Donderdag 17 oktober 2013

Om 05.00 zaten Hans en ik al in de auto richting Berlijn. Voor mij zijn Madonna en Berlijn een gouden combinatie. Op 22 juni 2001 zag ik Madonna voor het eerst in ‘het echt’ in de Max Schmeling Halle in Berlijn tijdens de Drowned World Tour…..MAGISCH, de meest surrealistische avond ooit. In 2008 zagen Hans en ik haar wederom in Berlijn tijdens de Sticky & Sweet Tour, helemaal vooraan in ons meest favoriete avond van die tour. In 2012 gingen we wederom met de auto richting Berlijn voor de MDNA Tour, wederom een magische week waarin ontzettend veel leuke dingen gebeurden. En dan nu…..Madonna in Berlijn bij haar nieuwe Hard Candy Fitness. Dit konden we niet aan ons voorbij laten gaan, zo gezegd, zo gedaan.

De reis verliep voorspoedig, onderweg kregen we wel nog even een check van de Duitse politie; of we geen sigaretten en alcohol bij ons hadden. Dat niet, wel een hele hoop andere prullaria, waar ze niets aan hadden.

Aangekomen bij ons hotel in Berlijn, zagen we dat we een zeer rustige nacht tegemoet zouden gaan; onze hotelkamer keek namelijk uit op een begraafplaats.

In de middag arriveerden we rond half 2 bij de Hard Candy Fitness in Berlin aan de Clayallee. Wat een indrukwekkend gebouw! De Hard Candy Fitness promo busjes waren al gespot, en overal hingen posters. Vanzelfsprekend stonden er al wat fans te wachten bij de hekken, om later die middag een plekje te mogen zoeken bij de hekken binnen in het event. Wij spraken wat medewerkers van Hard Candy Fitness en die vertelden ons rond 15.00 terug te komen voor het ophalen van onze gast pasjes. Kwam ons wel goed uit, want vielen inmiddels om van de honger. Fantastisch hoe je in Berlijn bij de McDonalds gewoon een ontzettend lekkere vegetarische hamburger kan krijgen! Dat is niet dezelfde als de saaie groenten burger die we hier krijgen.
Om 15.00 waren we weer aangekomen bij het complex en kregen de gasten pasjes om ons nek. We mochten de medewerkers volgen naar het gastvertrek dat langs de rode loper liep. Wij stonden dus als eersten in het vak, waar later de fans ook in zouden komen. De lucht werd steeds dreigender en ik gaf al aan bij Hans dat hij toch echt even de paraplu uit de auto moest gaan halen. Gelukkig kon hij even weg uit het vak, zodat we later niet doorweekt zouden raken. Twee uur lang hebben we in alle vrijheid de voorbereidingen kunnen meemaken van het event. De rode loper was nog bedekt met een dikke laag plastic, de tenten moesten nog opgezet worden (zodat Madonna wel droog zou blijven, wanneer ze aankwam). Warmtelampen werden neergezet en twee heren waren zeer druk bezig met alle natte plekken (van de eerder gevallen regen) op te dweilen.

Rond 17.00 werden de fans toegelaten in het vak, het was zoals verwacht gelijk een chaos. Wij stonden natuurlijk op de meest gunstige plek; daar naast het vak waar de pers in zou gaan staan. Vanzelfsprekend sloten de fans zich dus naast ons en achter ons aan. Het vervelende is, dat alle comfort gelijk verleden tijd is en je moet vechten om je plek te behouden. Helaas begon het niet veel later ontzettend hard te regenen. Dit was toch wel even afzien; je stond klem in de kou en de regen. Gelukkig was er ook een DJ die ons wat entertainment gaf in de vorm van enkele hits van Madonna, Robin Thicke en Daft Punk. Van tevoren was aangekondigd dat het event zou starten tussen 17.30-18.00 en Madonna werd rond 19.00 verwacht. Maar eigenlijk weet je dan al van tevoren, dat dit allemaal minimaal een uur later zal gaan plaatsvinden.

Nicole Winhoffer kwam als eerste de rode loper over, ze nam haar tijd om veel fans te woord te staan en uitgebreid op de foto te gaan. Het liep allemaal wat uit en inmiddels was ik behoorlijk weggedrukt van mijn plek. Hans werd verzocht zijn paraplu weg te doen omdat hij hiermee het zicht blokkeerde van fans achter hem. Bizar verzoek, gezien het echt goot van de regen en er nog niets op de rode loper te zien was. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een Albert Heijn paraplu, als op dat moment! De plastic van de rode loper werd verwijderd; dan weet je dat het eindelijk bijna gaat beginnen!

Toen wij het management spotten op de rode loper wisten we dat het zover was. Hans had al voorgenomen om zijn arm te laten signeren als hij daar de kans toe kreeg. Ik twijfelde nog tussen mijn MDNA Tourboek of ook mijn arm (een wens waar ik al zeker tien jaar mee loop). Maar het was zo bitter koud en nat dat ik mijn vest en jas echt niet uit wilde trekken. Hans en ik spraken af dat als Madonna er aan kwam, hij zijwaarts zou gaan staan, zodat ik weer terug kon komen op mijn originele plek.

Het gegil begon en dan weet je……de koningin in gearriveerd! Liz Rosenberg en het management liep al heen en weer, en voor we het wisten kwam Madonna al onze kant op. Je snapt dat het geduw en getrek nu op zijn hoogtepunt was. Iedereen gooide zijn of haar object voor mijn gezicht….wat een chaos! Opeens was ze daar……keer op keer (en ik weet dat ik dit in vrijwel al mijn verslagen schrijf) ben ik toch weer helemaal
starstruck. Daar staat ze dan in al haar glorie. De vrouw waar ik fan van werd toen ik Truth Or Dare zag in 1991, de vrouw met de grootste ballen, die ik nog nooit bij een man heb aangetroffen. DE Madonna, de enige echte. Onbeschrijfelijk. Dan staat ze gewoon letterlijk een paar centimeter voor je neus en je vergeet alles om je heen; het geduw, het getrek, de fans, het geschreeuw. Op dat moment is het alleen jij en haar. Wat is ze toch klein, wat heeft ze toch prachtige ogen, wat ziet ze er toch verdomd goed uit!

Hans had zijn arm al paraat en Guy Oseary spotte dit, direct stootte Guy Madonna aan ‘sign his arm, he’s waited so long’. M liep naar Hans en vroeg hoe hij haar handtekening precies wilde….eh……tja, dan moet je dus gewoon ff weer op de aarde neergezet worden en hare majesteit even beantwoorden. Hans gaf aan dat het niet uitmaakte en M nam goed de tijd om netjes haar naam neer te zetten. Guy zei tegen de fans om ons heen dat ze even niet moesten duwen, anders zou de handtekening natuurlijk eens helemaal schokkerige erop kunnen komen. M was klaar, signeerde nog even snel een foto die weer eens mijn hoofd blokkeerde en liep toen verder. De moed zonk mij in de schoenen, toch niet weer he?! Bij mijn eerste ontmoeting met Madonna in Selfridges in 2004 ter promotie van haar kinderboek ‘Adventures Of Abdi’, signeerde ze de arm van mijn vriend, maar niet die van mij omdat ik moeilijk uit mijn woorden kwam en ze me niet goed begreep. Sindsdien heb ik altijd de wens gehouden om toch ook die naam te laten vereeuwigen op mijn arm.

Ik begon te roepen naar Guy die recht voor me stond, alles om zijn aandacht te trekken. Wat ik niet doorhad is dat Sara al naar mij toe was gelopen. Hans hielp mee
 en ineens keek Guy me recht aan, knikte dat hij me had gezien en liep naar Madonna toe. Madonna stond op het punt naar de pers toe te lopen voor de foto’s en interviews, maar Guy haalde haar terug. Vanaf dat moment was ik helemaal in shock. Ik zag hoe Guy naar haar toeliep, haar arm vastpakte en aangaf dat ze nog een handtekening moest zetten. Inmiddels stond Sara naast me en wees me aan zodat M niet naar een ander zou toelopen. Ineens stond ze daar recht voor me, pakte mijn arm vast en begon haar naam te schrijven. De normaal zo extreem nuchtere ik, barstte spontaan in een enorme huilbui uit. Ik kon het simpelweg niet geloven en was zo onder de indruk, dat alle zenuwen zich in deze huilbui uitte. Toen M haar naam op mijn arm geschreven had, keek ze me nog even aan, ik wist een ‘thank you’ te stotteren, ze glimlachte naar me en het was gedaan. Sara troostte me nog even. Toen kwam de ontlading; de fans, het geduw, het getrek, ik merkte er helemaal niets meer van. Was helemaal in mijn eigen wereldje en keek in alle shock naar DE naam op mijn arm….het was gewoon gelukt! Dat waren ook nog de enige woorden die Hans kon uitten ‘het is gewoon gelukt!’. Hans gooide er nog een paar ‘Fuck yeah’ uit terwijl M op de rode loper haar interviews en foto’s deed.

Toen M eenmaal naar binnen ging, keerde de rust terug op de rode loper. Vrijwel direct stond er iemand van de Duitse radio naast me om me te interviewen. Ik probeerde alle vragen te beantwoorden maar toen hij naar mijn leeftijd vroeg, wist ik toch potverdorie even niet meer hoe oud ik was?! Helemaal van de wereld. Eigenlijk wilde ik nog even wachten bij Hard Candy Fitness, maar ik was zo enorm blij en zo voldaan dat ik maar 1 ding wilde en dat was iedereen op te bellen en het nieuws bekend te maken op social media. Terug in het hotel werd iedereen gebeld om het heuglijke nieuws te delen. Je snapt onze enorme blijheid toen we erachter kwamen dat het hele moment vastgelegd was op camera en alles terug te zien was op YouTube!

Die nacht vielen we pas in slaap rondom een uurtje of twee, de adrenaline hield ons echt klaarwakker.

---

Vrijdag 18 oktober 2013

Na Duitse kranten ingekocht te hebben gingen we weer met de auto richting Nederland. Natuurlijk moest de handtekening vandaag worden vereeuwigd, en bij wie beter dan bij de allerbeste tattoo shop van Nederland: TattooSolution oftewel Bianca’s Tattoo Solution in Hilversum. Mevrouw heeft niet voor niets een enorme wachtlijst, ze is zonder twijfel de beste in haar vak. Al eerder heeft ze mijn American Life tattoo gezet, en het portret dat ik in 2004 zette ‘opgeknapt’. Gelukkig wist Bianca af van deze wens en had altijd aangegeven dat als het lukte, we moesten bellen en even tussen de geplande afspraken in, gepland zouden worden. Hans belde en het was mogelijk. We zouden direct uit Berlijn doorrijden naar Hilversum.
Helaas reden we halverwege even verkeerd en maakten een omweg op het platte land van Duitsland in de omgeving van Hannover. Al met al waren we lekker op tijd in Hilversum en na het leggen van een bodempje patat was ik als eerst aan de beurt. Hoe veel tattoos je ook hebt, je moet toch altijd weer even wennen aan die naalden in je arm. Bianca gebruikte er nu een paar tegelijk i.v.m. de dikke lijnen die M gezet had. Het was even doorbijten, maar wat is een beetje pijn als je er zoiets voor terugkrijgt? Hierna was Hans aan de beurt en ook zijn handtekening werd vereeuwigd. Hierna moesten we nog als een speer doorrijden om mijn hondjes op tijd uit het pension te halen. Er was voor mij geen rustmoment meer in zicht want moest die avond ook nog even naar Afrojack in de HMH.

Ik kan nog steeds niet geloven dat het eindelijk gelukt is, negen jaar nadat ik als eerst om een handtekening op mijn arm gevraagd had. Bovendien ben ik zo onder de indruk van de hulp van Madonna’s management, ik ben gewoon nog steeds in schock. Wat een avontuur, en wederom waren Berlijn en Madonna dus een gouden combinatie!

Ik wil wat mensen bedanken voor deze fantastische ervaring; Linn, Madonna’s management (jullie zijn echt fantastisch) en vanzelfsprekend the one and only M……er is niemand en er zal nooit iemand zijn zoals jij!

Kimberly