Rebel Heart Tour Europe 2015 – Live report by Hans Schaft (Dutch)

Nu de MDNA tour alweer 3 jaar achter ons ligt en Madonna ons in december 2014 verrast met 6 nieuwe nummers van haar nieuwe album Rebel Heart, is het even de vraag gaat ze wel of niet op tour in 2015.

Nu Guy ook manager is geworden van U2 en deze laatste al in mei op tournee gaan, mag ze van mij best in 2016 komen. De verrassing was dan ook best groot dat ze tóch in 2015 op tour zou gaan en dat zal plaatsvinden in november en december in Europa. Ik had toen al mijn bedenkingen hier over: winter = koud = geen fan van ;-) Ik spreek met Kimberly gelijk af, wat er ook gebeurd ik ga niet in de rij!! Gelukkig is Kimberly dat met mij eens.

Als Kimberly en ik in Parijs zijn voor ‘Le Grand Journal’ zien we voor het eerst de tourdata en de schets van haar podium. Ook hier heb ik mijn bedenkingen over.. geen pit, te lange catwalk, teveel lijkend op S&S tour (mijn minst favo tour ever) en als ik dan ook hoor dat Jamie King de hele show heeft geproduceerd, laat het gevoel mij niet meer los dat dit een tweede ‘Sticky’ gaat worden. Maar laten we niet vooruit lopen op dit alles, het album moet nog uitkomen en aangezien ik op de 6 nummers na nog steeds spoiler free ben hoop ik dat mijn gevoel het mis heeft.

Wij hebben voor 13 shows de kaarten in huis als de tour dan met een vertraging van een week begin september start in Montreal. Miami wordt even gemakshalve verplaatst naar januari.

Na de eerste drie nummers te hebben gezien via social media, ben ik nog steeds niet overtuigd dat we een nieuwe MDNA tour krijgen, hoewel de recensies fantastisch zijn en wat ik hoor van fans die er al zijn geweest.

---

4 November 2015  Keulen

Al vroeg op pad richting Keulen met Kimberly en Dave. De eerste Europese show, zal er veel zijn gewijzigd ten opzichte van Amerika? Wij komen rond 9.00 uur bij het hotel aan, helaas kunnen we nog niet de kamer op, dus gaan we ons zelf maar even vermaken in het centrum. Wij lopen eerst naar de Lanxess Arena toe en het is koud, de eerste fans liggen al uren in de rij om hun Early Entry bandje te kunnen krijgen. Vervolgens mogen ze daarna weer in de rij (respect voor iedereen maar ik word daar echt te oud voor).

Wij gaan naar het centrum toe om even op te warmen met koffie en een goed ontbijtje! Bovendien veel gespeculeer over hoe wij de eerste show gaan mee maken. In de middag ontmoeten wij Fred en Alex op het station. Wij spreken af met elkaar om ‘s avonds met elkaar te gaan eten voordat we naar de show gaan.

Als wij in de rij gaan staan om naar binnen te mogen, blijkt dat iedereen nog buiten staat inclusief de Early Entry fans. Het is koud buiten en winderig, niet echt lekker om uren in zo’n tochthol te staan. Heel langzaam gaan we dan naar binnen toe gelukkig weten dat Madonna toch niet voor 21.00 uur op het podium staat. Eenmaal binnen en de supportact begint (DJ Marymac) WIE?! Inderdaad ik had er nog nooit van gehoord en moet ook zeggen dat het mij ook niet kan boeien. Aangezien niemand aandacht aan deze act besteed (het blijkt achteraf een dame te zijn) resulteert uit het feit dat zij maar blijft schreeuwen ‘GERMANYYYYYY PUT YOUR HANDS UP IN THE AAAAIIRR!!’ Na 10 keer dit te hebben gehoord was ik er echt klaar mee!

Wij staan aan de linkerkant main stage en ik vind persoonlijk het podium en de catwalk groot, heel groot. Madonna laat ons wachten……heel lang wachten, pas tegen 22.15 gaan de lichten uit. Wij gaan dan EINDELIJK de show live meemaken. Als Madonna uit haar kooi stapt, vind ik haar er echt slecht uit zien en ze is nogal gehaast. Ik merk dat na de eerste drie nummers ik er nog totaal niet in zit, ‘Burning up’ heb ik alleen maar de rug gezien en ze doet helaas heel veel front catwalk (heart) hebben ze nu niks geleerd van Sticky? De show kabbelt verder en ik krijg vreselijk last van mijn nek en rug, om nog maar te zwijgen over mijn voeten. Met hier en daar een opleving van de show ( Deeper & Deeper, HeartbreakCity, Love Don’t Live Here Anymore, Music, Candy Shop, La vie En rose) kom ik er maar niet in. Met een afgrijselijke Gypsy sectie die echte classics zoals Dress You Up, Into the Groove en Lucky Star totaal naar de filistijnen helpt ben ik blij dat wanneer Holiday is geweest ik weg mag. ‘Jongens dit is een Madonna show? wat is hier aan de hand??

Misschien moet voor mij de show nog groeien, maar als ik dit nog eens 12 keer moet gaan zien vrees ik dat dit wel eens een hele lange tour gaat worden.

Terug in het hotel en na het nuttigen van nog een paar alcoholische versnaperingen gaan we slapen. Tenminste dat hadden Kimmy en ik gedacht. Wij hebben denk ik hooguit twee uurtjes geslapen, doordat onze kamergenoot het hele regenwoud heeft omgezaagd met zijn gesnurk, wat een drama. Kimmy die besluit in de badkamer de nacht door te brengen, en ik probeer het geluid te negeren. Kimmy komt ook weer uit de badkamer, geen succes de vloer is te koud. Echt op alle manieren geprobeerd om hem wakker te krijgen.

---

Na een vreselijke nacht zitten Kimmy en ik met kleine oogjes aan het ontbijt, wetende dat we vanavond gelijk terugrijden naar Amsterdam. Wij gaan uitchecken en alles gaat de auto in als wij richting centrum gaan, ergens zitten en beetje bijkomen. We laten nogmaals de show de revue passeren, en hopelijk worden we vanavond weggeblazen door ‘M’. ‘s Avonds lekker hapje eten met Fred en Alex bij de Italiaan.. als wij weer richting de Lanxess arena gaan kunnen we gelijk doorlopen. Marymac staat weer te gillen GERMANYYYY!! Het is behoorlijk leeg in de zaal ten opzichte van gisteren. Wij kunnen nu echt overal staan en besluiten achterin bij het Heart te gaan staan.

Als Madonna begint (wederom erg laat) zien we al meer dan gisteren en voel ik dat ik meer in de flow kom. Madonna zit beter in haar vel en lacht veel, als zij dan ook de tenenkrommende medley uit de setlist heeft gehaald en daar een akoestisch versie van Like A Prayer neerzet ga ik volledig uit mijn dak, en met als afsluiter een stukje Fever!! Hier hou ik van. Wij gaan tijdens Unapologetic Bitch weg, dit om alle drukte voor te zijn en nog een beetje redelijk op tijd terug te zijn in Amsterdam aangezien we allebei de volgende dag weer moeten werken. Het regent als wij weer terug naar Nederland rijden, gelukkig gaat alles voorspoedig en snel. Na Dave te hebben afgezet bij het station RAI  en Kimmy bij haar huis, ga ik richting huis.

Helaas is alle voorspoed in een fractie van een seconde verdwenen wanneer ik een grijze Volkswagen ram.  Ik zie niets meer van de rook in mijn auto en sta binnen no time buiten mijn auto. Nu zie ik ook pas dat ik mijn tegenligger letterlijk om een lantaarnpaal heb gevouwen, zij zit hierdoor klem. Gelukkig is ze wel aanspreekbaar, zij schreeuwt ik moet eruit ik moet eruit, ik zie rook. Ik doe haar achterdeur open en binnen 10 seconden staat ze naast me. Door de schrik weet ik ook niet meer hoe mijn telefoon belt, maar als ik alle zenuwen weer de baas ben, krijg ik een dame van 112 aan de lijn. Dan gaat het snel, ik bel Kimberly op en zij komt gelijk mijn kant op en probeert mij rustig te krijgen. Als de politie en ook later de ambulance arriveren, begin ik spontaan te shaken en te huilen. Na papierwerk, blaastest (geen alcohol in het spel) wordt ik ook nog gecheckt door het ambulance personeel, ik heb gelukkig op wat stijfheid na nergens last van. De dame van de tegenpartij gaat het minder goed, zij wordt meegenomen voor controle (zij blijkt een hersenkneuzing te hebben) ik moet wachten op de bergingsbedrijf. Kimmy meld mij dat ik Peter moet bellen, ik doe dit dan ook, en die is natuurlijk ook gelijk klaarwakker. Wanner ik naar het bergingsbedrijf wordt gebracht, moet ik nog even wachten op mijn taxi die mij naar huis brengt, 6 uur ben ik dan eindelijk thuis.

Mijn Rebel Heart tour is nu mijn duurste ooit.

---

The day after merk ik toch wel klachten van stijfheid en dergelijke en totaal emotioneel, bovendien bedenken hoe wij nu in Berlijn gaan komen. Gelukkig laat Kimberly al snel weten dat we met de auto van Dirk mogen gaan, na het regelen van het milieuvignet kunnen we de tour vervolgen.

---

9 November Berlijn

Wij zitten alweer vroeg in de auto richting Berlijn, hoewel alles totaal anders is geworden (ik weet je mag het niet doen, maar je doet het toch ‘stel dat ik een fractie van een seconde eerder was geweest, was de Rebel Heart tour zeker afgelopen voor mij) wij gaan het er beste van maken. Onderweg mooi weer en de rit verloopt echt vlekkeloos. Bij aankomst van het hotel (wij zitten in Oost Berlijn) kijken wij onze ogen uit groot en onwijs mooi pand (waarschijnlijk vroeger een ziekenhuis geweest) onwijs mooie grote kamers en een goed bed. Wij besluiten ‘s avonds na het eten nog een borrel te doen op de kamer en een beetje bijtijds te gaan slapen.

---

Ik heb voor deze show Early Entry kaarten via Icon gewonnen, maar wie denkt dat wij nu in de rij gaan liggen met wind en regen heeft het mooi mis. Wij gaan pas tegen drie uur in de middag de kaarten ophalen, maar de rij is heel lang voor de box office, het is vreselijk koud en ik ben er klaar mee. Wanneer wij dan de kaarten hebben en het VIP boek hebben gekregen, gaan we terug naar ons hotel. In de avond eten wij in het hotel en moet zeggen voor niet veel geld een overheerlijke pizza. In de Mercedes Benz Arena krijgt Fred het aan de stok met de security, hij mag zijn camera niet mee naar binnen nemen?? HUH ?!! De hele zaal fotografeert en filmt en hij mag zijn camera niet mee nemen? hoe bedoel je willekeur! In de zaal hangt een leuke gezellige sfeer, en het voorprogramma is al duizend keer beter dan Marymac. Wij krijgen Idris Elba, deze heeft het wel begrepen en draait echt leuke muziek.

De zaal is echt vol en als dan ook de lichten uitgaan en de show begint, is de sfeer echt uitbundig te noemen. Dat zien we ook weer terug in een hele vrolijke Madonna, nu ook weer die draak van een medley terug was, merkte ik wel dat ik het minder slecht vond dan in Keulen. Minpunt is wel als zij dan Secret akoestisch doet (ik vind dit echt de meest vreselijke plaat ooit) blijkbaar ben ik de enige want iedereen zingt mee.

Na afloop, het is dan inmiddels 1 uur geweest, duiken wij ons bed in!

---

Het weer werkt nog steeds niet mee als Kimmy en ik richting een apotheek gaan, Kimmy voelt zich niet echt geweldig. Na het inslaan van de nodige medicatie gaan we nog even kranten checken, koffie drinken en lekker beetje rustig aan doen. In de avond eten we weer in het hotel en gaan nog later naar de arena toe dan gisteren. Ook deze show is packed!! Heel erg druk op de vloer. Madonna begon pas tegen 22.30 en ik ben er echt een beetje klaar mee, meld dan minimaal op je ticket dat je later gaat beginnen. Gelukkig slaat ze de 80’s medley over en geeft ze ons een akoestische versie van ‘Like A Prayer’, wat een Feest! Heel de Arena staat op zijn kop. Rita Ora mag dan de Unapologetic Bitch zijn en mag haar reward in ontvangst nemen: een banaan!

---

weer een hele korte nacht, wij willen voor de file al op de autobahn zitten dus vertrekken wij om 5 uur alweer terug naar Nederland. De reis verloopt rustig en ik ben blij als ik weer thuis ben, bijslapen!!

---

Na 4 shows te hebben gedaan en nog 9 in het vooruitzicht, mag het van mij nu wel al klaar zijn. Ik ben klaar met het reizen en de show kan mij gewoon niet boeien. Maar goed alles is geboekt en betaald dus wij gaan er het beste van maken. Nu hebben wij al twee slechte ervaringen gehad met shows in België (Werchter 2009 en Brussel 2012) wie weet is driemaal scheepsrecht. Het is droog weer dus misschien gaat het meevallen.

De tour is sowieso veranderd, beter gezegd heel de wereld is veranderd na 13 november, als in Parijs aanslagen worden gepleegd waar meer dan 130 slachtoffers vallen te betreuren. Om maar te zwijgen over alle gewonden die er zijn gevallen. Madonna is op dat moment in Stockholm en overweegt de show te annuleren, maar zegt ze in haar emotionele speech dat dat juist is wat ze willen. Dat iedereen bang wordt en binnen blijft. Wij verwachten wel langere rijen bij binnenkomst in de zaal.

Als wij in het hotel aan komen (een eenvoudig hotel met een eenvoudige kamer) gaan wij op zoek naar Dave en Henk Jan om even te gaan lunchen. Het is koud buiten en als wij lekker zijn opgewarmd gaan wij weer terug naar het hotel, nog even relaxen voor we naar de arena gaan. Wij zouden nog even goed moeten eten, maar ja, we hebben net geluncht dus echte trek hebben we niet. Tegen 18.00 uur, het regent dan al besluiten wij toch nog om iets kleins te gaan eten, voordat we naar het sportpaleis gaan. Niks wat ons kan bekoren dan maar de gok dat je in de arena wat kan eten. Met een gratis tramritje naar het sportpaleis, stappen ook Dave en Henk jan in, bij de Arena zijn we veel sneller binnen dan verwacht. Het eten is niet veel soeps en gillend duur. Nieuw voorprogramma: Lunice, Ja, wat ga ik hier over zeggen?? Wat doet dit bij een Madonna show? dit is geen muziek meer maar gewoon ‘Pokke herrie’ Wie bedenkt deze bagger? Als het voorprogramma klaar is wordt het steeds drukker op de vloer, zo druk dat je niet echt lekker kan bewegen.  Madonna begint voor de verandering eens voor 22.00 uur en de zaal staat gelijk op zijn kop met als hoogtepunt True Blue. Madonna heeft er echt zin in en als bonusnummer krijgen wij Don’t Tell Me.

Als de show is afgelopen en we nog heel even Caroline zien, zegt Kimmy tegen mij dat zo snel mogelijk naar buiten wil, zij voelt zich niet goed en de hele boel draait. Halverwege de arena moet zij zich echt vast gaan houden en gaat lopen niet meer, met hulp van de EHBO wordt zij in een rolstoel gezet en naar de EHBO post gebracht. Dave, HJ en ik lopen mee en wachten af wat er gaat gebeuren. Nadat Kimmy veel druivensuiker heeft gehad en het tollen ophoudt kunnen wij rustig terug naar het hotel met de metro. Eenmaal terug in het hotel, hebben we nog wat chips en dergelijke genuttigd, en nu slapen. Ik spreek wel met Kimmy af dat als zij zich niet goed blijft voelen, ik morgen niet naar Mannheim ga rijden. Wetende dat de show wegens productie vertragingen laat gaat beginnen.

Laten we nu eerst maar gaan slapen. Jammer maar helaas, zelfs dat wordt ons niet gegund. Nu er feestgangers het heel normaal vinden om op de gang nog even luidruchtig te gaan communiceren met elkaar. De receptie wil er niks aan doen en Kimmy loopt de gang op met de vraag of het alsjeblieft wat zachter kan, ze wordt nog net niet uitgelachen en gaan gewoon lekker door. Uiteindelijk doet de receptie wat het zou moeten doen: ingrijpen en nu is alles stil.

---

Helaas is slapen er niet meer van gekomen en zijn wij om 7 uur al beneden in het hotel om uit te checken. Er is niemand bij de receptie te vinden, wij staan al een tijdje te wachten en zijn echt geneigd om weg te gaan als er nu niemand meer komt. Wat is dit voor amateuristisch gedoe?? Uiteindelijk komt de man van de receptie er aan en moet dan nog wel even melden ‘Het waren wel uw eigen landgenoten!’ Pardon?? Wij hebben geen oog dichtgedaan! Ja, dat is dan spijtig voor U.. ! Wij hebben afgerekend en gezworen nooit maar dan ook nooit meer naar België te gaan voor een Madonna show. Mannheim gaan we laten voor wat het is, het weer is slecht en Kimmy is niet de oude en ik vind het niet waard 5 uur te gaan rijden naar Mannheim wetende dat Madonna laat gaat beginnen.

Om 10 uur was ik weer thuis en heb heerlijk bij geslapen, de volgende dag hoorde ik van Kimmy dat de show pas na 23.00 begon.

---

Londen daar heb ik echt naar uitgekeken, voor mij was het dan ook al weer 5 jaar geleden dat ik voor het laatst in Londen ben geweest. Om de simpele reden: de show heeft alleen zitplaatsen dus wij hebben alle tijd!

Als ik Kimmy tref op Schiphol zie ik dat ze nog niet beter is en begint toch wel emotioneel te vertellen dat als het aan haar lag deze tour gestolen kan worden van haar, en zij niks anders wil dan bijslapen en beter worden ze gaat mee naar Londen voor mij!

Gelukkig gaat de vlucht goed (Kimmy háát vliegen) en zonder vertragingen landen wij op ‘Heathrow airport’ met de metro gaan we naar het centrum toe. Al snel kunnen wij in het hotel op ons bed ploffen met een doos krispy kreme donuts kon onze dag niet beter beginnen!!

s’ Middags tegen 16.00 uur pizza gaan eten om daarna richting de boot te gaan voor de O2 arena. Daar aangekomen kunnen wij onze kaarten bij de Friends and Family nog niet op halen, pas om 18.30 kunnen we terecht. Als wij de kaarten dan in onze handen krijgen is het front row stage Heart stage daar zijn wij heel blij mee. Omdat de pizza toch al weer aardig was verteerd, gaan we toch nog even wat kleins eten bij TGI Fridays. Heerlijke burger en nu gaan we goed gevoed de zaal in ;-) Zo relaxed om naar je stoel te lopen en niet in de rij moeten liggen, om dan ook gewoon vooraan Heart stage te staan. Wij zien Guy en hij vraagt of wij ook naar zijn shoot komen, helaas laat ons reisschema dit niet toe wij vertrekken al weer vroeg naar Nederland toe.

Helaas zijn er altijd weer fans die geen front row kaarten hebben maar er wel staan en ook niet meer weg willen gaan, waardoor genodigden niet naar hun plaats konden.

Verrast zijn wij als ‘M’ daadwerkelijk om 21.00 uur begint. Wij maken nu de show gewoon heel anders mee en ik geniet om echt een onderdeel van de show te zijn. Tijdens Like A virgin geeft ‘M’ mij een hand en vette knipoog (wat hou ik toch van die vrouw) en nog een onderonsje tijdens Like A Prayer. Als wij mee moeten zingen krijg ik de microfoon onder mijn neus geschoven (valt me mee dat de zaal niet in een keer leeg is) Als Unapologetic Bitch trekt zij Graham Norton uit het publiek, echt wel deserved!! Dit was wel haar beste show tot nu toe.

---

Eerste missie is kranten kopen erg benieuwd naar de recensies, maar nog niet veel te vinden in kranten. Dan maar koffie drinken en lekker relaxed de dag doorkomen. Tegen 16.00 uur gaan wij richting boot om weer naar de O2 te gaan, erg benieuwd naar de zitplaatsen. Aan de main stage en begin cross stage nemen wij plaats, helaas is Indra niet de DJ maar is Marymac weer terug. (PUT YOURRR HANDS UP IN THEE AAAIIRRRRR LONDON!!) Ik raak niet snel geïrriteerd maar zij komt aardig in de buurt. Ook nu gaat de show om 21.00 uur beginnen, en merk gelijk dat het publiek minder uitbundig is als gisteren. Grote verrassing is als ik dan even wegloop om een biertje te halen, dat madonna in het akoestische gedeelte Drowned World gaat zingen WOW!! Ik bleef stil staan op de trap (helaas werd ik gesommeerd door te lopen door de security)

Dit was echt wel een van de hoogtepunten van de show. Stella is de Unapologetic Bitch voor deze avond.

---

Een thuiswedstrijd, ik hoef mij sowieso geen haast te maken nu ik weet dat ik een fotopas heb voor vanavond. Wel erg leuk weer allemaal bekenden te gaan zien, zoals Amon die vanavond de show voor het eerst gaat mee maken.

Ik haal Dirk en Kimberly rond een uurtje of 4 op en rijden dan naar de Ziggo Dome. Kimberly loopt te hoesten en te proesten een deja-vu met MDNA Amsterdam. Daar spreken wij kort even met Dave die al de hele nacht in de rij ligt, ook Neil en Sharon spreken wij even. Wij willen zo snel mogelijk ergens naar binnen, omdat het gewoon koud en nat is! Als wij wat hebben gedronken en het tegen 19.00 uur loopt, gaan Dirk en Kimmy de rij in en in de regen. Ik voeg mij al bij de persingang en mag alvast naar binnen toe.

Daar binnen zittend en wachtend op wat er komen gaat, als er collega fotografen bij komen, wordt er ook een gezelschap (ik denk Russisch) vanuit de zaal bij ons naar binnen geëscorteerd door security, deze personen blijken geen kaarten te hebben noch een ID, alleen een pers pas voor de voetbalwedstrijd die zich op dat moment afspeelt in de ArenA. Wat ik niet begrijp en zeker niet na alle veiligheidsmaatregelen na de aanslag in Parijs ‘hoe komen deze mensen binnen zonder kaart??’

Ons wordt gevraagd om even op de gang te wachten (politie was net gearriveerd) ik sta daar te praten met William Rutten en herkende mij nog van de website en MDNA amsterdam, erg leuk. Het duurt lang voordat wij de zaal in mogen, ik had al gemeld dat 10 uur eerder regel is dan uitzondering. Helaas komt Madonna inderdaad pas tegen 22.00 uur op. Met 12 fotografen op een een klein stukje tribune is het wat dringen geblazen. Ik zit op het hekje en heb redelijk goed zicht. Als de show begint en ik mijn eerste foto’s schiet, begint mijn telelens problemen te geven door niet meer scherp te stellen. Door wat huis, tuin en keuken middeltjes, krijg ik hem toch weer aan de praat.

Na het derde nummer moeten wij (fotografen) weer de zaal uit, ik berg mijn camera op en geef deze af bij de garderobe en trek de kaartjes uit mijn camera vandaan. Loop dan weer terug de zaal in, ik ga bij Peter, Lia en Karen staan en kijken vanuit achter in de zaal de show uit. Na afloop breng ik Kimmy, Dirk, Fred en Alex terug naar huis/hotel.

---

Show twee in Amsterdam, na het checken op de pc naar mijn persfoto’s ben ik meer dan tevreden over het resultaat. Vanavond ga ik samen met Evelien, Peter en mijn schoonmoeder (zitten eerste ring) naar de show toe. Evelien komt rond 5 uur bij mij en wij rijden dan naar de Ziggo toe, het blijft regenen en het is koud. Ik heb de kaartjes van Kimmy en Dirk op zak, dus deze moet ik nog wel even uitdelen. Kimmy is echt ziek en heeft totaal geen stem meer, toch gaan we er weer voor. Als wij dan naar binnen gaan is het voorprogramma ‘Lunice’ begonnen (maakt niet uit wie je hoort, maar iedereen vind het gewoon takke herrie!)

Madonna is redelijk op tijd en gaat voor 22.00 uur het podium op, Evelien en ik staan weer achterin bij het heart maar hebben erg last van lange mensen. Voor True Blue, geeft zij toe met een Nederlander te hebben gedate (en zonder namen te noemen weten wij uiteraard op wie zij doelt) Ook vindt ‘M’ het nodig ons even te vragen of wij het echt zo erg vinden als zij te laat begint, en zij wil dat iedereen toch nog de laatste trein haalt en zal dan de show zo kort mogelijk houden (humor!!). Wij gaan tijdens Unapologetic Bitch weg.

---

Op tijd vertrekken wij richting Parijs met een nog ziekere Kimmy en ik ook redelijk hoestend en proestend. Wij arriveren rond 1 uur op Gare Du Nord, na de aanslagen van begin november verwachten wij echt zware controle maar wat schetst onze verbazing wij kunnen zo doorlopen. Met de taxi naar ons hotel toe, na het inchecken zijn wij richting Bercy gelopen waar het al behoorlijk druk was. Alles toch wel behoorlijk afgeschermd wegens veiligheidsredenen. Nog niet gegeten dus maar even aan de ‘Subway’ In de avond gaan wij samen met Fred een hapje eten, om pas tegen 21.00 uur richting Bercy te gaan. Als wij denken zware controle te krijgen om binnen te komen, staan we echt verrast te kijken als wij zo door kunnen lopen. In Bercy is Lunice nog steeds bezig, dus houdt in dat ‘M’ laat op komt.

Wij blijven bij de sounddesk staan en hebben goed zicht. De show zou bijzonder worden en met het op het podium halen van zoon David, om samen een nummer van Bob marley te zingen, krijg ik wel kippevel. Na de show gaan wij nog op de foto met Jean Paul Gaultier en gaan we lopend terug naar het hotel. Daar lezen wij dat madonna een spontaan optreden buiten geeft op Place de Republique. Lekker zeg?! Voordat wij er zijn met een taxi is ‘M’ natuurlijk lang en breed vertrokken. In verband met onze gezondheid besluiten wij dit te laten gaan. Als wij dit eerder hadden gehoord, waren wij er natuurlijk bij geweest.

---

Onze gezondheid wordt er niet beter op en na een nacht lang liggen hoesten en proesten, hebben we allebei echt het gevoel van; mogen we al naar huis toe? Het ontbijt was lekker alleen de bediening was hopeloos, want jullie spreken geen Frans? Ik ben toch wel deze tour met stomheid geslagen als het gaat om hotel personeel. Ik ga dan toch even mijn benen strekken en ga een stuk lopen. Kimmy blijft in de kamer en als ik weer terug ben brengen we de dag eigenlijk in bed door. Als wij rond een uurtje of 21.00 weer richting Bercy gaan blijven we weer achterin staan, het lijkt wel drukker dan gisteren. Door de slapeloosheid en het hoesten, sta ik er een beetje verloren bij. Kimmy blijft achterin staan, terwijl ik foto’s maak maar stort in tijdens Rebel Heart, wij gaan dan ook na dat nummer weg.

---

Wij gaan naar huis toe en het is goed, in de taxi komt Kimmy er achter dat zij geld mist uit haar portemonnee. Wij gaan de hele wandelgang af wat en waar het gebeurd kunnen zijn. Waarschijnlijk tijdens het ontbijt. Dit maakt ons tripje Parijs wel tot een echte mislukking. Eenmaal in de trein gaat de reis redelijk voorspoedig. Als ik dan thuis ben, stort ik in een duik mijn bed in!

---

Elke tour proberen wij toch weer andere plaatsen aan te doen die we nog niet kennen. Glasgow is daar een van, hier heb ik echt naar uitgekeken omdat het net als in Londen zitplaatsen zijn. Gelukkig zijn we redelijk opgeknapt en gaan wij al redelijk vroeg richting Glasgow. Vlucht verloopt prima, maar door de harde wind boven Glasgow kunnen we niet goed landen wat resulteert in een doorstart (we stonden bijna aan de grond) Geloof me als ik vertel dat Kimmy even gek werd! (zij haat vliegen en dit maakt het er niet beter op) teksten van “waarom zeggen ze niks, zijn we gekaapt? Gaan we na nog een ronde maken nu wel landen en staan we veilig aan de grond. Met de bus naar het centrum en vanaf daar nog een stuk lopen. Het hotel was echt een ‘Haunted house’ super vriendelijke staff en super mooie kamer. ‘s Middags eten wij bij TGI Fridays om even lekker bij te tanken.

---

Showtime, de hele dag (het regent helaas) zijn wij aan het shoppen, lopen en rondkijken bij record shops. Tegen 18.00 uur gaan wij een hapje eten bij Fridays en gaan vanuit daar richting de SSE Hydro arena, dat was nog even een best stukje lopen. Als wij daar aan komen, moeten wij eerst om de hele arena heen voor de Friends & Family loket (het was gewoon een loket waar iedereen zijn kaarten kon halen) dus dat duurde even voordat wij aan de beurt waren.

Als wij dan in de arena zijn en wij naar onze plaatsen worden gebracht is onze verrassing SUPER groot als wij gewoon front row Cross stage staan. Echt relaxed. en een zeer goede security die mensen weg stuurt die niet thuis horen in de front. De show begint tegen half 10 en M heeft er echt zin in, het is de laatste show van de Europese tour. Holy Water en Like A Virgin spelen zich in nog geen meter recht voor ons af. WOW!! dit is gaaf. Tijdens Like A Virgin, geeft zij mij een mooie smile. Me so happy!

Als Unapologetic Bitch is afgelopen, krijgen we nog Holiday. Hoewel, de lichten gaan aan en lijkt erop dat het toch is afgelopen. Nee! daar is ‘M’ weer met een santa muts op, maar het geluid is uit en zij doen toch nog het laatste nummer, alleen zingen wij nu. Door de curfew in Engeland moet de show om 23.00 uur zijn afgelopen anders wordt gewoon de plug eruit getrokken zoals nu.

Het maakt deze show wel hilarisch!

---

Terug naar huis toe als wij weer op vliegveld zijn en wachten totdat we mogen instappen, zie ik nog een paar members van de crew voorbij lopen! De vlucht verloopt goed, met hier en daar wat turbulentie landen wij ruim een uur later op Schiphol en zit de Rebel Heart tour er voor ons op!

---

Elke Madonna tour is een happening om heen te gaan, maar toch door een aantal factoren in de show merk ik dat deze show de verbeterde versie is geworden van Sticky. Teveel herhalingen, zoals de Gypsy sectie, waardoor de originele songs zoals Dress You Up en Lucky Star niet tot zijn recht komen. Voor iedereen die het voor de allereerste keer zou zien was het een geweldige avond. Alleen ik ben denk ik een beetje verwend, zoals ik het omschrijf: ik ben fan van Madonna met ballen en dat mis ik in deze hele tour. Geen verrassing, geen controverse en heel veel herhaling van eerdere tours. Nu ben ik altijd dwars met de algemene mening, nu de pers het haar beste show ooit schijnt te vinden.

Deze tour had ook zeker zijn hoogtepunten: de shows in London, Berlijn en Glasgow waren super! Ik merk ook aan mijzelf dat ik steeds minder geef om maar zo vroeg mogelijk in de rij te moeten om een knap plekje te bemachtigen, geef mij maar gewoon all seated! Helaas is deze tour ook overschaduwt door tegenslag, auto ongeluk, ziekte, koud weer, het onwijs lange wachten op Madonna.

Hopelijk zal de volgende tour weer stralen van Magie, expressie en balls! ;-)