LONDON – PARIJS – ARNHEM – LISSABON
2004
Londen, 18 augustus 2004
Eindelijk was het zover, nog nooit had ik zo toegeleefd naar een Madonna event als naar dit. Had de dagen lopen tellen en alle artikelen, reviews etc. in kranten en bladen gekocht om maar zo een compleet mogelijk geheel te creëren. Ik had geen filmpjes van de show gezien of audio gehoord, het moest een verrassing blijven! Ik had bovendien het voornemen om het aantal shows dat ik had gezien bij de DWT (4 shows) dit keer te verdubbelen, en dat lukte zeer zeker, ik zou naar 12 shows gaan!!
Met de trein waren we naar Londen gegaan en overdag al snel even gaan kijken bij Earls Court (lag vlak naast ons hotel), de grote Madonna billboards die er hingen zagen er schitterend uit. We konden niet wachten tot vanavond! Om 18:00 konden we Earls Court al in, wisten wij veel dat de show pas om 21:00 begon? Kylie, Dannii en Geri kwamen ook nog binnen. Heel het publiek direct in rep en roer, gingen als een gek toto’s maken. Mij kon het geen bal schelen, ik kwam voor the one and only Madonna! Toen eindelijk de lichten uitgingen zat mijn hart in mijn keel, doodzenuwachtig was ik.
Ik was verbijsterd door de opening ‘The Beast Within’ was echt geweldig, onbeschrijfelijk wat je voelt als je dat voor het eerst ziet. En ja toen ze vanuit het podium omhoog kwam met ‘Vogue’ stond ik al snel als een klein kind te janken. De allereerste keer dat ik publiekelijk moest huilen om Madonna, wat schaamde ik me zeg. Ik was helemaal in de zevende hemel en ging helemaal uit mijn dak op ‘Nobody knows me’, en toen ik haar echt hoorde zingen bij ‘Frozen’ kon ik mijn oren niet geloven, was dat Madonna?! Wat een stem!! Hierdoor moest ik nog meer traantjes laten. Dan eindelijk na ‘Frozen’ kon ik een beetje bijkomen, wat een show! De rest van de show heb ik ontzettend genoten en vooral vol verbazing gekeken naar hoe goed de show was! Favoriet was absoluut Lament, dat Madonna zo kon zingen was zelfs voor mij nieuw! Mijn favoriete song ‘Mother and Father’ was helemaal geweldig, al was ik de enige in mijn sectie die ieder woord kon meezingen. Madonna was bovendien erg leuk naar het publiek toe en zei blij te zijn dat ze weer terug was in Londen. Na de show renden we nog uitzinnig langs wat camera’s heen van TV ploegen etc. Hierna onwijs blij naar de hotelkamer toe.
Londen, 19 augustus 2004
Na een lekker dagje winkelen was het vanavond tijd voor de tweede show in Earls Court. We hadden niet zulke goede plaatsen, rij 2 in Block D1 (op de grond vrij achterin). Voor de show kwamen we nog wat oude bekenden tegen die we kenden sinds ‘Up For Grabs’. Toen we eenmaal onze plaats innamen, bleek dat we helemaal niet zo slecht zaten, we hadden een heel goed overzicht over het podium. Wederom was de show geweldig, moesten alleen heel erg lachen om de security die ons vertelde te gaan zitten tijdens de show. ledereen keek ze aan met een blik van ‘jij bent gek’ en bleven dansen. Madonna wilde niet eens dat we gingen zitten, alsof we dan luisteren naar de security! Ook lagen we in een deuk om een opmerking van onze buurman, die dacht dat de dame die tijdens ‘Hollywood’ de Indische dans opvoert, Madonna’s dochter was! Na de show kwamen we nog meer bekenden tegen en was het heel erg gezellig.
Londen, 21 augustus 2004
Vandaag gingen we naar de Madonna party in G-A-Y bar georganiseerd door onze vriendin Sharon. We kwamen in de middag al aan en het was ontzettend leuk. Overal TV schermen waar non-stop Madonna videoclips, live optredens etc. werd gedraaid. Ook ontmoetten we twee andere Nederlanders waarvan bleek dat ik met 1 van hun al een tijdje e-mailde. Het was heel gezellig en iedereen werd behoorlijk dronken (behalve ik). Tegen de avond vertrokken we weer en kocht ik bij een boekhandel nog het ‘Madonna in Art’ boek. ’s Avonds ontmoetten we nog onze vrienden Hans en Peter die voor de show van morgen waren komen overvliegen.
Londen, 22 augustus 2004
De dag van de VIP platinum tickets! Hans, Peter en ik hadden voor de show van vanavond een platinum VIP ticket gekocht. Hans en Peter zaten op rij 12 in Block A3 en ik zat op rij 6 in Block A4. ‘s Avonds gingen we dan naar het Convention Centre bij Wembley Arena, binnengekomen kregen we allemaal een tourboek (de nieuwe versie met de lazy eye picture) en een sticker op ons VIP pasje. Toen konden we plaats nemen in een zaal en hapjes eten. Ik werd nog gebeld door een crew member van de tour documentaire, ze wilden mij morgen komen interviewen, ik vond het prima! Voor de tour had ik namelijk contact gehad met Caresse Henry, zij had mijn gegevens doorgegeven aan de tourdocu crew en die hadden mij vervolgens benaderd of ik mee wilde werken d.m.v. een interview.
Opeens kreeg ik een telefoontje van Simon, hij mocht in de pit vanavond! Hij was gaan wachten buiten in de pit rij gewoon om even te kijken of hij er in kon komen, en hij was uitgekozen! Ik was ontzettend jaloers maar wist dat ik zelf ook een hele mooie plek had. Eenmaal in Wembley Arena zelf werd ik gewezen naar mijn plek. Ik zat nog dichterbij dan dat ik had durven hopen! Ik zat exact voor het stuk waar Madonna ‘Nothing Fails’ en ‘Crazy For You’ zou gaan zingen. Het ging de eerste keer zijn dat ik de show van zo dichtbij ging meemaken. Toen de show dan ook begon kon ik mijn ogen echt niet geloven. Wat is ze toch een beauty van dichtbij! Tijdens de show had ik erg veel oogcontact met Madonna (in het bijzonder tijdens ‘Nothing fails’). Madonna was in een zeer komische bui en maakte continue grapjes. Ze versprak zich nog vlak voor Crazy For You door te roepen na ‘Do I have to Change my name?’ DON’T CALL ME ESTHER!! Hierdoor raakte ze in de war, schoot in de lach en ging languit op het podium liggen. Vervolgens liep ze als een meisje die zich zeer schaamde naar haar plekje toe. Haar shirt belandde exact twee stoelen voor mij, verdorie! Mijn buurman sprak mij nog aan ‘you know all the songs!’ dus zei ik ‘duh, I’m a fan!’ De show was echt geweldig, super om het van zo dichtbij meegemaakt te hebben.
Na de show kwam ik mijn vrienden gelukkig snel tegen. Simon had een supertijd gehad in de pit (linker pit) en Hans en Peter vonden de show ook helemaal geweldig, Hans was gelijk zijn stem kwijt.
Londen, 23 augustus 2004
Vandaag kwam de tour docu crew naar ons hotel en haalden ons op. Vlak voor Earls Court moest ik dan mijn verhaal doen. De crew was ontzettend leuk en vonden dat ik nog beter Engels sprak dan hun (LOL). Ze zouden me nog willen filmen in Nederland (dat ging helaas niet door i.v.m. hun budget). We namen verder nog afscheid van Hans en Peter want die gingen weer terug naar Nederland.
‘s Avonds bij Wembley Arena kwamen we Eddy Zoëy en vriendin nog tegen, even gezellig bijgepraat en mijn nieuwe tattoo laten zien. Ze zouden ook naar Arnhem toekomen, dus dat was leuk! Eenmaal binnen wilde ik echter niet op mijn plaats gaan zitten. Simon had een andere plek en wilde wel naar zijn plek toe gaan, maar ik hield hem tegen. Een of andere onzichtbare kracht hield mij tegen de zaal binnen te gaan. De show begon al met een paar minuten en nog steeds wilde ik geen stap verzetten, ik kon niet verklaren waarom. Opeens liep meneer Cowboyhoed voorbij (Chris Lamb, tour manager) en ik had diverse verhalen op het net over deze man gelezen! Deze gaf namelijk hele goede kaarten aan echte fans met slechte kaarten. Simon had hem eerder aangesproken bij Earls Court en hij had toen net al zijn kaarten weggegeven. Hij keek ons aan, wij keken hem aan, ik wilde van alles tegen hem zeggen maar er kwam niets uit mijn mond. Hij liep door naar een tribune en na een paar minuten kwamen er een paar uitzinnige fans naar beneden hollen. Toen Chris Lamb weer naar beneden kwam, sprak Simon hem direct aan met de vraag of hij wat voor ons kon doen vanavond. Hij vertelde ons te wachten, hij zou zo terugkomen.
Doodzenuwachtig stonden we daar dan, wachten op weet ik veel wat dat komen ging. Na een paar minuten kwam hij weer tevoorschijn en zei tegen mij ‘give me your wrist’ dus ik stak mijn pols uit. Doet hij een roze armbandje om mijn pols en zegt hij ‘you’re in the pit!’ Ik kon het niet geloven! Ook Simon mocht weer mee in de pit. Mijn mond viel van verbazing op de grond en ik kon geen woord uitbrengen. We moesten hem volgen via backstage naar de rechter pit toe, we bedankten hem en moesten toen onze spullen in een doos gooien. Toen we de pit in liepen stonden daar Sharon en James (onze vrienden) die waren natuurlijk ontzettend verrast om ons te zien! Toen de show begon wist ik niet wat ik meemaakte! AIles was zo dichtbij en het was zo onwijs bijzonder om de show op deze manier mee te maken. Dichterbij Madonna dan dit bestond niet, en wat was ze weer bijzonder van up close and personal, it’s those eyes I’m tellin’ ya! Ik had veel contact met Monte, Donna en de dansers, Madonna’s hand raakte ik helaas niet. Maar wat een ervaring, wat geweldig!
Na de show liepen we doordrenkt van het zweet en doodmoe de pit uit, richting uitgang. Een echte droom was uitgekomen, ik had in de pit gestaan!
Parijs, 1 september 2004
Met Thalys naar Parijs en aangekomen, eerst natuurlijk direct naar Lucky Records en de nodige aankopen gedaan. Het was tijd voor de allereerste show in Parijs, de avond hiervoor waren we al in de queue gaan zitten bij Bercy, maar ‘s avonds weggegaan om een beetje te kunnen slapen. Om 5 uur ‘s ochtends kwamen we dan weer terug om weer verder te wachten. Het verliep allemaal erg rustig en relaxed totdat opeens om 11:00 wat mensen vooraan gewoon gingen staan en de mensen achter ons dat opvatten als een signaal om ook te gaan staan en voor te dringen. HEISA, PANIEK ALOM! Mensen liepen over ons heen, over onze tassen, over ons eten, hadden maar 1 doel voor ogen: vooraan komen! Simon en ik kregen ruzie met heel wat mensen daar en duwden een zooi weer terug, probeerden mensen uit te leggen dat de deuren pas om 19:00 open zouden gaan en dat we zo nooit zouden kunnen wachten. Maar niemand luisterde en ik hield het niet meer uit. De druk en 
de hitte werd me teveel en ik moest de queue verlaten, ook Simon en een vriendin hielden het voor gezien.
Alleen eenmaal uit de queue kwamen we erachter dat het gele plastic tasje met hierin onze tickets van vanavond en voor zaterdag was verdwenen! Helemaal in paniek probeerden Simon en onze vriendin de security duidelijk te maken dat we echt moesten gaan zoeken! Dus gingen hun zoeken en bleef ik achter, helemaal verslagen. Na een tijdje kwamen ze terug, geen tasje! Wat een nachtmerrie was Parijs tot nu toe zeg, uit de queue en kaartjes weg. Woedend gingen we dan naar het politiebureau bij Gare de Lyon om aangifte te doen van onze kaartjes en de situatie. We werden goed geholpen door een Engels sprekende Franse vrouw (en dat is zeer zeldzaam in Frankrijk!) We kregen een proces verbaal mee en ze zou er een politieteam op af sturen.
We gingen nu terug naar Bercy met ons proces verbaal omdat we iemand over de situatie wilden spreken, sinds we zo ontzettend kwaad waren. Een medewerker van de lichten (Tony) wilde ons helpen 
en nam ons proces verbaal mee naar binnen. Na een tijd kwam hij naar buiten en zei tegen ons dat we moesten wachten, want iemand zou komen om ons te helpen. Wederom na een paar minuten kwam ineens Allison naar buiten (van de pit). Ze had ons verhaal nagetrokken en wilde ons graag helpen. Ze kon ons geen nieuwe tickets geven omdat alles uitverkocht was, maar ze kon ons wel als goedmakertje twee keer in de pit doen. Alleen niet voor vanavond want de pit was overboekt, we konden onze oren niet geloven, twee keer in de pit! We mochten dus in de pit op 2 en op 4 september! Alleen voor vanavond moesten we dan maar van een ticketbroker een kaartje kopen. We dankten Allison hartelijk en gingen weer weg.
‘s Avonds gingen we pas rond een uur of 20:00 naar binnen (nadat we op de zwarte markt een kaartje hadden gekocht) en vonden een goed plekje aan de rechterkant van het podium. Voor de show zagen we Caresse Henry nog die we aanspraken, verder zagen we nog de tour docu crew die we allemaal begroetten. De show was weer spectaculair en Madonna was duidelijk erg blij om in Parijs te lijn. We irriteerden we ons dood aan een meisje voor ons die steeds een poster van Madonna omhoog hield als Madonna dichterbij kwam, alsof Madonna niet weet hoe ze eruit ziet! Na een zuurtje tegen haar hoofd gegooid te hebben, stopte ze er eindelijk mee. Na de show zagen we Chris Lamb die we alsnog bedankten voor de geweldige pit avond in Wembley. Dit vond hij zichtbaar erg leuk en bedankte ons ook.
Parijs, 2 september 2004
Vandaag besloten we om naar het hotel te gaan waar Madonna logeerde, George V (het hotel uit de film: ‘French Kiss’), Aangekomen stonden er al wat fans, het hotelpersoneel had een hek neergezet waarachter we op Madonna konden wachten, Tegen een uur of drie kwam ineens de andere crew van de tour docu eraan (dit was de crew die met Jonas Akerlund meeging). Ze gingen ons filmen en toen ze mijn en mijn vriend’s tattoos zagen, kwamen ze nog even terug om het goed te filmen. Toen tegen 16:00 kwam Madonna naar buiten, ik stond te shaken op mijn benen. Was weer de eerste keer dat ik haar weer echt zag, zonder showelement eromheen. Ze lachte vriendelijk naar ons en stapte in de auto. Had gelukkig mooie foto’s kunnen maken en 
mijn vriend had het kunnen filmen.
‘s Avonds verzamelden we dan bij Porte 38 bij Bercy en Allison kwam ons en de rest van de pit winnaars ophalen. Binnen kregen we eerst uitleg van hoe en wat en daarna werden wij in de rechterpit geleidt. Ik vond een supermooi plekje precies aan de zij/voorkant van het podium waardoor ik tegen het publiek op de eerste rij aankeek. Toen de show begon was ik in de zevende hemel (yes again!). Madonna was NOG dichterbij dan bij Wembley, en tijdens ‘Nobody Knows Me’ kroop ze vlak voor mijn neus over de bewegende band, en dat was maar een paar centimeter van mijn gezicht verwijderd. Ik kreeg nog ruzie met een Frans meisje die continue probeerde mijn plek in te pikken, maar daar had ik niet zoveel zin in.
Een droom kwam uit tijdens ‘Imagine’, ze kwam naar onze pit toe en raakte wat vingertjes aan. Ik deed mijn uiterste best om Madonna te laten zien dat ik bestond, gezien ik zo onwijs klein ben, was dat een moeilijke opgave. Opeens keek ze me loodrecht aan, toverde een smile op haar gezicht omdat ze de wanhoop op mijn gezicht zag staan. Leunde voorover naar me toe en greep mijn hand vast. Ik kon het niet geloven, ik had Madonna’s hand vast! Ze had een stevige grip, gaf een kneepje en ging toen weer verder. Ze eindigde het nummer en ik barstte in een jank bui uit.
Ik kon het niet geloven dat na at die jaren ik Madonna ook daadwerkelijk een handje had mogen schudden, het was eindelijk gebeurd! De security guard in de pit kreeg medelijden met mij en gaf me wat troostende klopjes op mijn hoofd, ook mijn vriend troostte me. Ik kon het niet geloven, was helemaal in shock. Ik miste het hele intro van ‘Into the Groove’, en pas halverwege het nummer kon ik me weer een beetje op de show concentreren. Simon kreeg van Madonna nog een high five die door de hele zaal te horen was (zowel dit als mijn handje geven aan Madonna zijn op de bootleg DVD te zien van deze show, ik ben het laatste handje dat ze pakt tijdens ‘Imagine’).
Na de show was ik natuurlijk helemaal perplex! Ik vertelde het aan iedereen die het maar horen wilde en snel werd er een smsje gestuurd naar Hans in Nederland. Mijn droom was uitgekomen!
Parijs, 3 september 2004
Geen Madonna vandaag, dus gingen we naar Donna De Lory, ze zou een yogasessie geven en daarna een optreden verzorgen in Parijs. Bij de yoga sessie konden we er niet bij zijn maar bij het optreden wel. Heel relaxed namen we plaats in de yoga studio op de grond. Donna begeleide zichzelf met muziek en zong de sterren van de hemel, ik was ontzettend onder de indruk van haar. Het was een heel mooi en heel intiem optreden. Na het optreden konden we cd’s van haar kopen en mochten we een praatje met haar maken en met haar op de foto. Het was een ontzettend leuke dame, maar ze was (logisch) erg moe.
Parijs, 4 september 2004
In het zeer hete weer besloten we alsnog maar om weer even naar hotel George V te gaan om Madonna te zien vertrekken. We kwamen al om 14:00 aan en tot onze verassing kwam er net een zwarte auto aangereden die voor het hotel stopte, 
Madonna samen met Guy stapten uit de auto. Ze draaiden zich echter niet om naar de fans maar liepen direct door naar binnen. Ook Caresse kwam aan maar dan in een andere auto. Tegen 16:00 kwam ze weer naar buiten, gekleed in een roze shirt met enorme oranje alien sunglasses. ze lachte en zwaaide naar de fans waardoor wij weer een paar leuke plaatjes konden schieten, het was weer erg geslaagd en gingen dan ook opgetogen weer richting hotel.
We verzamelden ons ‘s avonds weer bij Porte 38 en opeens zei Allison tegen ons ‘you’re in the pit again?’. Wij dus ‘yes remember us?’ en toen schoot het haar gelukkig weer te binnen. Dit keer werden we gebracht naar de linker pit, en dat was maar beter ook want in de rechter pit stond een camera omdat ze deze show gingen filmen voor de docu. Ik stond dit keer helemaal vooraan in de pit, dit had zijn voor- en nadelen. Telkens als Madonna dichterbij kwam, was de security vent in onze pit ontzettend overdreven ons aan het wegduwen. Ik kreeg ruzie met hem omdat ie mijn arm klem zette, toen kreeg ik de keus: bek houden of oprotten! Dus verwisselde ik mijn plek met Simon. Tijdens ‘Deeper And Deeper’ stond ze zo vlak voor me dus probeerde haar een handje te geven, maar eindigde op haar kuit? Aan het einde van de show voelde ik opeens dat iemand over mijn arm aan het wrijven was. Toen ik naar achteren keek zag ik dat een Italiaan over mijn tattoo heen aan het wrijven was, ik schudde me direct los. BAH ENGERD Wat een weirdo’s in die pit die avond zeg! Ik was eigenlijk blij dat ik eruit kon, want ook al was de show super geweest, de mensen in de pit maakten het moeilijk voor mij om ervan te kunnen genieten. Na de show zagen we onze vrienden en hadden we nog een leuke avond.
Parijs, 5 september
We (Hans en Peter waren er sinds gisteren ook weer bij) waren het erover eens dat we vanavond niet vooraan wilden staan, maar rustig naar binnen zouden gaan. Die dag hadden Peter en Hans Madonna zien vertrekken bij George V, wij niet we vonden het te heet. We zagen haar wel arriveren bij Bercy.
We gingen rustig Bercy binnen en namen een plekje ergens achterin en hebben op ons gemak genoten van de show. De show was super en M had nog een super speech bij Imagine. Na de show liepen we de docu crew weer tegen het lijf de fans aan het filmen waren, ze begroetten me en zeiden dat ze me in Lissabon nog zouden filmen.
Parijs, 6 september
We gingen met de Thalys richting huis. Aangekomen bij Gare du Nord werd ik aangesproken door een Amerikaanse vrouw met de vraag of ze mijn Madonna tattoo mocht filmen. Ik was doodmoe van de tour en van het sjouwen met de bagage dat ik een beetje sjaggie reageerde. Ze filmde mijn tattoo en zei daarna dat ze naar alle shows zou gaan omdat ze een danser was in de show. Toen herkende ik haar pas, het was Dawn! Ze was samen met Jason (een andere danser). We raakten aan de praat, ze waren erg vriendelijk en gingen wat eten bij een cafe. Het bleek dat de gehele crew, band, dansers etc. in dezelfde Thalys zaten als ons.
Tijdens de treinreis liepen we nog even naar ze toe, maar ze waren moe dus lieten we ze alleen. Aangekomen in Amsterdam troffen we Monte en zijn verloofde en mochten hun filmen terwijl we met ze praatten. Monte was erg leuk en doodnormaal ook Siedah kwam zingend even langs de camera lopen. Donna liep alleen maar zware koffer en kind, niemand die bij haar liep of hielp. Ik vond het sneu, maar durfde haar niet te vragen of ik kon helpen, ik wilde niet storen. Hierna gingen wij naar huis en de dansers met tourbus naar hun locatie.
Arnhem, 8 september
Op 7 september gingen we al met zijn vieren richting Gelredome (ik, Simon, Hans en nog een vriendin). Hier aangekomen werden we direct aangesproken door een radiomedewerker met de vraag of wij dan de eerste Madonna fans waren die kwamen kamperen
voor het concert van morgenavond. Gelijk hierop kwam een security medewerker van het Gelredome naar ons toe met de melding dat we niet mochten overnachten bij het Gelredome, dit was bepaald door de gemeente. Wij natuurlijk pissed van hier tot Tokyo, maar waren eigenwijs en zijn op de parkeerplaats met het gras gaan zit ten. Tot en met ‘s avonds laat zaten we hier, totdat we van security te horen kregen dat als we echt niet weggingen ze met honden zouden komen. Dus toen vertrokken we toch maar.
De volgende dag kwamen we al erg vroeg aan bij het Gelredome (ongeveer 07:00) en er waren al behoorlijk wat mensen. Eerst in de ene queue vervolgens weer in de ander, ontzettend kwaad toen bleek dat we de queue ruimte niet mochten verlaten om te gaan plassen of om eten te halen. Ik direct verhaal halen bij de security met de vraag hoe we dan in godsnaam moesten eten/drinken en plassen, 1 wc kregen we! Wachttijd om te plassen liep op tot anderhalf uur! Eten moesten mensen buiten het hek voor ons halen, het was echt zeer slecht geregeld en die hitte hielp ook niet.
Waarschijnlijk was Madonna te laat aangekomen dus ook laat haar soundcheck begonnen, waardoor we buiten langer moesten wachten dan aanvankelijk was gedacht. De mensen stonden tegen elkaar aan geduwd en de druk werd steeds erger. Toen we dan eindelijk naar binnen mochten, zetten we het natuurlijk op een rennen. Gelukkig vond ik een mooi plaatsje helemaal vooraan, aan de rechterkant van het podium. Nou nu was het wachten geblazen. Opeens zagen we Monte vlak naast de pit staan, dus riepen wij hem. Toen hij door had dat wij het waren, pakte hij zijn filmcamera en kwam filmend op ons af. We maakten een praatje en vroegen of hij onze tattoos kon laten zien aan Madonna, dus filmde hij nogmaals de tattoos. Ook vroeg ik of hij kon doorgeven dat ik zoveel van haar hield (LOL). We wensten elkaar een goede show toe en hij ging weer backstage.En toen eindelijk om 21:00 begon de show! Direct ging er al wat mis met de beeldschermen tijdens ‘The Beast Within’ waardoor je op de twee kleine schermpjes aIleen ruis zag, balen! Maar Madonna’s opkomst was geweldig, en ze droeg het gouden korset! We waren uitzinnig van vreugde om Madonna te verwelkomen in ons eigen 
kikkerlandje, we sprongen, schreeuwden en zongen als nooit tevoren. Het viel ons echter op dat de mensen om ons heen erbij stonden alsof ze keken naar een onwijs saai schouwspel. Juist hierom en om het feit dat ik zag dat Madonna zich zichtbaar stoorde aan wat elementen, ging ik nog harder springen etc. Ik kon het niet geloven dat Madonna na al die jaren eindelijk weer in Nederland was, en zo een lauw response kreeg. Als Madonna op het platform stond voor ons (zoals met ‘Nobody Knows Me’) was het wel geweldig, recht voor ons en erg dichtbij. Gelukkig kwam het publiek wat meer mee bij ‘Like a Prayer’ en bleef dat gelukkig zo, Madonna was direct ook een stuk vrolijker en zo sloten we toch nog een ontzettend succesvolle avond af!
We waren kapot na het concert, en besloten dus ook een andere uitgang te nemen en niet met de mensenmassa mee te lopen. Maar wat denk je? Lopen we ineens Tony (de lichtenman) tegen het lijf en gingen met hem op de foto,vervolgens liepen we letterlijk tegen Donna De Lory aan. Ze herkende ons direct en voor Hans was het de eerste keer dat hij haar ontmoette. We gingen wederom met Donna op de foto en liepen met haar mee naar de tourbus. Buiten bedankte ik haar nog voor de mooie show in Parijs, en dat ik haar cd met mantra’s ontzettend mooi vond. Hier bedankte ze mij weer voor en toen vroegen we of zij iets afwist van de geruchten rondom een derde concert in Nederland in de Amsterdam Arena, waarop zij antwoordde ‘you never know…’ (helaas ging dit dus niet door, maar was het dus wel in de planning, achteraf gezien). We zeiden gedag tegen Donna en liepen door de uitzinnige menigte richting het huisje dat we gehuurd hadden.
Arnhem, 9 September 2004
Vandaag deden we rustig aan want we hadden zitplaatsen, we wilden de show namelijk proberen te filmen. Eerst alle kranten natuurlijk halen die ook maar iets melden over de show en zijn rond etenstijd naar de pit queue gegaan, kijken of we erin kwamen. Toen Allison mensen vrijwillig mee naar binnen nam, koos ze mij ook uit, totdat ze me herkende uit Parijs en zei dat ik helaas niet in de pit kon vanavond. Alleen nog maar mensen die nog niet in de pit waren geweest mochten erin, beetje onzin sinds ik Italianen en een Amerikaan ken die meer dan 16 keer in de pit gestaan hebben! Hans mocht echter wel de pit in, dus die was super blij.
Mijn moeder en stiefvader kwamen ook voor de show van vanavond. Ik had namelijk voor mijn moeders verjaardag twee zitplaatsen cadeau gegeven. Simon en ik namen onze zitplaatsen in en genoten weer van de show, zaten aIleen niet echt goed waardoor we de beeldschermen niet konden zien. Maar het is toch gelukt wat te filmen van de show. Onbegrijpelijk trouwens hoeveel mensen tijdens de show weggingen om te plassen en te drinken, daar betaal je toch geen 90 euro voor? Madonna was leuk tijdens de show, er werden wat geintjes met haar geflikt waardoor het allemaal wat relaxter overkwam. Het was een hele leuke show. Na de show was Hans superblij want Madonna had ook hem tijdens Imagine een handje gegeven. Belde mijn moeder nog en die zei dat ze het concert ontzettend mooi vond, alleen jammer vond dat het in zo een grote hal was waardoor eigenlijk iedereen ver weg zat (en dat ben ik volledig met haar eens). In het huisje aangekomen, bekeken we nog even wat we gefilmd hadden en gingen toen naar bed.
Lissabon, 13 september 2004
Lissabon was eigenlijk een grote twijfel eerst, gezien ik vliegangst heb durfde ik eigenlijk niet te gaan. Maar toen ik hoorde dat de shows gefilmd zouden worden, moest ik er wel naartoe! De ultieme afsluiter van mijn ‘Re-Invention tour’! Samen met Hans vlogen we dan in drie uur (en heel veel zweet) naar Lissabon toe en kwamen ‘s nachts aan in ons hotel.
De volgende dag kwamen we erachter dat Madonna NU al op de voorkant van iedere krant in Lissabon stond, het was absoluut groot nieuws in Portugal dat ze kwam! Hans en ik kochten ons dus scheel aan de kranten en gingen toen ‘s avonds richting het stadion. Het stadion was erg apart, leek wel een giga UFO. We hadden VIP standing tickets dus konden op ons gemak naar binnen lopen. We stonden verders nog even bij de artiesten ingang te wachten en zagen weer de docu crew die met me afspraken om voor de show nog even bij mij langs te wippen. Ook zagen we de dansers, Donna etc. Rond 20:00 liepen we op ons gemak naar binnen en zagen dat er nog amper iemand stond in de VIP standing sectie, we konden op ons gemak doorlopen naar de tweede rij aan de linkerkant van het podium.
Alle hekken waren trouwens vreemd neergezet zodat de camera’s hun werk goed konden doen vanavond. De docu crew kwam inderdaad nog langs voor een kort interviewtje met mij en zouden tijdens de show nog even langs komen. Opeens kwam Aries (een danser) naar mij en maakte met zijn mobieltje een toto van mijn tattoo. Hij was erg aardig maar ook super klein! Ook Ingrid (Madonna’s vriendin) en Jonas Akerlund stonden erbij. Eindelijk om 22:00 begon de show pas. Het was vanaf moment 1 duidelijk dat dit Madonna’s beste show tot nu toe was. Ze was een en al glimlach en energie, ze zag er schitterend uit en had gelijk het hele publiek mee. Tijdens ‘Nothing Fails’ kwam de docu crew terug om me te filmen in “actie”. Tijdens ‘Crazy For You’ keek Madonna me vaak aan, en ik wees steeds naar mijn tattoo, opeens met haar laatste zin ‘Crazy For You’, keek ze me aan, en wees naar me terwijl ze dit zong. Ik dus heel overdreven terug wijzen en zingen, leuk moment! Met ‘Music’ ging ik helemaal kompleet uit mijn dak.
De show was veel te snel voorbij en iedereen die de show eerder had gezien, was het erover eens. Dit was absoluut de allerbeste show tot nu toe, dus ja deze moest wel op DVD uitgebracht worden! Madonna had werkelijk haar alles gegeven vanavond! Onwijs blij gingen we dan weer terug richting hotel.
Lissabon, 14 september 2004
Natuurlijk direct naar de dichtstbijzijnde kiosk gelopen en alle kranten gekocht die wat te melden hadden over de show (en dat waren er veel). ‘s Avonds wat gaan eten bij het winkelcentrum tegenover het stadion. We moesten namelijk wachten want voor vanavond hadden we speciale Family &. Friends tickets. Deze tickets hadden we geregeld via ICON (officiële fanclub) en daarna via Kelli, de assistente van Caresse Henry. Zij had ons verteld dat onze tickets op ons zouden wachten bij de ticket office van het stadion. Maar de kaarten hadden vertraging waardoor we moesten blijven wachten. We hingen nog wat rond bij de artiesteningang en zagen weer veel dansers etc.
Toen eindelijk lagen onze kaarten voor ons klaar bij de ticketoffice en gingen we het stadion binnen. We vroegen maar aan iemand of deze ons naar onze plaatsen kon wijzen en dat wilde ze. Ze liep helemaal naar de zijkant van het stadion toe en toen helemaal naar de allereerste rij van dit blok. We bleken dus aan de linkerkant (voor Madonna rechts) van het podium te zitten, op de allereerste rij!!! De allerbeste plaatsen in heel het stadion, we zaten het meest dichtbij dan wie dan ook! We waren natuurlijk ontzettend blij en gingen dan ook heerlijk onderuit gezakt zitten en genieten van alles dat om ons heen gebeurde. We hadden een heel goed zicht op wat er zich backstage afspeelde. We zeiden dus gedag tegen de dansers, de crew, bandleden etc.
Om 22:00 gingen de lichten weer uit en zagen wij Madonna al backstage staan, ze was haar handstand aan het oefenen en meer strek oefeningen. Verders zoende ze haar danser Aries op zijn wang, was heel gaaf om haar zo te zien voorbereiden. De show was weer ontzettend spectaculair, je kon aan alles merken dat het de laatste show was. De dansers, band en Madonna gaven werkelijk hun alles en gingen helemaal los. Het was een groot feest en heel het stadion stond dan ook te trillen van het vele gespring en gedans, Toen Madonna een speech hield vlak voor Crazy for you moest ze een traantje laten omdat het de laatste show was, Gevoelig als ik ben voor Madonna’s tranen, moest ik ook een traantje laten. De tour was niet aIleen voorbij voor haar, maar ook voor mij en dat begon in te zinken, ze sloten de show af met een bang, en ik zag ze backstage allemaal omhelzen met elkaar en elkaar zoenen etc. Dit was heel emotioneel om te zien, maar wat een perfecte afsluiter van mijn ‘Re-Invention Tour’.
En wat een dromen zijn er uitgekomen van mij tijdens deze tour. Ik wilde altijd al een echte Europese tour maken tijdens Madonna’s tour en dat is gelukt! Bovendien heb ik meegewerkt aan de tour documentaire (helaas zit ik niet in de film, bijna alles fan gerelateerde dingen zijn eruit gehaald), heb werkelijk waar alle bandleden, dansers, backup zangeressen etc. ontmoet. Bovendien heb ik drie keer in de pit gestaan, Madonna eindelijk in Nederland kunnen bewonderen. En natuurlijk de afsluiter van de tour meemaken EN tevens de show die voor DVD release gefilmd zou worden. Last but not least natuurlijk het feit dat ik eindelijk Madonna’s hand mocht schudden! Wat een super tour, wat een super vakantie, helemaal top! Ik had verwacht dat het een eeuwigheid zou duren eer ik Madonna weer zou zien. Gelukkig liet dat niet lang op zich wachten, gezien ik mevrouw haarzelf mocht ontmoeten in November in Londen. Maar daar gaat het volgende verhaal weer over.
Kimberly
