanwezig zijn. En dat is voor iemand die niet van vliegen houd niet echt bevorderlijk. Ik had besloten niet alleen te fotograferen maar ook om een tour documentaire te maken met de videocamera. Je snapt al dat de eerste shots waren van Kimberly’s gezicht (sorry… iemand moest het doen).
Eenmaal in het vliegtuig had ik uiteraard weer problemen met mijn benen. We konden wel extra beenruimte krijgen maar daar moest weer flink extra voor betaald worden. Nee Dus! Gelukkig kwam een aardige stewardess die ons drie plaatsen bij de uitgang gaf, zonder bijbetaling toch extra ruimte. Perfect!!
Halverwege de trip werd ook Kimberly weer wat rustiger en kon er ook weer een glimlach van af. Als we dan landen op Cardiff is het tot mijn verbazing erg mooi weer. We pakken we een taxi naar ons Guest House toe, Caroline is al in Cardiff en die zouden we dan later treffen in het guest House.
We hebben bagage achter gelaten in de kamer en gaan Cardiff verkennen. Het station lag aan de overkant van ons, dus voor ons bijna kruipend te redden. Rondje om het stadion gelopen, lekker gegeten en vooral veel lol hebben met elkaar. ‘s Avonds ontmoeten we dan Caroline die al stond te stuiteren van de excitement. Wij hadden net een gerucht gehoord dat Madonna waarschijnlijk haar show van Zaterdag ging uitstellen naar de Zondag, ivm stemproblemen. Ik begon nu te balen. De tour is nog niet begonnen en de problemen beginnen nu al.
Terug in het Guest house, hoorde we plotseling heel veel kabaal. Caroline melde dat Madonna aan het repeteren was. Erg vreemd nu zij normaal op vrijdag niet werkt ivm de kaballah, maar goed ik denk ook dat zij zoiets had van eerste show, gewoon alles in puntjes verzorgen. En het goede nieuws is dat ze gewoon haar show gaat doen, DAG GERUCHT! Heerlijk buiten het stadion gestaan (hoewel zonder jas werd dat wel al frisjes) en vanaf Vogue de show gevolgd. You must love me (EINDELIJK) was zo vreselijk mooi, maar werd verstoord door een Italiaan die dacht Pavarotti te zijn en mee begon te blèren. Please SHUT UP! Toen ik hoorde dat Like A Prayer weer op de set list stond had ik echt zo iets van; wees eens origineel en doe iets anders! Maar ik was te voorbarig met mijn uitspraak want Like A Prayer was WAANZINNIG! Met een stukjes van Felix (Don’t you want me). Als de show is afgelopen, lopen wij heel snel om kijken of we Madonna nog kunnen treffen als ze weg rijdt. Ja, in een zwarte auto en met zwarte ramen, waardoor ik niet kan zien wie er in zit, maar met deze snelheid kan het er maar een zijn en dat is Madonna.
23 augustus 2008
Na een heerlijke nacht worden we redelijk vroeg wakker, en dat heeft absoluut te maken met het feit dat vanavond de eerste show is en we allemaal toch wel erg zenuwachtig zijn van hoe gaat het met de hot tickets en belangrijker nog “HOE ZAL DE SHOW ZIJN”? We gaan ontbijten en na een echt Engels ontbijt gaan wij Cardiff weer in lopen.
Om het stadion heen en zien we dat het al een stuk drukker is geworden, ook bij de plaats waar wij straks om 12 uur onze Hot tickets kunnen ophalen. Wij gaan niet in de rij maar lekker koffie drinken bij Starbucks! Tegen 13.00 uur gaan wij dan onze hot tickets ophalen, dit duurt even voordat we aan de beurt zijn. Maar dan krijgen wij ons polsbandje om en krijgen we een laminate en een zeer mooi ticket (eindelijk weer eens met foto erop geprint, zoals de tickets behoren te zijn)
We gaan terug naar het Guest house en gaan ons rustig omkleden voor de show, na nog goed te hebben gegeten gaan wij naar het stadion toe en nemen onze plaats in.
Tegen 17.00 uur mogen de hot ticket holders het stadion al in, er was verteld dat wij in een Hospitality ruimte zouden worden opgevangen, maar we worden als vee tegen gehouden in het stadion, omdat Madonna nog aan het repeteren was. Kimmy kan dan door een spleetje van een rolhek al wat zien, ik kijk ook even en zie een gigantisch podium met twee grote ‘M’ aan de zijkanten, maar ja de security dacht daar anders over en duwt het rolhek helemaal dicht (ja je moet wat doen voor je baantje). Het wachten duurt en duurt, als we dan na een uur eindelijk het stadion mogen betreden. Is het weer zoals gewoonlijk geduw en getrek. Als we dan op de vloer staan, mogen we niet aan de rechterkant staan en moeten omlopen naar de linkerkant. En daar konden we al niet eens meer vooraan staan, terwijl de rechterkant gewoon LEEG is.
Kimmy gaat haar beklag doen en na 5 minuten belt ze mij dat ik heel snel naar de rechterkant moest komen. Daar aangekomen staan we dan helemaal vooraan. De reden is dat we niet aan die rechterkant mochten staan had te maken dat de gewone Golden Circle ticket houders deze kant moesten gaan staan. (betaal je daar een bak met geld voor) Wij staan SUPER! als dan het gewone volk binnen komt, springen mensen op elkaar en staan wij gelijk klem. Het zal nog zeker 3 uur duren voordat Madonna opkomt dus ga ZITTEN! Maar helaas, iedereen is te opgefokt om te gaan zitten. Na Guy Oseary en Antboogie (danser) te hebben gesproken , besluit Kimmy haar plek op te geven het is te druk en te warm voor haar. Ik besluit te blijven staan. Mijn voeten protesteren vreselijk. De dame die naast me staat, heeft hoge hakken aan en ik zie haar echt pijn hebben, en ik vraag of het gaat? Well my feet are killing me! Yes I know!!
Het is 21.00 uur als dan eindelijk de lichten uit gaan en de show gaat beginnen. Het begin is een filmpje start, niet echt spectaculair en al zeker niet vooraan want de bas is zo hard dat ik er weinig van mee krijg. Dan gaat het scherm uit elkaar en horen we eerste noten van Candy Shop en iedereen wordt gek. Ondanks dat het begin op de stoel exact het zelfde is als tijdens de Promo HC tour, ga ik toch uit mijn dak, WOW zie ziet er echt STUNNING uit.
Na Candy Shop gaat deze gelijk over in Beat Goes On, en dit was al favoriet van mij, live is deze nog beter. Ze komt onze kant op en lacht, ik fotografeer me scheel. Als ze dan met een echte oldtimer de catwalk op rijd wordt iedereen nog gekker men springt en danst (tot zover dat mogelijk is). Om even in mijn termen te blijven WÁÁNZINNIG! Human Nature vindt plaats op de catwalk. Jammer is dat ik alleen haar rug zie. Nu is Human Nature nooit favoriet geweest bij mij en zelfs vreselijk tijdens de Drowned world tour. Deze versie kan ik aardig waarderen en als het nummer eindigt met It’s Britney Bitch, met op de schermen de afbeelding van Britney is het nummer over.
Vogue komt er na, en met een sample van 4 Minutes eronder een waanzinnige versie en ze staat daar toch weer flink uit haar dak te gaan op Vogue. Als Vogue is afgelopen loopt ze mijn kant op en zakt dan in het podium. 1ste deel is een feit. De interlude is een boks filmpje met daaronder Die Another Day. Twee boksers komen op en vechten met elkaar (een terugblik van de Girlie show en Sorry remix Confessions Tour)
Als de boksers elkaar helemaal lens hebben geslagen komt Madonna terug al touwtje springend in een leuk vrolijk outfitje. We krijgen Into The Groove. Heerlijk nummer blijft dit en met al die vrolijke kleuren en een zeer vrolijke Madonna, hoewel ze is nog al zenuwachtig lijkt het.
Als ze klaar is met touwtje springen stort ze ter aarde en wordt ze geholpen door twee danseressen om haar schoenen te verwisselen (terugblik op Lucky Star CT) Heartbeat wordt ingezet. Dit nummer knalt gewoon, en is zelfs beter dan op de cd. Gevolgd door Borderline. Nu is Borderline voor mij een nummer waar je niet moet gaan klooien en al zeker niet met een gitaar erbij, maar ik was te voorbarig want dit nummer hebben ze zoveel mogelijk in het originele staat gehouden maar een lekker rock nummer van gemaakt. She’s Not me (een van mijn favorieten op het album) volgt en Madonna roept “This is for the Ladies”. En ook nu krijgt ze iedereen aan het dansen. Wat er achterop de schermen gebeurt kan ik niet echt zien ik draai me om richting Catwalk waar dan vier danseressen gekleed zijn uit de periode van 25 jaar Madonna (Like A virgin, Material Girl, Open Your Heart en Express yourself) Madonna trekt van alles bij deze dames af, en is gewoon lekker gek op het podium en gaat helemaal uit haar bol (vergelijk dit met Let It Will Be).
Ze trekt de blonde pruik af van de Express Yourself dame en zet dan vervolgens de pruik op en kruipt over de catwalk terug naar het hoofdpodium onder begeleiding van Last night A DJ saved my life. Dit gaat over in Music (origineel NOT!) De versie verschilt niet heel veel van die ze deed in Parijs tijdens de HC promo tour.
Als dan de schermen achterin weer dicht gaan, krijgen we weer een interlude, op de beat van rain en Here comes the rain again van de Eurythmics. Twee dansers gekleed in Japanse kleding lopen heel snel (hele korte stapjes) richting Catwalk waar dan Madonna al liggend op een piano (vergelijkbaar met Sooner or Later Blond Ambition) maar heel gaaf komt ze met Devil wouldn’t recognize you. DIT IS ECHT EEN HOOGTEPUNT. Met gave video drops op het scherm erg spooky maar zo mooi. Als het scherm om Madonna weer omhoog gaat, laat ze haar zwarte gewaad vallen en staat ze daar als een vrouw die je zeker nog geen 50 geeft. Spanish Lesson komt, echt het meest vreselijke nummer wat ze ooit heeft gemaakt en ook live kan het totaal niet boeien. Gelukkig kwelt ze me hier niet heel lang mee, want als ze wéér op de catwalk staat doet ze Miles Away en komt er wéér haar gitaar erbij. Het is nu al duidelijk dat voor de catwalk de beste plaatsen zijn van de show. Ik kijk voor het zoveelste nummer tegen een rug aan. La Isla Bonita (vergelijken met Live Earth) brengt het stadion weer tot leven en met het stukje Lela Pale Tute, doet het stadion zelfs helemaal trillen (of zijn het toch de speakers die nog steeds zo vreselijk hard staan dat mijn oren zeer doen?) maar wat een feest, dit nummer eindigt weer op de catwalk, Madonna gaat erbij zitten en laat haar drie muzikanten een eigen nummer spelen Doli Doli, ok?! Wat ga ik hier van vinden? Helemaal NIETS!! Ik sta me nu voor het eerst te vervelen tijdens een Madonna concert. Als dit debacle voorbij is maakt Madonna het wel weer helemaal goed om (helaas) weer met gitaar You Must Love Me te zingen, ondanks dat ik alleen maar een rug zie en verders alleen maar geluid, weet ze met wel te ontroeren met dit nummer eindelijk zingt ze dit Live.
Get Stupid interlude komt er aan, ook hier kan ik heel kort in zijn. Doordat er zoveel bas in deze film zit is er geen woord van te verstaan en het is gewoon een aanslag op je gehoor. Ik hou mijn vingers in mijn oren, is er dan niemand die door heeft dat dit geen gehoor is? De dame naast me staat in dezelfde positie en brult letterlijk STOP THIS!! Wanneer 4 Minutes begint gaat iedereen weer los, ik ben nog verdoofd van de vorige clip, dat ik een beetje verdwaasd sta te kijken, gelukkig vind ik mezelf snel terug en kan ik zover het nog gaat mee genieten. Maar wat heeft ze nu aan? Een mislukte pony en een soort Spiderman pak aan? Ben ik soms bij Kylie beland? Wat was er mis met de kleding die ze aan had tijdens de promo tour. 4 Minutes vind ik dan ook erg mat worden gebracht.
Ik sta te twijfelen om alvast naar achteren te gaan, maar Gelukkig komt ze daar met Like A Prayer. Met de beat van Felix is dit WAANZINNIG, maar door de bassen mis ik weer haar gezang. Ik maak hele mooie foto’s als ze voor me staat. Het nummer eindigt op de catwalk en gaat over in Ray Of light (zucht) en dan bijna dezelfde versie gebruiken die ze ook tijdens Confessions deed met exacte dezelfde backdrops. Is Madonna ons aan het choqueren door gewoon een herhalingsoefening te doen van de Confessions Tour? Ook die twee maanmannetjes tijdens Ray of Light lijken wel verdomd veel op een act van Kylie.
Ok volgend nummer, weer op gitaar maar eerst een stukje request. Ze doet express yourself en laat deze overgaan in Hung Up (ook weer dezelfde versie als tijdens de promo tour) Goed is het al afgelopen dan kan ik naar buiten toe, want het is ondraaglijk vooraan qua geluid, toch blijf ik eigenwijs en wil het helemaal uit hebben gezien. Nadat Madonna op haar manier een box staat te verkrachten in het kader van kijk mij nu een stoere rock chick zijn (sorry meid mislukt) krijgen we de afsluiter Give It 2 Me. Zo geweldig qua versie tijdens de HC promo show was hoe saai deze nu is, met een verkeerde remix versie (weer te veel bas) waardoor Madonna weer niet te horen was, is het plotseling GAME OVER! De lichten gaan aan en ik sta gewoon zeker nog 15 minuten verdwaasd om me heen te kijken, alles suist en alles is dof qua gehoor.
Ik zie dan als eerst Caroline terug deze heeft de show van de zijkant Catwalk mee gemaakt en had het reuze naar haar zin, als ik dan ook Kimmy en Simon tegen kom en de rest (Sharon, Tony, Steve, Dan) dan hoor ik ook van hun eerste reactie was dat het shockerend was dat Madonna niet meer shockeert en dat ze de show als Fun hebben ervaren, ik heb gemengde gevoelens erover!
24 augustus 2008
Ik heb toch wel een hele nacht nodig om de show een plekje te geven en hoop dat dit de eerste show even ook voor Madonna even wennen is en dat straks in Berlijn zij al meer op stoom is. Toch zijn de leuke momenten in de show wel blijven hangen en is niet alles negatief. Hoewel ik wel hoop dat het geluid beter wordt afgesteld want dit is echt een ware hel om te staan. Na het typisch Engels ontbijt en regen in de ochtend gaan we toch richting centrum om kranten te checken. Gelukkig is het snel droog en breek het zonnetje door. Als we dan de kranten hebben weten te bemachtigen, gaan we nog even van het zonnetje genieten. Tegen het einde van de middag gaan wij weer naar het vliegveld en gaan we weer naar huis toe. De vlucht terug gaat voorspoedig en zelfs Kimberly vond het niet echt vervelend meer.
27 augustus Berlijn
Vandaag begint voor ons toch wel weer een groot avontuur wij gaan voor het eerst met de auto richting Berlijn. Ik bleef gisteren al slapen bij Kimberly om vandaag vroeg te vertrekken richting Berlijn, gewapend met een navigatie systeem, uitdraai via de ANWB routeplanner. Goede muziek en veel lol vertrekken wij ‘s morgens al rond half 6. Hoewel LOL we zijn toch best nog wel duf als we gaan rijden.
Maar na eenmaal op de snelweg te zitten en de gang er goed inzit en het weer lichter wordt worden wij ook wakker en beginnen we alweer praatjes te krijgen. Als we de Duitse grens overgaan en het gas er echt op gaat. Krijgen we de eerste problemen. Nee niet met de auto, maar met ons navigatie systeem, deze begint te melden dat we rechtsaf moeten, dus wat doe ik? Ik ga rechts! Dit gaat uiteraard fout, want we belanden bij een klein benzinestation in de Vlothoer strasse (echt waar!) Ik krijg binnen te horen dat we gewoon de snelweg weer op moeten en Hannover aan moeten houden en dat vanaf daar de borden richting Berlijn krijgen. Het navigatie systeem blijft maar melden dat we moeten omkeren, en raakt helemaal de draad kwijt en meldt alleen nog dat we naar een bekend punt moeten en geeft niets meer aan. Ik trek de stekker eruit en we rijden nu verder op de route planner die ik heb uitgedraaid. Eenmaal in Berlijn waren we ook binnen 5 minuten bij ons hotel en ik parkeer de auto in de parkeergarage.
Als we dan zijn gesetteld op de kamer gaan wij de stad bekijken, het weer is goed en wij vragen hoe snel we bij het stadion kunnen komen. Als we het zouden gaan lopen zou dat ongeveer 20 minuten zijn. Wij besluiten eerst maar een bus te nemen en die kant op de gaan. We zijn er zo en als we dan bij het Olympisch stadion zijn, is het er nog doodstil. Wij lopen beetje rond en gaan dan nog even op een terrasje zitten iets te eten en drinken. Aan de overkant van de straat is een wand vol geplakt met posters van Madonna en haar Sticky & sweet tour. Wij lopen daar heen en maken daar een aantal foto’s van. Terug in de bus gaan wij richting het shopping gedeelte en lopen daar heerlijk wat rond, als we dan rond een uurtje of 18.00 weer terug gaan, eten we bij een Italiaan, om daarna terug te gaan naar het hotel om redelijk op tijd naar bed te gaan, want het was best een lange dag.
28 augustus
Vandaag begint de dag grijs en het regent, ik voel de bui alweer hangen dat dit een buitje voor de hele dag is. Gelukkig klaart het wel op en komt de zon weer tevoorschijn. Wij halen rond een uurtje of 2 onze hot tickets op en krijgen dan ook ons tour souvenir mee, (een leren wallet) deze weer terug gebracht naar het hotel ( ja we zijn goed actief) zien wij op de terugweg ook dat er een paar posters van de wand zijn afgehaald, wij kijken of ons dit ook lukt en ja hoor wij krijgen deze er zo af zonder scheuren (ik doe dit normaal nooit) ;-)
Rond 16.00 uur gaan we eten en nemen daarna een taxi naar het stadion. Wat ons opviel bij de eerste keer bij het stadion dat het nog zo vreselijk rustig was. Wij nemen onze plaats in bij de hot tickets en dan tegen 18.00 uur gaat die van ons dan als eerst open (wij blijken 5 minuten early access te hebben ten opzichte van de gewone kaarthouders) Als we naar binnen gaan blijken we nog een kolere eind te moeten lopen naar het voorste vak, maar we halen het en staan dan aan de rechterkant (zelfde kant als in Cardiff) wij gaan er gelijk bij zitten. Het publiek stroomt binnen en als we Guy Oseary weer hebben gesproken krijgen wij voor de eerste keer Robyn als voorprogramma. Een aardig tijdverdrijf niets bijzonders.
Het is al 21.15 en er gebeurt niets, het stadion zit na genoeg vol en als dan de lichten uitgaan, gebeurt er nog niets (technische problemen denk met het opstarten van de intro) Gelukkig dan begint de show en op het scherm na wat niet helemaal opengaat, beginnen we weer met Candy Shop. Wat me gelijk opvalt is dat het geluid beter is dan in Cardiff en merk ook dat Madonna al lekkerder in haar vel zit. Ik geniet ook veel meer dan in Cardiff en schiet weer genoeg foto’s. In het tweede gedeelte zien we iets nieuws Madonna heeft een ander pakje aan tijdens Into the Groove (de ander zat zeker in de was) het staat weer super bij haar.
You Must Love me word opgedragen aan Seymour Stein (de man die Madonna haar eerste platencontract gaf) die ook in het publiek is. Zo wil ik de show nog wel 6 keer zien publiek wat lekker relaxed is en lekker meedoet. Wij hebben ruimte om te dansen.
Na afloop komen we nog Sharon, Tony en Andre tegen. Sharon werd nog lastig gevallen door een dronken Duitser, wij besluiten terug te gaan lopen naar het hotel, onderweg komen we twee vechtende kerels tegen (dronken uiteraard) wij lopen door. Dan zien we een taxi voorbij komen een raampje open gaan en in het Duits weet ik veel wat er allemaal wordt geroepen, die ene gozer wordt heel erg boos rent op die taxi af en schopt tegen de deur en spiegel van de taxi aan. Taxi chauffeur weer achter die gozer aan, wij lopen nog steeds stevig door. Als wij dan bijna weer op de Theodor Heuss Platze zijn komen we weer Tony & Sharon tegen, die waren met de metro. Als we weer in het hotel zijn gaat Kimmy nog even snel een stukje plaatsen op de site, ik vraag aan de receptie of ik even een schaar mag lenen om mijn polsbandje af te knippen. Kimmy doet dat ook maar knipt vervolgens in haar eigen hand, zodat we nog een Plastic nodig hebben ( pleister)
29 augustus
Na goed te hebben geslapen, een goed ontbijt en de dagelijkse kranten check, gaan wij weer richting huis. De rit verloopt voorspoedig en wordt zelfs weer warm als de zon doorbreekt. Wij gaan als een speer, en komen al snel weer borden Amsterdam tegen. Het maffe is als je dan eenmaal weer de grens met Nederland passeert moet je gelijk weer 100 KM per uur rijden. En doe het maar, want zoals wij al opmerkten stond even voorbij het grenskantoor al een politieagent klaar om in te grijpen op het moment dat je te hard reed. Tegen een uurtje of 2 zet ik Kimberly af en rijd dan gelijk weer terug naar Purmerend. Daar aangekomen probeerde ik gelijk toch nog mijn ding te doen voordat ik in elkaar stort.
1 september
Ondanks dat het geen show dag is, gaat het werk van mijn kant gewoon door en heb ik niet alleen 2 trouwboeken die nog moeten worden ingeplakt voor a.s. Zaterdag. En heb nog niet alle foto’s binnen dus wordt een race tegen de klok. Dan hebben we toch nog op het allerlaatste moment besloten een hotel te boeken in Dűsseldorf. En mag ik nog even op locatie foto’s schieten. ‘s Middags belt Kimmy mij op of ik het leuk vind om vanavond samen met Tony te gaan eten. Dat vind ik een leuk idee. Maar weet in mijn achterhoofd dat ik weer kostbare uren verlies, maar goed ik zal dan nog maar een tandje harder door werken.
‘s Avonds in Amsterdam, hebben we heerlijk gegeten bij de Mexicaan en gaan later nog even op een terras een borrel halen, we gaan wel eerder weg wetend dat we morgen weer achterlijk vroeg op moeten.
2 september
Inderdaad vroeg op (half 6) en gaan rond een uurtje of half 7 rijden, onderweg lopen we in een file waardoor we pas rond half 8 bij de ArenA uit komen, het is grijs weer en erg koud. Maar we zijn gewapend met plastic en paraplu’s. Er zitten inmiddels een man of 40 in de rij en wij sluiten ons aan bij Evelien (een vriendin) en Marianne (een klant van mij) Evelien moest het er even inwrijven dat zij er eerder waren dan wij (en dat noemt zich een Die Hard Fan) LOL. Caroline en Amon komen rond een uurtje of 8 en Simon komt zelfs nog later die stond al op het station en had van alles weer vergeten zodat hij weer terug kon.Tony is heel erg optimistisch en komt in korte broek en trui, ik kan je verzekeren dat het koud is. Hij krijgt uiteindelijk van iemand bubbeltjesplastic om hem toch nog een beetje te laten opwarmen.
Tot 11 uur blijft het droog en dan begint het te regenen, als we het plastic en zeil hebben gespannen wordt mij toch wel weer duidelijk dat ´IK´ hier veel te oud voor wordt en ik hoop dat het heel snel 18.00 uur wordt, het wordt nog beroerder als Peter mij belt en meldt dat het nog harder gaat regenen. Lekker weer! Het lijkt wel of mijn geklaag wordt gehoord ,want wordt Kimmy gebeld met de mededeling dat er 2 Ticket De luxe kaarten klaar liggen voor ons, deze kunnen we dan rond 15.00 uur op halen. Wat een zegen zeg dat Kimmy en ik uit de rij kunnen en gaan dan ook eerst even rond lopen en kijken even binnen bij de Heineken Music Hall, waar na afloop van de show een afterparty wordt georganiseerd. Als het dan 15.00 uur is halen wij onze tickets op en krijgen nu als tour gift in plaats van een leren wallet een gave tas met daarop logo en plaats van de show erop. Het regent nog steeds en horen van Simon dat de eerste rush is geweest en dat hij bijna op de vuist is gegaan. Iedereen is aardig opgefokt en komt zeker door het slechte weer. Als we weer richting de rij lopen waar wij nog geen paar uur terug ook nog in hebben gezeten, zien we iedereen staan! En dat moet nog twee uur duren… dat wordt een ramp.
Wij gaan rond een uurtje of 4 een hapje eten, en dan in de rij bij ingang ´D´ daar staan alle ticket De luxe mensen te wachten, als wij dan om 17.00 uur al naar binnen mogen hopen zowel Kimmy als ik dat we misschien nog een stukje rehearsal mee te kunnen maken, maar helaas we worden eenmaal boven bij elkaar gehouden en moeten zeker nog een uur wachten voordat we naar binnen mogen, maar we staan wel droog. Tijdens het wachten komen we Marco van Basten tegen die nogal vermakelijk 
kijkt hoe wij op een kluitje staan. Dan mogen we naar binnen toe en wordt ons gelijk gemeld wie gaat rennen wordt verwijderd. Als we dan binnen komen aan de linkerkant lopen wij gelijk om naar de rechterkant, onderweg komen wij Chris Lamb nog tegen en zien dat het soundchecken net voor bij is. Wij staan weer op onze zelfde plekje als in Berlijn en Cardiff en proberen een beetje ruimte maken voor onze vrienden die nog in de verdrukking staan. Dan horen we een golf aan geluid en zien we de eerste mensen de ArenA betreden. Al snel zien we Tony, Evelien en Amon binnen komen, en… mijn vreselijke nachtmerrie. Een Franse fan met vriendin die gelijk beginnen te duwen en op je te staan etc. (zij zijn berucht onder de Madonna fans in het slechte zin van het woord)
Kimmy maakt de opmerking dat er nog twee mensen tussen moesten die naar de wc waren gegaan, maar goed daar hadden de dames geen boodschap aan en is Kimmy de klos als die ene begint te proberen haar hand op het hek te leggen. Dat moet je niet doen bij Kimmy en schreeuwt dat ze moest op houden met duwen, als ik zie dat dit bijna een handgemeen gaat worden probeer ik dit te sussen, maar dan word ik gelijk uitgescholden voor `Fucking Faggot´ waardoor mijn bloed inmiddels ook al gaat koken. En ik haar even vriendelijk doch dringend ga verzoeken deze ruimte te verlaten voor dat ik haar persoonlijk af ga maken, zij zegt gelijk `OOOH You are threatening me´ Security!! Ik zeg tegen haar `this is not a threat but a fact`. Zij had 2 jaar terug mijn Birthday show lopen verzieken (CT in Londen op 16 augustus) en wat er ook gebeurde dat zou haar vanavond niet gaan lukken en zeker niet in Amsterdam.
De security probeert mij rustig te krijgen en meld me dat ik me moet omdraaien en haar proberen te negeren. Ik meld hem gelijk dat zij niet zal rusten voordat zij haar hand om het hek heen kan slaan dat is haar bedoeling. En of zij daar geweld voor moet gebruiken daar schrikt zij niet van terug, dus hou haar maar in de gaten. Als ik dan om mee heen kijk is Kimmy weg. En zie haar achterin staan. De security vraagt hoe het gaat, waarop ik zeg nu nog rustig maar binnen 6 minuten gaat ze weer beginnen, en mijn vriendin is er al tussen uit en daar betaal ik geen klap met geld voor als je begrijpt wat ik bedoel. De security zegt dan, hier ga ik niet op wachten en zijn collega loopt al aan de andere kant en Tony moest even scheef gaan staan en de andere man hangt over heen en grijpt dame een vast , haar vriendin wordt Hysterisch en scheld
en vloekt alles bij elkaar en kijk mij heel doordringend aan en zegt I´ll REMEMBER YOU` Ik gelijk er boven op Do you want to have my name? H A N S !!! En dan worden ze met harde hand afgevoerd, ik zie dan ook Kimmy en Simon staan die dan al joelend hun uitzwaaien. Iedereen is blij dat deze mensen zijn vertrokken. Evelien en Marianne zeggen tegen mij dat zij mij nog nooit zo boos hebben gezien en echt dachten dat ik haar minimaal naar de andere kant van de wereld zou helpen. Ik blijf er ook bij dat ik niet van oneerlijkheid hou en deze dames spelen gewoon vals (zie Hard Candy Promo tour verslag)
Tijd om even weer te relaxen, Robyn komt op, ik probeer er het beste van te maken, maar sorry meid lukt niet wordt niks jij en ik. Het lijkt wel of haar set langer is als in Berlijn. Als Robyn weer weg is kunnen we gaan aftellen voordat Madonna begint.
Het wordt half 10 als de lichten uit gaan en de show gaat beginnen. Helaas is de muziek weer net zo hard als in Cardiff. De bassen overstemmen echt alles. Madonna is super vrolijk en kijk echt lachend recht in mijn camera tijdens Vogue en steekt haar tong uit naar Tony (haar manier om Tony te begroeten) Evelien krijgt last van de bassen en besluit weg te gaan. Ik blijf het nog even aan kijken en na She´s not me, ga ik ook weg, ik ben echt letterlijk verdoofd door de harde muziek. Ik kan echt niet begrijpen dat niemand dit niet door heeft. Een beetje achterin het voorste vak, probeer ik wel weer de zin er in te krijgen en dat
lukt weer vanaf La Isla Bonita, de ArenA staat op zijn kop. Tijdens de request sectie, valt echt op hoe vrolijk Madonna is en wil dat wij HAPPY BIRTHDAY voor haar gaan zingen. Ze vindt ons ook het beste publiek tot nu toe en of we niet met haar mee konden gaan.
Als Give it to me voorbij is gaan wij als een speer naar de uitgang, want we moeten ons nog omkleden voor de afterparty in de HMH. Alles is klam en nat, maar gaan in rap tempo terug naar de HMH. Daar binnen gekomen, mag ik alweer niet verder, omdat ik mijn video camera mee heb, en dat mag niet. Huh? Wij hebben meegeholpen met organiseren en in overleg met FAME is dit wel toegestaan. Je snapt dat er weer van alles moest worden gebeld en uiteindelijk mag ik deze dan toch mee nemen. Daarboven, draait Ben Liebrand en de sfeer zit er gelijk goed in. Diverse Madonna nummers zijn onder handen genomen met een perfecte beat eronder. En wat me opvalt is dat het erg druk is in de HMH. Wij dansen de hele tijd en ik neem even de tijd ook te filmen en te fotograferen. Als Ben Liebrand klaar is, krijgen we een zangeres die Give It 2 Me zingt. Maar al heel snel zakt alles in als er een zanger bij komt die Marco Borsato nummers gaat zingen?! Daar kom ik niet voor en aangezien ik morgen gewoon weer moet werken, is het tijd om naar huis te gaan. Als ik Simon en Kimmy thuis heb afgezet, rijd ik naar huis en ben rond half 3 thuis waarbij ik mijn bed in rol.
4 september Dusseldorf
Na gisteren een dag hard weer te hebben gewerkt en gelijk door naar Kimmy toe (bleef slapen bij haar) vertrekken wij s´morgens rond een uurtje of half 9 richting Dusseldorf, wij hadden echt zo iets van een eitje vergeleken met Berlijn, maar goed roep dat nooit te hard.
De reis verliep voorspoedig tot wij in Dusseldorf zelf waren, we moesten naar de Krefelder strasse, en via de routebeschrijving kwamen daar ook redelijk snel, maar ja waar is de Grand Mirage oftewel waar is Nr 1? Eerst doen we het met de auto, maar ja dan weet je dat je verkeerde kant op gaat, dus terug, auto parkeren en dan lopen. Uiteindelijk stappen we bij een bedden zaak binnen en horen dat dit nr 1 is? Vreemd Hotel! Maar gelukkig wel een bed dus we kunnen zo onder de lakens. De dame kijkt naar ons hotel voucher en ziet waar de fout zit en zegt dan dat we niet in Dusseldorf moeten zijn, maar in Neuss en klein half uurtje rijden van af hier.
Weer in de auto en op naar Neuss. Als we Neuss in rijden moeten we natuurlijk wel weten waar we moeten zijn dit gaat een keer of 3 fout en uit eindelijk zien we dan hotel Grand Mirage liggen, alleen moet ik dan wel even een stukje spookrijden, Jammer dan, want ik begin het aardig zat te raken dit gezoek. Als ik dan de auto parkeer en we kunnen inchecken, kan ik mijn auto door middel van een auto lift in de garage neerzetten. In de kamer lekker ruim horen we buiten wegwerkzaamheden; onder ons zijn ze een trambaan aan het slopen. Ik zeg tegen Kimmy dat dit tot 17.00 uur zal duren en dan over zal zijn … ja een beetje positief blijven. Kimmy had al gevraagd of met een trein of taxi naar de LTU arena konden. Maar de trein was 3 keer overstappen en na 16.00 uur reed er geen trein meer ivm het concert. Taxi zou ongeveer een euro of 50 kosten. Geen optie! Dus weer met de auto richting de LTU arena, maar eerst gaan we eten.
In het centrum auto in de parkeergarage, en dan op zoek naar een restaurant. Die hadden we snel gevonden en met een nogal beroerde hand geschreven menukaart, denk ik het juiste te hebben besteld. Als ik dan mijn eten krijg zitten er allemaal garnalen tussen mijn spaghetti als ik IETS niet lust is dat het wel, dus was ik aan al die garnalen er tussen uit aan het vissen, maar ja de spaghetti heeft dan ook al een vis smaak en verpest mijn eetlust.
Op weg naar het stadion, dit werd al vroegtijdig aan gegeven en was vrij simpel te vinden, als we dan onze auto hebben geparkeerd, gaan we lopen naar de box office om de hot tickets op te halen, uiteraard liepen wij eerst de verkeerde kant op en moesten we weer helemaal terug, een goed verschil met 2 jaar terug is dat het zonnig is. Als we de tickets en het polsbandje in ons bezit zijn brengen wij de leren portefeuille eerst terug naar de auto, waar ik dan ook de videocamera achterlaat.
Wij gaan in de rij voor de Hot tickets en ook hier valt gewoon op dat het ontzettend rustig vergeleken met 2 jaar terug. Als het 17.00 uur is mogen we naar binnen toe, maar worden dan weer opgevangen voor het stadion . Daar staan we weer rustig een 3 kwartier wortel te schieten als daar dan eindelijk het sein word gegeven dat we naar binnen mogen. Geduw en getrek is weer het gebruikelijke beeld, wij besluiten gewoon rustig aan te doen en lopen op ons gemak het stadion binnen en gaan dan weer aan de rechterkant staan. Als dan het gewone publiek binnen komt is het gelijk alweer dringen en men probeert bijna over je heen te stappen om maar vooraan te staan, ja helaas wij stonden er ook nog. Kimmy en ik besluiten hier niet tussen te willen staan en gaan eigenlijk gewoon overal en nergens staan.
Na een tijdje zo rond te hebben gelopen merken we gelijk op dat de golden circle wel heel erg vol wordt gepropt zodat je geen kant meer op kan. Wij besluiten uiteindelijk om de show van de linkerkant mee te gaan maken. Wij staan eigenlijk best goed, lekker beetje ruimte om ons heen. We spreken nogmaals met Guy Oseary en als dan de show eindelijk begint (ja we hadden weer Robyn in het voorprogramma) heeft Kimmy voor haar een kind die op het hek wordt geplant door haar vader. Kimmy ziet niets hierdoor. Ook de security waarschuwt dat het levensgevaarlijk is als de camera kraan over het publiek heen zwaait, maar goed hoe egoïstisch kun je zijn als ouder zijnde dat je kind daar op laat zitten, Kimmy oppert nog zo van “Joh?!” had een zitplaats genomen voor jezelf en je kind! Maar ja meneertje wilde niet zitten, en was niet van plan het kind op de grond te zetten. Nu werd mij ook wel duidelijk dat het redelijk rustig was achter ons want de camera hengel zit regelmatig in ons beeld waardoor we maar een halve Madonna zagen of helemaal niet. Maar probeer toch veel foto’s te maken van deze kant. Madonna deed haar best maar er zat geen pit in, en alles ging op de automatische piloot, werd weinig gezegd tegen het publiek. Kimmy hangt inmiddels bijna helemaal over het hek heen en het kind? Die kijkt om haar heen en is totaal niet bezig met de show. Terwijl Paps en Mams helemaal los gaan en het kind totaal zijn vergeten. Het valt me nog mee dat ze tegen Kimmy niet zeggen van “let jij even op ons kind” Lol dat had ik graag willen zien gebeuren ;-). Ben bang dat er dan iets ontploft bij Kimmy.
Ik wordt op een gegeven moment aangesproken door een security man of ik niet zoveel wil fotograferen! HUH?! Waar zijn we beland? Iedereen fotografeert en IK wordt erop aan gesproken! Je snapt dat ik me daar totaal niet druk over maakte en gewoon mijn ding deed.
Als de show is afgelopen doen wij rustig aan om buiten te komen, want het zal nog wel even duren voordat we terug konden rijden. En inderdaad als we dan bij de auto staan staat alles muur vast ( ja een mens is en blijft een kudde dier) wij wachten denk ik een half uur als wij ook de poging gaan wagen. Het duurt dan nog ruim een half uur voordat we dan echt onderweg zijn richting Neuss. Een keer verkeerd gereden en als we weer op de hotelkamer zijn, wacht ons nog een nare verrassing, de wegwerkers zijn NOG steeds bezig en ik vrees dat dit wel een de hele nacht kan gaan duren. Een perfecte afsluiter van een dag vol met obstakels.
5 september
Toch nog wel wat geslapen, maar was niet echt veel, als wij vroeg gaan ontbijten en nog een keer de kranten checken, gaan wij weer terug naar Nederland. De terugreis verloopt beter dan de heen weg, en als ik dan rond een uurtje of 11 Kimmy thuis afzet ga ik als een speer naar huis, want heb nu nog 1 dag om 2 boeken af te maken en als het goed is dan zijn alle foto’s binnen. Ik begin om 12 uur ‘s middags aan de boeken en ben dan GELUKKIG om 12 uur ‘s nachts KLAAR! En kunnen de boeken gewoon morgen worden afgeleverd en kan ik de rest van de tour een beetje relaxen.
8 september
Het is alweer vroeg dag voor ons en staan om half 7 al op Amsterdam Centraal om de trein te nemen naar Frankfurt. Relaxed stappen we in, hoewel we beiden toch het reizen naar al die verschillende plaatsen redelijk vermoeiend gaan vinden. Maar met de ICE gaat het snel en zij rond 11 uur ‘s morgens op Haupt bahnhoff van Frankfurt. Ons hotel zit aan de achterkant van het station en ziet er perfect uit, we kunnen gelijk al in checken en als we dan op de kamer alles achterlaten gaan we de stad verkennen. Ook vragen we naar de Commerzbank Arena maar dit is te ver om te lopen dus of taxi of bus, maar goed dat is voor morgen pas een issue en gaan nu de stad in.
En of we het er om doen lopen we weer met zijn tweetjes in een wijk waar allemaal sex shops en dergelijke zijn, het lijkt Lissabon wel! Na een rondje te hebben gelopen, komen we weer terug bij het hotel, en vragen daar na waar nu precies het centrum zit. Als we dan weer die kant op lopen komen we inderdaad in het centrum en gaan even bij Star Bucks koffie halen en met iets er bij, wij zijn beiden gesloopt en voelen ons echt wegzakken in de stoel, maar na lekker hebben zitten babbelen merken we allebei dat we weer energie hebben om verder te gaan. Maar als we in het hotel zijn en even op het bed ploffen merk ik dat ik wel in slaap val, om wakker te blijven, hebben we de tv op de MTV music awards staan en ons echt letterlijk verbaasd over hoe een Rihanna (die niet zingen kan) dit toch live probeert (hopeloos) ben ik nou echt de enige die dat ziet dat dit gewoon super slecht vind en het kind gewoon niet kan zingen? Maar ik maak me er niet druk om want dan roept Kimmy dat ik wakker moet worden want het is etenstijd. Bij een Amerikaans soort hard rock café eten we wat en gaan dan op tijd naar bed toe.
Een rustige nacht? Nee niet echt want (geen idee hoe laat dat was) brult Kimmy ‘Hans er staat iemand in de kamer!’ Ik jump mijn bed uit en kan zijn dat ik nog niet wakker was, maar er stond NIEMAND. Wel wat praten op de gang, maar niet bij ons in de kamer. Kimmy slaapt alweer. Juist ja! Dat had ze dus gedroomd.
9 september
Als ik haar dan vraag van of zij nu wakker was of nog droomde, staat het haar nog wel vaag bij dat zij zo iets had geroepen, maar het niet meer zeker wist. Mijn vermoeden klopt dus ze droomde.
Vandaag is het een prachtige dag geen wolkje aan de lucht. Wij gaan na het ontbijt weer richting centrum om nogmaals aan de koffie te gaan en Kimmy aan haar worteltaart. We blijven slenteren om de dag een beetje vol te krijgen en als we dan ‘s middags ons omkleden voor de show, gaan we eerst eten en dan met de tram richting stadion. Daar aangekomen moeten we gelijk een kaartje kopen, maar het stadion wordt er niet op aan gegeven, dus wij besluiten een taxi te nemen naar het stadion toe.
Snel zijn we dan bij het stadion en ons valt gelijk op dat het TOTAAL niet druk is. Wij halen onze hot ticket op en blijven in de zon even wachten tot het zover is als we dat als eerste weer naar binnen mogen. Daar worden we dan weer voor een klein uurtje vast gehouden voordat we in een groep richting het stadion lopen (wat een eind) dan moeten we voor de ingang weer wachten, mensen worden onrustig en raken opgefokt, Kimmy niet en gaat op een stoel zitten, en ik sta ook niet in het gedrang, als we dan eindelijk naar binnen mogen, lopen we achter het podium lang richting rechterkant. Als wij onze plek hebben ingenomen komt het gewone publiek binnen en komen we erachter dat er aan de andere kant nog een ingang was. Het wordt drukker en doordat het stadion is afgesloten met een soort tent doek en daar waarschijnlijk de hele dag de zon op staat wordt het wel heel erg warm, Kimmy en ik besluiten onze plek op te geven en laten een jochie van ongeveer 10 jaar voor, (in afgunst van een andere dame die graag op onze plek had willen staan (LOL).Wij spreken Guy Oseary nogmaals en als we dan een iets achteraan staan aan de rechterkant hebben we allebei veel dansruimte en staan perfect. Gelukkig voor ons de allerlaatste keer Robyn en nee is nog steeds niet mijn ding en hoop snel dat ze met haar laatste nummer komt.
Gelukkig is Robyn snel weg. Is het wachten op Madonna, hoe laat zal ze nu op komen wordt het 21.00 uur, 21.15 of 21.30? Het wordt het laatste. De mensen om ons heen worden onrustig en beginnen een fluit concert, men is ook al aardig dronken en na een aantal valpartijen, gaat dan eindelijk het licht uit en gaan weer gezellig Candy shoppen met zijn allen. Madonna is echt in een super humeur en ze straalt op het podium en wat heel belangrijk is dat het geluid goed is. Ik denk dat de geluidsman die het eerder deed een vrije dag heeft of zo?! Het is nu gewoon genieten vooraan en ben ik blij het straks nog 3 keer te mogen zien.
Helaas is dit gevoel voor een korte duur als er een persoon naast ons flink over zijn nek gaat, en als ik ergens niet tegen kan is dat het wel. Ik voel me al lichtelijk beroerd worden en draai me heel snel om en hopelijk ruik ik die geur niet zo. Madonna heeft niets door en gaat heerlijk verder met haar show. Dan valt er een persoon spontaan flauw naast ons, nou ja spontaan flauw zal wel de drank zijn geweest. Als Madonna dan haar Request doet, wordt het voor ons tijd alvast wat naar achteren te gaan en tijdens Hung Up weg te gaan om de drukte voor te blijven. In de taxi terug naar het hotel en daar nog even de dingen de revue laten passeren en dan slapen gaan! Hopelijk blijft Kimmy rustig vannacht ;-)
10 september
Vandaag alweer vroeg op, want we gaan vandaag naar Londen toe..Na een goed ontbijt en broodjes gesmeerd voor onderweg, gaan wij uitchecken en richting trein. Eerst nog even de kranten checken en kopen. Hup de trein in en gaan. Het begin van de reis verloopt lekker voorspoedig, maar ter hoogte van Aachen lopen we vast op weg werkzaamheden en blijkt de trein een technisch mankement te hebben waardoor onze 11 uur aanvang Brussel niet zal worden gehaald maar 11.30. Dat levert gelijk stress op in de trein want ik denk dat het grootste deel van de reizigers mee moeten met de Eurostar mee dus maar hopen dat alles verders goed verloopt. De conducteur meldt dat de Eurostar blijft wachten. En daar heb ik dus geen goed gevoel over. Als we dan eindelijk op Brussel Zuid zijn, vliegen we als twee dolle stieren naar beneden en checken zo snel mogelijk in. Als we dan in de trein zitten hebben we nog precies 5 minuten over, pas als de trein vertrekt worden we beiden weer wat rustiger. 2 uurtjes later staan we dan op het station van St. Pancras, waar we vanaf daar een taxi nemen naar ons hotel toe.
In checken was nog niet mogelijk dit kon pas na 3 uur, dus wij gaan Bayswater in om de boel te verkennen. Wij gaan eerst een overheerlijk broodje bij Subway halen en gaan daar eerst even van genieten. Door gelopen naar Notting Hill Gate om te kijken of er nog iets speciaals qua cd’s of vinyl is voor ons, maar helaas we hebben alles al (ja we worden kieskeurig) Dan is het tijd om in te checken, de dame van het hotel had ons bedacht op de 5e etage en het volgende probleem deed zich al voor, de lift deed het niet, dus met koffer en al naar boven met de trap ( wat een toestand heb wel 4 keer moeten stoppen). Als we dan de kamer betreden is deze niet groter dan een zolder kamertje met daarin twee bedden en ruimte voor de koffer vergeet het maar want dat is er niet. Het enige wat wel ruim is de badkamer die er ook erg goed uit ziet. De tv is alleen maar sneeuw beeld, dus wij allebei balen nu wel al. Maar lang balen we niet want we gaan richting Marble Arch toe lopen en dan Oxford street op. Gewapend met een paraplu gaan we lopen.
Bij een platenzaak vinden we de hard Candy Marble vinyl voor 25 pond dus item 1 is binnen. Dan vind Kimmy nog voor mij de True Blue (Australische 1e persing) voor 4 pond, gelijk aangeschaft. En een half uur later een promo cd van American life voor hetzelfde bedrag. Wij gaan eerst weer bijkomen bij Starbucks. Ik heb echt de blaren op mijn voeten en verlang naar een voetenbad. We spreken nog Tony die vrijdag beloofd ons de items te geven die wij bij hem hebben besteld. Hij is te druk; wij hadden graag zijn museum willen zien. Maar helaas volgende keer. Wij gaan eten bij de Mexicaan en hebben een heerlijke maaltijd. Dan nog even foto’s maken van de posters van Rock’n’rolla en dan terug richting hotel. Het lopen ging goed tot we weer bij ons hotel moesten komen hebben we toch wel een flink stuk om gelopen. Eenmaal weer op de kamer heerlijk een douche genomen en dan languit. Dat laatste ging niet helemaal als je bedenkt dat het bed nog al klein was voor mij en aan het eind een metaal hekwerk hadden geplaatst kon ik niets anders dan of mijn been er proberen door heen te wurmen met de kans deze er nooit meer uit te krijgen of proberen met mijn benen opgetrokken te slapen. Ik kies voor de laatste optie.
11 september
Na redelijk te hebben geslapen, en een mager ontbijtje besluit Kimmy bij de receptie te vragen om een andere kamer, dit was te regelen. Maar dan moesten we weer met die koffer naar beneden, in de locker room en dan pas weer rond 3 uur terug te komen. Wij gaan eerst naar een internet café om even mail te checken, daarna kijken hoe wij straks met een bus richting Wembley Stadium konden gaan. Na wat na vragen weten wij dat dit bus 18 moet zijn. Wij lopen er heen en zien dat deze om de 6 minuten rijden.
Het begint te regenen. En ik vrees dat dit wel eens een buitje voor de dag kan zijn. Wij wachten even de grote bui af en gaan dan weer richting Oxford Street. Ondertussen bereikt ons het bericht dat de Euro tunnel dicht is in verband met een brand. Wij hebben allebei zo van, even blussen morgen wat vertraging en dan van het weekend alles weer normaal.
‘s Middags kleden we ons om voor de show van vanavond maar eten eerst nog even goed voordat dan echt weg gaan. De bus komt om 16.00 uur, maar waar Kimmy en ik allebei geen rekening mee hebben gehouden is dat het een doordeweekse dag is dus is het één en al file. Maar ook heel veel mensen gaan met de auto naar het stadion. Als wij dan rond 17.00 uur vast staan en er geen beweging mee in zit besluiten we te gaan lopen. Achteraf een hele verkeerde beslissing, want het is nog minimaal een uur lopen in een wijk waar je niet gevonden wilt worden. Als we dan toch snel doorlopen en Kimmy bijna ter aarde stort van de pijn in haar been, en dan ook nog haar telefoon gaat, en ergens onderin haar tas zit, gooit ze in een keer de tas leeg op straat. Te laat, de beller heeft al weer opgehangen. We zijn er bijna, ik moet mijn Hot ticket nog halen, bij het loket leg ik mijn order nummer en paspoort neer, maar ik vergat even dat ik deze had gekocht op de creditcard van Peter, dus ik had een kopie van zijn paspoort en machtiging moeten hebben, de dame in kwestie wil mij dus de ticket niet geven, ik raak lichtelijk geïrriteerd toen zij op een gegeven moment zegt van bel hem maar op en geef mij dan je telefoon, zogezegd zo gedaan! Er is zo veel herrie om me heen dat ik bijna niets versta. Ik krijg Peter aan de lijn en zeg blijf hangen een dame van de box office wil je spreken. Na 5 minuten kreeg ik en mijn telefoon terug maar nog belangrijker de hot ticket wristband en laminate en ticket.`
Dan in een lange rij voordat we naar binnen mogen, als het dan EINDELIJK zo ver is het bijna kwart voor 7 en zijn wij gewoon bijna 3 uur onderweg. Wij besluiten al van te voren dat we eerder weg zullen gaan, als we niet nog een keer deze ellende willen hebben. Als wij dan gefilmd worden door Madonna’s crew en een quit claim moeten invullen zodat wij geen aanspraak op wat voor rechten dan ook betreffende uitzendingen die worden gedaan of wordt gebruikt voor extra scènes voor wat dan ook. Ik kijk om me heen en zie dat Wembley steeds voller wordt en doet me denken aan een kranten recensie uit 1993 dat er een reporter zei dat Madonna nooit meer een Wembley Stadium zou kunnen vullen… Nou volgens mij kan er niemand meer bij.
Paul Oakenfold begint zijn voorprogramma en deze is toch wel even een beter dan Robyn. Alleen jammer dat de set die hij speelde bijna gelijk was als 2 jaar terug. Wij zoeken een plaats voor de catwalk waar wij ook Sharon, Steve, Dan, en Tony tegen komen, wij gaan iets aan de linkerkant staan van de catwalk. Perfect uitzicht en laat de show maar beginnen, het is bekend dat de show om 20.30 moet beginnen, maar daar heeft Madonna maling aan en begint pas om 21.10. De show begint en is zo anders als je voor de catwalk staat, en eindelijk zie ik dan ook Human Nature recht van voren. En schiet veel foto’s, Madonna is heerlijk op dreef en zou Madonna niet zijn als ze tijdens She’s not me tegen het publiek zegt ‘Did you ever had a girlfriend who wanted to f*ck your boyfriend?’ Ik wist het gewoon dat ze het woordje F*ck zou gaan gebruiken in Londen. Ja ze heeft een reputatie hoog te houden.
Gaaf nu ook te zien hoe zij te keer gaat tijdens She’s not me. Heel mooi overzicht als zij dan weer terug kruipt en Music wordt ingezet. De show vliegt voorbij en als dan Devil en You must love me worden gedaan en ik nu dit van de voorkant zie, kan mijn avond niet meer stuk. Dit is echt breathtaking. Het laatste gedeelte breekt aan en als dan Like A Prayer begint, gaat heel Wembley op zijn kop, wat een feest als ze dan op de catwalk staat, zie ik ook eindelijk Nicki Richards haar de longen uit haar lijf zingt als Madonna op haar knieën zit. Ray Of light was zelfs goed voor mijn doen.
Bij de request section gaan er allemaal blaadjes in de lucht om maar Gambler te horen, maar ja Madonna weet de woorden niet meer van het nummer en heeft al moeite met het onthouden van haar recentere werk (zoals ze vanavond flink de mist in ging met Borderline)
Kimmy en ik besluiten weg te gaan en lopen in een redelijk snel tempo richting bus, maar het is al 2 over 11 en de bussen rijden maar tot 23.00 uur of te wel geen bus meer, als we dan een taxi vragen, beginnen deze met een prijs die niet aantrekkelijk is, maar we willen ook niet lopen en voordat de meute op gang komt moeten we nu iets beslissen. Het wordt een taxi die 45 pond vraagt voor het ritje, eenmaal in de auto zien we hoe de wijk er uit ziet in het donker, geloof me dit hadden we echt niet willen lopen. Tegen 12 uur zijn we 45 pond lichter maar wel bij het hotel en duiken onze kamer op. En vallen moe maar voldaan in slaap
De show was echt TOP!
12 september
Een relax dag, we beginnen de dag met een stevige wandeling richting Harrods, waar wij 12 donuts halen, deze zijn zo vreselijk lekker. Dan lezen we op de kranten stands dat het een ware terror is om de eurostar te moeten reizen. Als het mee zit gaan er vandaag weer een aantal treinen rijden maar zal maar mondjes maat zijn. Wij spreken af morgen te beslissen wat we doen.’S middags duiken we een bioscoop in en zien de film ‘Eden Lake’ en dit is een film die mij echt op mijn puntje van mijn stoel deed belanden WAT EEN FILM!! Ik hoop echt dat deze ook de Nederlandse bios gaat halen.
Na de film het wordt al bijna 18.00 uur spreken we Tony die voor mij de Like A Virgin 12”op wit vinyl bij zich had! Hier zoek ik al jaren na en is vaak gewoon onbetaalbaar. Op de terugweg van het hotel krijgen we een sms’je van Sharon die vraagt of wij zin hebben om met een aantal mensen te gaan eten bij Zizzi’s en of een uurtje of 19.30 gaan redden. Wij lopen eerst terug naar het hotel leggen daar de items neer. Ik fris me nog een beetje op en we gaan dan weer dezelfde wandeling maken richting Oxford Street. Na een paar keer verkeerd te zijn gelopen vinden we dan eindelijk Zizzi’s en schuiven wij aan bij Sharon, James, Mario, Paulo, Steve & Dan. Wij rammelen en hopen snel ons eten te krijgen, ik had een overheerlijke pizza. Erg gezellig allemaal had een zeer goed gesprek met James over ABBA ;-) Ook horen we dat er gisteren 25.000 man is gestrand op het metro station van Wembley omdat er geen metro’s meer reden. Ander probleem tijdens de show waar wij allen geen weet van hadden tijdens de show, is dat Paul Oakenfold een aantal speakers had opgeblazen achterin, zodat alles wat achterin zat niets hebben gehoord van de show. BALEN!! Als we dan eindelijk weer terug zijn in het hotel en eindelijk in bed liggen val ik gelijk in slaap.
13/14 september
D- day voor ons hoe zal het gaan met de treinen? Als we in het internet café zitten en zien dat als je om kan boeken het ook moet doen,want de vertraging kan oplopen tot ongeveer 9 uur. Herstelwerkzaamheden kunnen nog weken gaan duren voordat uberhaupt het schema weer op tijd rijd. Wij besluiten het echt niet af te wachten en kijken de opties en ondertussen bel ik met het reisbureau in Nederland, want kunnen we wel zomaar omboeken? Ja dat kon gezien de situatie kregen we alles gewoon terug. Kimmy boekt een busreis terug voor vanavond, dan weten we zeker dat we op tijd zijn in Nederland, want Kimmy moet morgen weer werken. Zo gezegd zo gedaan, wij hebben de boeking telefonisch gedaan en moeten een uur van te voren aanwezig zijn op Victoria Coach station, onze bus vertrekt om 22.30.
We benutten de rest van de dag, slenterend en hangend in een park tot het zover is om weg te gaan. Goed gegeten van te voren en als de taxi er is worden we weggebracht naar Victoria station. Eerst staan we 20 minuten voor Jan met de korte achternaam in de rij bij het ophalen van de tickets, we moesten ze ophalen bij de incheck balie. Daar aangekomen, kunnen we echt pas een uur van te voren inchecken. Kimmy vraagt nog of de bus tickets hier worden geprint. Ja die worden hier geprint. Ik voel me totaal niet op mijn gemak als ik om me heen kijk. Het is smerig, en iedereen schreeuwt door elkaar heen en heel veel jankende kinderen. Ik begin er echt aardig door heen te zitten en wens echt dat die K kinderen hun kop gingen houden. Het is zover Kimmy kan inchecken, ik bekijk dit van een afstandje en zie Kimmy druk met haar handen bewegen (troubles? Ja!) Ik moet erbij komen, moest mijn paspoort laten zien. 5 Minuten later komt Kimmy naar me toe met de twee bustickets. Als zij dan verteld dat de dame in kwestie die haar hielp inchecken eerst melde dat zij haar tickets al om 20.00 uur had moeten op halen aan de overkant, maar ja die is nu dicht! Kimmy sprong uit haar vel en melde dat haar collega twee stoeltjes verder melde dat het hier wel kon. Pling in 2 seconden twee bustickets. (ZUCHT) waar doen ze moeilijk over?
We kunnen de bus in, ik zorg ervoor dat de koffers goed in het ruim komen en Kimmy zorgt voor de beste stoelen. In de bus plof ik neer en hoop dat deze snel weggaat. Wonder boven wonder gaat deze op tijd weg. Te vroeg gejuicht want we lopen rond Dover vast in een file ‘weg werkzaamheden’ (ik begin hier zo schoon genoeg van te krijgen) waardoor we te laat bij de boot komen, boot hebben gemist en zeker nog 2 uur moeten wachten voordat we de boot op kunnen. Als de boot dan weg vaart, duurt het langer dan normaal voordat deze aan de overkant is. Rond half 6 (Nederlandse tijd) staan we dan eindelijk op Calais en gaan we weer de bus in. Tot de eerste stop ten hoogte van Antwerpen weet ik niets meer. Bij de eerste stop spring ik er even uit om mijn benen te strekken.
Dan krijgen we diverse stops waar de bus stopt het is dan inmiddels dik 10 uur geweest ( we hadden om 10 uur in Amsterdam moeten zijn) stop de bus 20km voor Utrecht voor nog een stop van 30 minuten. PLEASE RIJD DOOR! IK WIL NAAR HUIS TOE! Iedereen zit in de bus behalve de twee mensen waar we de hele rit al op moeten wachten. Rond 13.00 uur komen we aan op Amsterdam Amstel. Ik neem afscheid van Kimmy en haar moeder en ik stap bij Peter in de auto, totaal gesloopt. Het is dat ik de show erg goed vond en dit dan maar als overmacht heb gezien,maar was dit het allemaal wel waard?
19 september Parijs
Na een paar dagen weer te hebben gewerkt is het tijd voor ons laatste stukje van de tour. Kwart over 4 gaat de wekker, ik ga er uit en als ik klaar ben, brengt Peter me naar de trein van 05.18. Ik sta er ook keurig met mijn treinkaartje in mijn hand. Zie op het bord nog niets gebeuren, komt op het andere spoor wel een trein aan die naar Leiden gaat en ik zie mensen toch rennen naar de andere kant toe. Ik kijk nogmaals, nee deze moet ik niet hebben want dan moet ik er in Zaandam al weer uit en weer wachten op de volgende trein. Mijn trein komt dus gewoon NIET. Nogmaals gecheckt en zie dat eerst volgende pas om 6 uur gaat, ja dat red ik dus niet als je trein naar Parijs om 6.26 gaat. Ik Peter weer gebeld die was net weer in slaap gevallen, maar toch stond hij er weer met de auto om mij weg te brengen naar Amsterdam Centraal. Dik op tijd kwam ik aan op centraal en zocht Kimmy en Simon (er moest weer eens worden geplast)
Als we dan in de trein zitten, en deze gaat rijden, stappen Amon en Willemijn op Schiphol in de trein en Caroline op Den Haag. Laat het super weekend maar beginnen. Veel lol en veel lawaai (sorry voor de mede passagiers) en heel veel over Madonna, komen we aan op Gare Du Nord rond 11 uur. Heerlijk nog de hele dag te slenteren door Parijs.
Wij gaan lopend richting Forum des Halles toe om even bij Lucky Records te kijken. Onderweg film ik een impressie, maar vergeet even gemakshalve dat er ook van die hoge paaltjes staan, je voelt hem al aan komen ik loop er tegen met volle snelheid en doet behoorlijk zeer. Bij Lucky Records, is het een drukte van belang en ik kijk altijd mijn ogen uit, maar wat een geld voor bepaalde items. Ik koop de spotlight en ga dan weer naar buiten toe. Man Bijt Hond vond het een leuk idee als wij een soort video dagboek maakte zodat zij dat weer in ons stukje kon ver werken, nu was het de bedoeling dit te doen op de Centre Pompidou, maar daar vragen ze tegenwoordig 10 euro voor om even naar boven te gaan, dus niet he? We zijn en blijven Nederlander en zeker als je weet dat dit altijd gratis was.
Wij doen dit dan bij de Notre Dame, en hebben grote lol, ik had een petje moeten kopen om mijn iets dunnere plekje op mijn hoofd te beschermen, en hoe toeristisch kan het zijn als je met een petje rondloopt met daar Parijs op. Kimmy koopt ook een hoedje en met haar hartjes zonnebril lijken wij twee hele foute toeristen. We lopen terug naar het hotel en kunnen dan eindelijk inchecken Kimmy en Simon zitten op de 4de etage, Caroline en ik op de 5de etage, wij hebben dan een bed maar wel een balkon en een bad. Amon en Willemijn zitten op de 2de etage. Lekker verdeeld over het hotel.
‘s avonds gaan we met zijn allen eten bij een pizzeria en na veel lol te hebben en ik als enige nog aan mijn voorgerecht zit (ja die uiensoep was wel heel erg heet) krijgt de rest al hun hoofdgerecht (zo daar zit wel een tempo in zeg?) Na het eten lopen we nog een klein stukje en besluiten dan terug te gaan naar het hotel en lekker te gaan slapen, maar eerst een voeten bad! Na nog wat te hebben gekletst met Caroline gaat bij mij het licht uit.
20 september
Op tijd weer opstaan, lekker ontbijten en dan lopen richting de Sacre Coeur. Het weer is echt perfect en na een klein half uurtje komen we dan aan bij de Sacre Coeur. Daar nemen we dan onze tweede video dagboek op. Teruglopend richting opera want we willen wel zeker weten dat Madonna in Hotel Crillon zit. Een beste tippel die kant op, uiteraard hebben we weer honger en zoeken naar een tentje waar we even gewoon een broodje kunnen halen, wordt wel lastig maar uiteindelijk wel geslaagd. Richting het hotel zien we in een zijstraat van het hotel, al de auto klaar staan waar Madonna richting Stade de France gebracht gaat worden. Bij het hotel ziet het al zwart van de mensen. Wij blijven toch staan en hopen dat ze snel naar buiten komt. Als ze de auto verplaatsen bijna in de ingang van het hotel wordt het wel duidelijk dat we weinig te zien krijgen. Het is 16.00 uur en daar komt ze dan, snel lopend pet op zonnebril op en vooral niet even op kijken of een hand op steken, Madonna duikt de auto in en rijd weg.
Beetje verbolgen van dit schouwspel hebben we gelijk zo iets van morgen gaan we NIET naar het hotel toe. We lopen van Place du Concorde terug naar ons hotel. Het is zaterdagmiddag en het is druk, heel erg druk. Tegen half 6 zijn we terug bij het hotel, wij kleden ons snel om en gaan eten. Dan gelijk door naar Gare Du Nord, om met de trein naar het stadion te gaan. Na een paar minuten zijn we er al en kopen gelijk een kaartje voor de terugweg. Als we bij het stadion zijn, hebben wij ingang ‘S’ maar Caroline ingang ‘H’ wij allemaal zo van, zal geen moer uitmaken net als in Amsterdam is het alleen de boel verspreiden.
Helaas voor Caroline komt ze er niet in en moet echt naar ‘H’ toe Simon ruilt zijn kaartje om en gaat dan naar ‘H’ toe. Als we dan eindelijk binnen zijn en eerst weer eens verkeerd lopen, lopen we de golden circle in. Het eerste wat opvalt is dat de GC zo groot is (exact het zelfde als in Nice) dat wij gelijk zo iets hebben van. Dat is snel verdiend, je vraagt 85 euro voor een GC kaart, en maken deze zo groot dat je gewoon op het veld staat! Ik noem dit echt een rip off. We gaan richting rechterkant Bob Sinclar is al dik bezig als we dan op onze plek staan. Wat een bagger herrie zeg. Er staat een nog al dikke man naast de DJ,en deze heeft maar een tekst, Bob Sinclaaaaaar!! Zucht hetzelfde als in Bercy 2 jaar terug echt hopeloos. Als dit voorbij is dan is het wachten op Madonna. Kimmy en ik besluiten gewoon heen en weer te lopen tijdens de show en foto’s te maken van alle hoeken. Madonna komt pas om half 10 op en gaat gelijk goed los op Candy Shop, en tijdens Beat goes on, liepen Kimmy en ik richting catwalk. Ik heb daar denk ik toch wel lang gestaan en maakte overzicht foto’s. Madonna had het naar haar zin, maar wat is het vreselijk koud geworden zeg, ik bevries bijna. Ook Caroline staat naast me en baalt dat ze geen goeie plek heeft. Amon en Willemijn genieten op hun buurt van de show (voor Willemijn was het de eerste show)
Tijdens de request sectie doet ze weer Express Yourself, terwijl ze in Valencia Dress you up deed. Echt origineel is dit niet te noemen eerder mezelf er makkelijk van af maken. Als de show is afgelopen gaan we met de meute mee richting trein station. Simon oppert om een trein te pakken een halte verder dan het stadion, daar op de trein springen en dan weer terug, Zo gezegd zo gedaan, maar dan staan we toch gauw 20 minuten te wachten op de trein en als we dan het stadion station weer passeren staan er al geen mensen meer, dus actie niet helemaal geslaagd. Terug in het hotel eerst weer met de voetjes in bad en dan slapen gaan.
21 september
Vandaag vroeger op want Caroline en ik gaan een boottochtje maken. Kimmy, Simon, Martijn gaan naar de film toe, Amon en Willemijn gaan vandaag alweer terug, gaan in eerste instantie met ons mee, als wij dan de kaartjes kopen gaan zij toch een andere kant op. Caroline en ik stappen op de boot en gaan richting Eiffeltoren, ja we moeten die toch nog even hebben gezien. Daar aan gekomen, waait het flink uit en de zon vandaan is het erg fris. Ik moet naar de wc toe en zie dat ik eerst geld in een apparaat moet gooien die niet werkt, ik besluit onder het hekje door te kruipen. Als ik dan even een moment voor mezelf heb zit ik te bedenken dat ik straks wordt opgepakt wegens illegaal plassen ;-)
Bij de Eiffeltoren, maken wij onze toeristische fotootjes en gaan dan weer terug richting boot, wij hebben afgesproken om rond 15.00 uur terug te zijn bij het hotel. Wij redden dat net aan, Kimmy en de rest komen iets later. Als we omgekleed zijn en gaan eten, en Kimmy Vegetarische couscous neemt blijkt hier halverwege toch vlees in te zitten. Grappig is dan dat een ober eerst redelijk goed Engels praat, maar als je een klacht hebt plotseling geen Engels meer verstaat of spreekt. Simon heeft er geld van af weten te praten zodat we nu echt op weg kunnen naar het stadion. In de trein, en gaan, op het station waar we uitstappen merken we al snel dat dit een verkeerd station is,maar doordat heel veel mensen uitstappen en volgens ons ook naar de show gaan, lopen we er achter aan, het is wel even een stukje lopen allemaal, maar als we er dan zijn, moet Caroline naar ‘D’ toe en wij naar ‘H’ Simon heeft nog geen kaart, maar weet op het laatste moment nog een te kopen voor een spot prijsje.
De hekken zijn nog niet open, Kimmy en ik besluiten nog niet in die rij te gaan. Bij het open gaan, komt die bekende pokke rush weer en gaan wij ook maar in de rij, dit duurt zeker 20 minuten voordat we er door heen zijn. Eenmaal binnen staan we weer aan de rechterkant. Het duurt nog even en we besluiten even rond te gaan lopen. Bij de linkerkant aangekomen komen we Guy Oseary tegen en spreken hem even kort, we gaan met hem op de foto en gaan weer terug naar de rechterkant.
En daar is onze kwelling weer (Bob Sinclar) die kerel staat daar een beetje uit de maat mee te blerren en te brullen put your hands up in the air (hij had iets meer tekst dan gisteren) maar blijft dat Bob Sinclar maar herhalen. Ik vind het helemaal niks en kijk verveeld om me heen. Ik verlang zelfs nu naar Robyn. Na ruim 3 kwartier is deze kwelling voorbij en gaan we ons op maken voor de aller laatste show van de tour voor ons. Als het openingsfilmpje begint hoor ik niet dan het ge-resoneer van de platen die voor de speakers liggen. Candy Shop hoor ik niet want ik ben zo verdoofd van de eerste 5 minuten dat ik hier eigenlijk weg moet. Ik doe dit dan ook tijdens Human Nature en als ik naar achter loop (dit ging niet zonder slag of stoot want alles stond op elkaar gepakt) begin ik weer geluid te horen en hoor ik Madonna weer zingen. Ik besluit gewoon recht voor de catwalk te blijven staan, en ik ga helemaal los. Ik ga zelfs los op Spanish Lesson (omdat dit de laatste keer was?) Ik dans lekker mee en schiet een paar foto’s en heb het minder koud als gisteren.
Als de show is afgelopen en het voor ons echt GAME OVER is, zien we Tony staan helemaal bezweet. We begroeten elkaar en als we dan met zachte hand vriendelijk doch dringend worden verzocht om weg te gaan. Kom ik mijn grote Franse vriendin tegen, hoewel ik zag haar en zij mij niet of ze heeft wijselijk haar mond gehouden. Als we met zijn allen nog een patatje halen en Martijn en Kimmy nog even snel paar onofficiële posters en shirts kopen gaan we in de rij bij de het station staan, en na ongeveer 20 minuten gaan we met de trein mee en lopen we het laatste stukje naar het hotel toe. Nog een keer een voeten bad (mijn voeten waren me daar zéér dankbaar voor) en dan slapen en morgen weer naar huis toe.
22 september
Vandaag gaan we naar huis toe na een goed ontbijt en alles weer hebben in gepakt is het tijd om naar de trein te gaan wij zijn dik op tijd zijn en halen broodjes bij Subway voor in de trein. De trein vertrekt op tijd en we zien dat het weer wel gaat veranderen het wordt bewolkt. Als we dan weer in Nederland zijn springt het team van ;’Man Bijt Hond’ bij ons in de trein. De conducteur weet van niets, maar zij hebben een brief van de Thalys dat dit is bevestigd.
Daar worden Kimmy en ik dan geïnterviewd. Op Amsterdam stappen we uit en gaan dan richting Almere, waar het item verder wordt opgenomen. In Almere staan de fietsen van Kimmy en Simon op het station, de koffers worden achter de fietsen gebonden en ga ik lopend achter hen aan. Na ongeveer 10 minuten te hebben gelopen, zijn we er en gaat het team van Man bijt hond verder met filmen. Als alles er goed op staat brengt Kimmy haar moeder en mij naar station Amstel, daar staat Peter op mij te wachten en stap ik voor de laatste keer in. The Sticky & Sweet tour is over!
Mijn conclusie
Het was een hele leuke trip, met heel veel reizen en hier en daar flinke obstakels waar wij ons goed door heen hebben geslagen.
Laat ik eerst mijn slechte ervaringen neer zetten.
De show zelf was erg goed en heel erg leuk om te zien, maar ik miste in deze show echt mijn “WOW” moment. Te veel gitaar (Madonna verzin iets nieuws) Te veel vooraan de catwalk, waardoor dit echt hot spot nr 1 werd en heel veel fans hier gingen staan waardoor er toch weer een flinke broeinest werd van irritaties, want fans onderling gunnen elkaar helemaal niets. (heel erg jammer) en alle mensen die vooraan staan aan the main stage zien alleen maar een rug van Madonna. Had minimaal en draaiplateau laten rond draaien zodat iedereen de nummers mee kreeg, zo is voor mij ‘You must love me’ echt wel in het water gevallen.
Het geluid was in veel steden gewoon K*T met een hoofdletter ‘K’) waarvan Amsterdam en Parijs het slechtste geluid was. Ik snap echt nog steeds niet dat niemand dit door had of zijn ze zelf al doof geworden? Hoe relaxed voor ons buiten de stadions verliep zo opgefokt het binnen er aan toe ging wat mij dus bijna een vechtpartij opleverde in Amsterdam. En wat mij nog steeds een raadsel is wie dit tourschema heeft verzonnen? Ik heb volgens mij nog nooit zo veel kilometers afgelegd.
Mijn goede ervaringen
De trip op zichzelf was een feest om te doen, ‘Okee’ op de ramp na in Londen dat we een busreis terug hebben moeten boeken en er ruim 13 uur over hebben gedaan.
Het mooie weer wat we hebben gehad, af en toe een buitje maar dat kon de pret niet drukken.
De gezelligheid van mijn vrienden om mij heen en dat ik toch weer mensen zo gek heb weten te krijgen dat die dan ook vanaf half 7 in een rij gaan liggen (Evelien en Marianne echt SUPER)
Mijn eerste ervaring om een lange afstand te rijden.
Dan welke show was het beste voor mij?
De show in Berlijn, deze was perfect! Op alle fronten, de reis, hotel, weer, de mensen, eten en het stadion, iedereen was zo relaxed dat niemand duwde maar gewoon gingen feesten.
Het geluid was helemaal goed.
De show in Wembley, mijn eerste keer voor de catwalk (dan wel niet vooraan) maar perfect uitzicht en goed geluid en is altijd een feest om in het Wembley te staan, hoewel de reis er naar toe en terug iets minder waren.
Amsterdam is een goede 3de daar blijf ik zeggen dat het geluid zo ondraaglijk was dat het gewoon niet om uithouden was vooraan, maar nadat ik naar achter ben gegaan, werd het toch nog een feest, en haar spontaniteit was in Amsterdam het beste! ( You’re the best crowd so far)
Parijs (2X) Perfecte afsluiters van onze tour, geluid laatste avond wel slecht
Cardiff Openingsnight erg spannend allemaal wat er ging gebeuren, maar ook wel een beetje tegenvallen. Niet verrassend en eerste ervaring met slecht geluid en heel veel vooraan op de catwalk!
Frankfurt, leuke show maar erg veel bezopen mensen die je plezier vergalde door over hun nek te gaan
Dusseldorf het minste van allemaal, de show zat totaal geen pit in en alles ging op zijn automatische piloot net als 2 jaar terug.
Laat ik nu niet alles in het negatieve trekken want het is toch wel een Super Chick die met haar 50ste levensjaar toch haar zelf keer op keer weer haar helemaal in het zweet werkt om ons maar te plezieren en wij (de verwende fans) kunnen alleen maar zeiken over te veel gitaar, te veel vooraan op de catwalk etc) Ik voel me zeer vereerd dat ik dit heb kunnen doen samen met mijn vrienden.
Tot over een paar jaar.
Hans
