Vlak voordat het nieuwe album ‘Hard Candy’ uit kwam waren de geruchten niet van de lucht dat Madonna ook weer een promo tour zou doen. Nu ik mijn eerste verslaving had meegemaakt tijdens de COADF promo tour (zo gaaf en zo klein) dat ik deze keer weer naar een promo show wilde gaan. Londen blijft favoriet, al heel snel kwam bij dat ze in New York en Parijs een mini concert zou geven. Londen werd genoemd maar niet bevestigd. Kimberly en ik hebben dagelijks contact over hoe we het zouden gaan aanpakken, diverse malen gebeld met NRJ, met Olympia maar er is een probleem: ik spreek géén Frans en helaas spreken ze daar bijna geen Engels. Druk e-mail verkeer hoe nu verder, gelukkig had ik een klant in mijn winkel die wel bereid was om te bellen met NRJ om te vragen over tickets en zo, we hebben ons mail adres opgegeven, en vervolgens moesten maar hopen dat er wat uit kwam.
Ook hebben we contact gezocht met Warner UK, maar ook daar kwam ik geen stap verder, simpelweg omdat er was niets bekend was. Vlak erna blijkt dat ze naar Kent zou gaan en niet naar Londen, dus alle pijlen werden op Parijs gericht. We hebben gelijk een reis geboekt via het reisburo, dat was dus zeker we gaan naar Parijs toe. Na de release van de Hard Candy party werden er diverse wedstrijden uitgeschreven om kaartjes te kunnen winnen voor Parijs. Nu ben ik niet zo gelukkig als het om het winnen van Madonna kaartjes gaat, maar de aanhouder wint en ik heb gelijk een extra Hard Candy besteld via bol.com, bij RTL boulevard de vraag beantwoord. Eigenlijk wist maar al te goed dat ik hier niets meer van zou horen, dus moest we maar het hele weekend naar 538 luisteren om aan kaarten te komen. Bij de de eerste ronde kwam ik al in de studio terecht ik was beller 2 ipv nr 15, BALEN! Het hele weekend heb ik me suf gebeld als ik Madonna hoorde maar helaas het enige kadootje wat ik straks krijg is een hele hoge telefoonrekening, het hele weekend heb ik als een zware zenuwpatiënt rondgelopen.
Maandag 5 Mei
Ondanks dat het hele weekend erg stressvol was en we geen kaarten hebben gewonnen, gaan we dan toch naar Parijs toe (Kimberly had er een heel goed gevoel over dat er toch nog kaarten worden weggeven voor de deur). Eenmaal in de trein (Caroline stapt pas op in Den Haag) waren we onze plannetjes aan het smeden om toch maar binnen te komen als er geen tickets worden uitgedeeld (en ja dat was al meerdere malen gezegd door Olympia). De reis gaat voorspoedig en denk dat we wel de luidruchtigste waren in de trein want ik merk aan mezelf dat ik harder ga praten als ik zenuwachtig ben, Kimberly was de rust haarzelf (die was onder invloed van een zenuwpil). Halverwege de reis spreken Caroline, Kimmy en ik onze laatste strategie door voordat we straks op Gare Du Nord staan.
Na een klein ritje met de metro komen we aan in hotel ‘Hollande’. De kamer ziet er perfect uit, even snel een fotootje van ons drieeen. Het eerste ongelukje is een feit; de zonnebril van Kimmy (wie legt deze dan ook zo op bed neer?) de poot staat scheef! Gelukkig hebben we een föhn op de kamer zo kunnen Caroline en ik de bril warm maken en makkelijker de poot weer terugbuigen. Het is niet helemaal gelukt maar ze kan hem weer gebruiken. Op naar ‘L’Olympia’. Daar aangekomen na een wandeling van ongeveer van 15 minuten, zien we dat er slechts een kleine rij is en horen gelijk via Dave, dat er maar liefst 500 kaarten worden weggeven. Ik voelde in een keer die zware last zo van mijn schouder af vallen en voelde voor het eerst de excitement. We besluiten te blijven en nu al in de rij te gaan. Het weer is heerlijk en ik denk dat het wel eens heel relax allemaal kan gaan verlopen, maar laat ik dat nu niet te hard zeggen.
Ik koop drie stoelen en ik zit echt heerlijk. Caroline neemt het initiatief om iedereen te voorzien van een nummer op de hand, ik ben nr 34. Tegen 19.00 uur besluiten Kimberly en ik om te gaan eten, op zoek naar een take away, komen we niet verder dan een Italiaans restaurant waar we heerlijk pasta hebben gegeten.
Caroline belt net nadat we hebben besteld en zegt dat de rij verplaatst moest worden omdat er vanavond nog een optreden is van een nogal Franse bekendheid ‘Georges Moustaki’ of wie dat ook mag zijn? Geen idee! Achteraf bleek dat hij op 6 Mei zou spelen maar door Madonna een dag eerder zijn optreden moest doen. Als we weer terug zijn en Caroline aflossen (zij gaat met Kimberly naar het hotel terug) blijf ik lekker zitten en wordt ik geïnterviewd door le petit journal. Deze vragen me het hemd van het lijf en of ik een stukje wil zingen (LOL) dat wil je niet voor je lol of hoe ik het altijd zeg, Ik zing in een keer een zaal leeg (ook een hele prestatie). Het zou op Internet komen maar nog niets kunnen vinden. Na het interview raak ik aan de praat met mensen die uiteraard allemaal Frans zijn, maar deze kunnen redelijk Engels en is het erg goed toeven in de rij. Een Belgische jongen die vloeiend Frans spreekt vertaalt als er weer nieuws is, en dat is er want de security meldt dat het nog niet zeker is dat er 500 kaarten worden uitgedeeld hier bij de Olympia, maar waarschijnlijk zijn het er maar 100 en de andere 400 worden dan over Parijs verdeeld.
Met Sara van absolutemadonna.com, zij heeft het stokje van Caroline overgenomen met het uitdelen van de nummertjes en heeft het maar druk mee, ook om te zorgen dat iedereen zo netjes is om achter aan te sluiten en niet halverwege. Als Kimberly en Caroline weer terug zijn en de rij gestaag groter wordt, komen we nog twee fans uit Nederland tegen. Marc en Rob die kaarten hebben gewonnen via Icon. Zij beloven om ‘s morgens even langs te komen met een ontbijtje, gaan Kimmy en ik rond 1 uur terug naar het hotel om even te slapen, Caroline besluit om op straat in haar slaapzak te gaan slapen. Terug in het hotel, doe ik dan mijn schoenen uit het is een verademing, maar er gaat wel een stank alarm af.
6 Mei
Op bed gelegen en voordat ik het wist zei Kimmy dat het 4 uur was en dat we beter terug konden gaan, zo gezegd zo gedaan (NOT) even mijn tanden poetsen, nu heb ik daar twee dezelfde grote tubes in liggen en uiteraard pak ik de verkeerde en doe body lotion op mijn borstel i.p.v tandpasta, ik was in een klap wakker.
Als we weer terug in de rij zijn ligt Caroline languit en in diepe slaap, als ze wakker wordt meld ze dat ze heel slecht heeft geslapen met alle herrie om haar heen. Beide dames staan op knappen en hebben het nergens ander over ;-) om te kijken waar ze een toilet kunnen vinden. Kimberly kan het niet meer op houden en we lopen samen richting een Quick restaurant en bestellen een broodje om een beetje in onze magen te hebben. Nu de zon weer op komt en Marc & Rob inderdaad croissants mee hebben genomen voor ons, en nog steeds niet weten of zij nu al de polsbandjes krijgen of pas s’avonds? Ze gaan maar de stad in. Het wordt warmer en de tijd kruipt voorbij, Caroline wordt geinterviewd door NRJ radio en is live op de radio, alleen niet te ontvangen als je geen radio bij je hebt. Het wordt 10 uur maar er gebeurt helemaal niets, pas tegen 11 uur gaan dan eindelijk de eerste groep van 10 man naar binnen toe om HET polsbandje en ticket te halen. Als wij dan eenmaal onze ticket en polsbandje hebben, en weer in de rij gaan staan voor vanavond, horen we ook dat de Icon winnaars als eerste naar binnen gaan. Okee dit was te verwachten en we maken ons totaal niet druk hier over. Caroline durft de rij niet meer te verlaten, wij gaan terug naar het hotel iets te eten en even opfrissen na een lange nacht. Nog geen 5 minuten terug in het hotel, belt Caroline dat er al een rush is geweest en dat iedereen loopt te vloeken en te tieren, nu er mensen zijn die nummer 400 hebben en nu voor ons zitten en blijven vol houden dat ze NRJ winnaars zijn. Als wij weer terug zijn (na aanschaf van de Franse Hard Candy) gaat Caroline terug naar het hotel.
Het was te verwachten… de vlam slaat in de pan als een Franse muts beledigende opmerkingen maakt naar een man die al sinds vannacht naast ons zit dat het niet echt fair is dat zij een nr 131 op haar hand heeft en nu in de onze rij zit van Nr 30, wat er precies wordt gezegd heb ik geen idee van maar hij gooit zijn inhoud van zijn flesje cola leeg over haar heen, haar vriendin die er naast zit en die ook door iedereen wordt verguisd krijgt een lading over haar heen. De politie komt er bij om de boel te sussen. De beruchte rush komt twee keer vlak achter elkaar, maar het valt toch wel op de mensen rustig blijven, totdat wij besluiten pizza te halen en Caroline ons tevergeefs probeert te bellen (ja mijn telefoon had zijn kuren die dagen, wel bereik en heel vaak géén bereik). Bij terugkomst zien we Caroline nog steeds op haar stoel zitten, maar helemaal verstopt door iedereen die is gaan staan, hoe belachelijk als je weet dat het zeker nog 6 uur duurt voordat de deuren open gaan. Ik ga na het eten van de pizza er toch weer tussen staan, maar nu ook bekend wordt dat de rest van de prijswinnaars over Europa (Nederland, Engeland, NRJ etc) ook als eerst naar binnen mogen breekt nogmaals de pleuris uit en begint iedereen te vloeken en te tieren. Kimberly was er al uitgestapt en ik besluit nu hetzelfde te gaan doen. Sorry maar ik word hier echt te oud voor.
Onze twee Franse vriendinnen die nog na plakken van de Cola blijken ook in die rij te staan van winnaars. Ongelooflijk. Kimmy en ik besluiten lekker lol te gaan maken en spreken onder andere met Marc en Rob, 
Evy en met Tony, ook Warner NL die net met alle Nederlandse prijswinnaars aan waren gekomen hebben we even gesproken. Tegen 20.00 wordt het tijd om naar binnen te gaan. Als ik word gefouilleerd (ik heb drinken en eten bij me) mag ik doorlopen, Kimmy moet alles afgeven (hoe bedoel je consequent). In de zaal is Fedde Le Grand al bezig met zijn voorprogramma en deze wordt zéér goed ontvangen. Het wordt half 10 en hebben het idee dat het nu elk moment kan gebeuren, maar het wordt pas een uur later, en als net als Kimberly en ik last krijgen van voeten en rug is na het nummer van de New Edition en Candy Girl tijd voor het optreden van het jaar HARD CANDY PROMO GIG!! We staan aan de zijkant en door de speakers die zijn opgesteld zie ik niet alles, maar dat kan me niet schelen en daar is ze dan met het eerste nummer Candy Shop! Ondanks niet echt favoriet, komt deze live heel goed over en ga ik toch mee blerren. Miles Away komt er gelijk achteraan, lekkere mee bler nummer. En wat ziet ze er toch weer te gek uit.
Dan bedankt ze de Franse fans en platenmaatschappij, en ik had echt iets van HEY? Vergeet je niet je andere fans?? Goed, verwacht van Madonna geen extraatjes. Ze gaat verder met 4 Minutes, helemaal GEWELDIG.. helaas zonder Justin, maar dat hadden we ook niet verwacht. Het minste nummer was toch wel Hung Up in rock versie, ik vind het zo eeuwig zonde een goed nummer zo om zeep te helpen met een gitaar vooral aan het einde van het nummer als ze haar gitaar nog even over de boxen heen haalt wat echt een vreselijk geluid gaf. Heeft niets te maken met oud worden ik vind dit gewoon niet mooi. Ze maakte het weer helemaal goed met Give it 2 me! Heel Olympia brak de tent af en de vloer golfde gewoon net of je op het water stond. Zo powerful knalde dit nummer eruit. Dan is het alweer het laatste nummer Music (met de sample van Fedde Le Grand en Put your hands up for Detroit). Deze knalt uiteraard ook weer van het begin tot het einde en dan is ze weg, zonder even merci of iets in die trant te zeggen.
Als we weer buiten staan en we wachten op Caroline gaan we weer terug naar het hotel, daar aangekomen hebben we het bad laten vol lopen om even de voeten heerlijk te verwennen, maar ja ik ben zo lekker onfortuinlijk dat ik bijna languit lag in het bad! (LOL) Eenmaal in bed val ik gelijk in slaap.
7 Mei
Als we wakker worden voelen we ons nog brak van de twee dagen er voor maar we gaan ontbijten en ons klaar maken voor de terugreis. Ik ga met Caroline nog even naar de Virgin toe en zie daar tot mijn grote verbazing dat ze de Limted Edition al hebben van Hard Candy. Kimmy meteen gebeld en gelijk twee exemplaren meegenomen. Het station is op loopafstand en gaan terug lopen. Op Gare Du nord, gaan eerst Kimmy en Caroline de kranten door spitten en brood halen, dan ga ik ook even brood halen en gaan we de trein in.
4 uur later staan we weer op Amsterdam Centraal.
Wat een W A A N Z I N N I G E tijd hebben we gehad in Parijs! Goed weer, heel veel leuke mensen ontmoet. Ik voel me zeer vereerd dat we toch de kans hebben gekregen om binnen te komen in het Olympia theater maar ben net als Kimberly wel tot de conclusie gekomen dat ik niet meer een hele nacht buiten ga liggen om als eerste naar binnen te kunnen voor een optreden als je weet dat mensen die wel de hele zit hebben uitgezeten (hoewel was de laatste 6 uur alleen nog maar klem staan) vlak naast ons stonden. Ik ga meer genieten en relaxen als er een queue is!
MERCI MADONNA! en TOT snel met de Sticky and Sweet Tour
Hans
