Na een rit van 7 uur en een keer echt oponthoud onderweg (politie controle douane)  of wij sigaretten en alcohol bij ons hadden. Nee Dus! Kost je wel weer 20 minuten voordat je weer in je ritme zit en vol gas verder gaat voor je hotel in Berlijn.

Bij aankomst, knap hotel, goed ontvangst, en gelukkig was de kamer al gereed zodat we er gelijk in konden.

Na een beetje doolhof  vinden wij de kamer en gaan we ons even snel opfrissen en op naar Hard Candy Fitness, waar de opening over een paar uur plaatsvindt met als special guest niemand minder dan MADONNA (klein detail).

Na een klein stukje rijden komen wij aan  en zien al een groepje fans buiten wachten, wij parkeren onze auto en lopen dan richting de ingang. Daar ontmoeten wij mensen van Hard Candy fitness, en melden ons om 15.00 uur terug te zijn voor onze guest pas. Dat komt wel even goed uit, dan kunnen wij nog even wat gaan eten.

Ik begon letterlijk te zweven van de honger en vermoeidheid of course. Bij de Mac even een menuutje weg gewerkt en we kunnen er weer tegen aan. Als wij terug zijn, krijgen Kimmy en ik inderdaad onze pas en mogen wij alvast in het fan vak staan als eerste ;-)  beste spot is bij de pers tribune en daar gaan wij dan staan.

Dom van mij, ik laat de paraplu in de auto liggen, dus met een dreigende lucht in aantocht weet ik het vak even te verlaten en als een speer de paraplu op te halen. Bij binnenkomst willen ze mij in eerste instantie niet meer binnen laten, maar gelukkig grijpt Kimmy in ;-)

Nu met de paraplu bij ons, kan onze jubel stemming niet meer stuk en heel relaxed om ons heen bekijken we de opbouw van het hele event. Helaas is het voor korte duur als dan de andere fans worden toegelaten, weg relax moment, en is alles gelijk chaos en stress.  Om het helemaal compleet te maken gaat het gieten van de regen. Stralen water in mijn nek van mijn buurman en bijna een oog kwijt dankzij mijn buurvrouw achter mij.
Mijn stemming wordt er niet beter van.

Als ik dan nog eens woorden krijg met de man drie rijen achter me, dat ik mijn paraplu moet laten zakken, omdat hij niks ziet. LOL  het komt met bakken uit de hemel en ik moet mijn paraplu laten zakken? en wat valt er te zien HELEMAAL NIKS!  er gebeurt nog niks.

Alles loopt vertraging op, zou M rond 19.00 uur komen, nou Nicole begon pas met haar rondje rond 19.15,  en de regen bleef maar vallen.
De security man voor ons kreeg op een gegeven moment een golf water over zich heen van het dak, die was in een keer soaking wet! Ook de persfotografen schuilen voor  de regen, het zal toch niet zo zijn dat M niet komt vanwege de regen ;-)

The SHOW MUST GO ON!

Ik besluit om mijn rechterarm alvast uit mijn mouw van mijn jas te trekken zodat als M langs loopt ik gelijk mijn arm bloot heb dat zij deze kan tekenen (HOOP IK) of toch mijn tourboek?

De twijfel slaat toe. Wat te doen?

Ik kies toch voor mijn arm, dit wil ik al jaren en is het nu alles of niks.

Nicole loopt ook nog even onze kant op, en ik meld dat wij special over zijn uit nederland, dat vond ze echt AWESOME! Mensen blijven maar duwen, en wij maar blijven vechten voor onze plek, uiteraard is mijn stemming nu al naar een dieptepunt gedaald.

Dan  zien wij Liz Rosenberg voorbij lopen en weten we dat het echt niet zo heel lang kan gaan duren. Kimmy zegt dat ik moet draaien zodat mijn arm gelijk over het hek kan hangen zodat M deze zo kan tekenen en dat zij haar originele plek weer terug krijgt.

Het gegil zwelt aan, ik zie echt niks, en JA daar komt ze aan lopen, in een hoge versnellling  zet ze hier en daar wat krabbeltjes, en dan komt ze onze kant op, Guy ziet mij en dirigeert M mijn kant op en zegt:

You need to sign his arm, He’s been waiting that long for it.

Op dat moment wordt alles rustig in mijn hoofd en hoor ik geen gegil meer om mij heen, alleen  wat M aan mij vraagt.

How do you want it? Ik zeg dat het niks uit maakt en dat zij mag doen zoals zij denkt dat het goed is. Dan pakt zij mijn arm en stift en schrijft haar naam op mijn arm. Guy zegt  nog tegen de omstanders: Don’t move keep it steady. Ze neemt er echt de tijd voor om het zo goed mogelijk neer te zetten. Ik zeg nog dat ze er prachtig uit ziet en zij antwoord met “Thank you”

Dan staat het erop en loopt ze met mijn stift weer verder naar een meisje in een rolstoel, daar wordt ook even de tijd voor genomen, Ik probeer Guy te roepen voor Kimberly, niet wetend dat Sara al naast haar staat, Guy kijkt en ik wijs naar Kimmy toe, en ziet eindelijk Kimmy staan.
Hij knikt en als M dan verder wil lopen richting de pers, wordt ze door beide Sara en Guy teruggehaald en richting Kimberly gebracht, ze protesteert even zo van, “ik moet naar de pers toe”. Maar Guy en Sara wijzen Kimmy aan dat zij ook nog even gesigneerd moet worden. Ik schiet wat foto’s om het in ieder geval dit hele bizarre gebeuren vast te leggen, gelukkig hebben we ook maar een kleine 50 pers in onze nek hangen.
Dan geeft M mij de stift weer terug en loopt naar de pers toe.

Kimmy is in tranen, mijn stem is drie octaven hoger geworden, en weet er nog een Fuck Yeah uit te persen.

WAT ZIJN WIJ BLIJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  het is gewoon GELUKT! we zijn allebei totally in shock, en weten even niet meer wat we moeten doen. Nu naar tattoo shop, blijven wachten etc.

Wij besluiten terug te gaan naar het hotel, daar zijn we gelijk gaan bellen en op facebook plaatsen dat het gelukt was. Dan in een keer zie je je berichtje dat tig keer worden geliked, mensen die allemaal mee leven met ons, en blij zijn.

En dan wij vooral heel blij en niet meer te stoppen of wij in een keer 20 blikjes engery drank naar binnen hebben getankt. Wij zijn zo blij dat wij totaal niet in de gaten hebben dat wij al zeker een half uur in de hotelkamer zijn dat de deur gewoon nog wagenwijd openstaat.  Dus iedereen kan meegenieten met ons  ;-)  zo blij zijn wij.
Na onze handtekeningen in alle standen  te hebben gefotografeerd wordt het toch tijd om wat te gaan slapen, want het is morgen vroeg op, rijden en naar de tattoo shop toe.

Het bed ligt voor geen meter, kussen te slap en ik zie het volgens mij elk uur voorbij komen.

---

Vrijdag 18 Oktober

als wij dan wakker zijn  zie ik tot mijn grote schrik dat mijn stift heeft afgegeven op het laken, en als ik dan in de spiegel kijk een deel van de M al aardig is vervaagd, gaan we snel ontbijten, kranten kopen en rijden!!

Onderweg bel ik met de allerbeste tattooshop van Nederland “Tattoo Bianca”, zij heeft mijn Madonna tattoo helemaal weten op te pimpen in 2009, en meldde toen als het jullie lukt om een handtekening te krijgen dan bellen en ik plan jullie ertussen. Zij heeft normaal een wachtlijst van een jaar.
Zo gezegd zo gedaan, ze vraagt aan mij hoe groot de handtekening is (LOL ik kan heel goed inschatten) ik zeg centimetertje of 7 a 8  hooguit.  kom zo snel mogelijk en dan kijken wat we kunnen doen. Ik meld dat we nog in Duitsland zitten en dat wij op zijn vroegst rond 14.00 uur daar kunnen zijn.

Dan krijgen we even een kleine tegenslag, we nemen de verkeerde afslag en belanden in the country side van Hannover. Omkeren heeft geen zin, dus wij rijden binnendoor richting Dortmund, neemt al met al een klein half uurtje extra reistijd in beslag. Ik kan je vertellen dat het even stressen was in de auto.

De rest van de rit verloopt goed en zijn wij zelf rond 13.00 uur al in Hilversum. Eerst even wat eten en dan naar Bianca toe.

Die verschiet gelijk van “JIJ ZEI 7 CM??  dit is het dubbele!!  ach klein inschattingsfoutje.

Zij vraagt aan mij met welke stift het is gezet, ik geef haar de stift en zij zet een streep op mijn hand en spuit daar een soort lak over heen en gaat dan heel hard eroverheen wrijven.  Dit doet ze legt ze uit, om te kijken of ze het niet uitveegt als dat zo is dan maken jullie mij ter plekke af  ;-)
Gelukkig blijft alles zitten en na het voor prepareren, mag Kimmy als eerst. Een klein half uur later is zij al klaar en mag ik gaan zitten.

Ik was even vergeten hoe het ook al weer voelde, maar na een paar minuten ben je er aan gewend. Ook ik sta met een half uurtje naast de stoel met de handtekening voor altijd in mijn huid SUPER TROTS!!!!!

Volgende stop is het pension waar de hondjes van Kimmy verbleven, deze opgepikt te hebben en Kimmy weer thuis afgezet te hebben ben ik als  een speer naar huis gegaan, om voorbereidingen te treffen voor Peter’s zijn 50ste verjaardag . LOL en ik krijg een kadootje wat ik niet voor mogelijk heb kunnen houden.

Als ik dan thuis ben en op de bank neer plof zeg ik, dit waren de meest bizarre 24 uur ooit!  maar zo vreselijk BLIJ!

Ik spreek ook graag mijn dank uit naar Linn van Hard Candy fitness, Sara en Guy ( you guys are truly the greatest!) dank voor jullie hulp en of course, mijn idol ‘M’ die toch haar naam op mijn arm heeft gezet.  Zij waar ik al 30 jaar gek van ben,  zoals men zegt, there is only one queen and that’s MADONNA B*tch!!

Hans